In Japan is de strategie-RPG reeks Fire Emblem al lange tijd bekend. Aangezien Nintendo niet langer Japan als haar ‘primary objective’ ziet, besloot het bedrijf in 2004 de Fire Emblem games te introduceren in Amerika en Europa. De tweede Fire Emblem op de GBA werd als steekproef uitgebracht in ons continent en sloeg in als een bom, zowel qua ratings als verkoopcijfers. Nu we ruim een jaar verder zijn, zijn er opnieuw wat nieuwe Fire Emblem titels in de winkels verschenen. Niet alleen voor de GBA, maar ditmaal ook eentje voor de ‘Cube, een 3D Fire Emblem dus! Wat vinden wij van deze titel: Laat het ons koud of worden we er heet van?
Voordat ik inhoudelijk in ga op Path of Radiance, wil ik eerst het spelletje van Fire Emblem aan je uitleggen. Mocht je Fire Emblem al eerder hebben gespeeld, dan kun je deze pagina in feite overslaan, maar heb je nog nooit een Fire Emblem gezien of gespeeld, lees dan nu even onderstaande alinea's door.
Het spelprincipe van de originele Fire Emblem op de NES wordt in iedere nieuwe FE game opnieuw toegepast. Jij bent de commander van een stel ridders, magiërs en ander schoon uit de tijd van de Middeleeuwen. De groep van units waarover jij het te zeggen hebt moet allerlei missies klaren, die uiteenlopen van het verslaan van iedere vijand op de map, tot het verdedigen van een kasteel. Al deze missies worden weergegeven op kaart die het meest doet denken aan een schaakspel. Het slagveld waar je op speelt is opgedeeld in allerlei vierkante vlakjes, en om de beurt mogen jij en je tegenstander zijn/haar units verplaatsen.
Op dit moment klinkt alles nog vrij strategisch. Met de impressie die je krijgt van bovenstaande alinea heb je eerder het idee dat je speelt met de zoveelste versie van Advance Wars (niet gek overigens, Fire Emblem is van dezelfde makers), dan met een totaal andere game. Maar vergis je niet, er komt veel meer bij kijken. Zo hebben al je units eigen speciale eigenschappen, die variëren van aanval tot snelheid en nog veel meer. Juist, naast strategie biedt Fire Emblem ook tal aan RPG-elementen. Het is dus een mix van allerlei genres; een soort van melting pot.
Maar goed, de RPG-elementen van Fire Emblem dus. Ieder unit heeft zijn of haar eigen rank. Zo zijn er Knights, Paladins, Mages, Clerics, Swordmasters en tig anderen. Deze rank bepaald hoe en wat de character kan hanteren gedurende het spel. Zo hebben Knights een goede verdediging en veel kracht, maar ze verplaatsen zich wel sloom over het speelveld. Thiefs echter zijn snel, maar hebben weinig kracht. Sommige ranks hebben ook nog eens speciale abilities, zoals het kraken van deursloten of het neerhalen van een vijand met één slag. Ranks kunnen naar mate het spel vordert veranderen, zodra je bijvoorbeeld een bepaald level (in de zin van niveau) hebt gehaald met een unit.
Naast vaardigheden kent een unit ook zijn eigen vechtstijl. Zo heb je in de ene hand zwaarden, lansen en bijlen, terwijl je in je andere hand allerlei magiesoorten hebt. Naast dat ieder wapen qua aanval en verdediging van elkaar verschilt, kent het spelletje van Fire Emblem een hele leuke twist. Alle wapens staan namelijk in een driehoek met elkaar verbonden, alsof het een ‘steen-papier-schaar’ spelletje is. Zwaarden zijn sterker dan de lans, een lans is sterker tegenover een bijl en de bijl hakt lekker in op een zwaard. Ook de magiesoorten kennen een onderlinge strijd: Black magic is sterk tegen anima, anima zegt goedendag tegen light magic, die op zijn beurt sterker is dan de eerdergenoemde black magic.
Tot slot is het belangrijk dat je weet dat je units nadat ze zijn gedood tijdens een gevecht niet meer later in het spel terugkeren. Dit zorgt ervoor dat je ook daadwerkelijk goed nadenkt voordat je een stap zet, want naarmate het spelverloop krijg je een band met iedere character die je inzet, en dus wil je hij of zij niet zomaar vaarwel zeggen.
Als het goed is heb je nu een goed beeld van hoe een Fire Emblem game in elkaar steekt. Ga snel verder naar pagina 2 op erachter te komen of Path of Radiance net zo vermakelijk is als zijn voorgangers op de wat oudere consoles van Nintendo.
Goed, als je op dit punt van de review bent aangekomen, heb je of al eerder een Fire Emblem game gespeeld, of je hebt de vorige pagina aandachtig doorgelezen. Wat bij jou van toepassing is boeit me verder niets, als je het allemaal maar begrijpt.
In Fire Emblem: Path of Radiance volg je het verhaal van Ike. Ike is zijn moeder jaren terug verloren, en woont samen met zijn jonger zusje en zijn vader, die de baas is van een groep huurlingen. Wanneer je Path of Radiance start is Ike op dat moment van plan de groep huurlingen te joinen, om zo zijn vader te evenaren. Na kort enkele missies te hebben gespeeld die je duidelijk uitleggen hoe Fire Emblem in zijn werk gaat, breekt er oorlog uit in het land waar Ike en metgezellen zich bevinden, Crimea. Wat blijkt? Buurland Daein is zonder pardon het koninkrijk binnengevallen en heeft bliksemsnel de macht overgenomen. De huurlingen moeten kiezen aan wiens kant ze staan, want het is al vrij snel duidelijk dat er meer zaken meespelen, en dat ook andere landen uit het continent worden geconfronteerd met oorlog…
Ik weet dat een standaard Fire Emblem game vol zit met twists in het verhaal, en ik kan je garanderen dat deze ook aanwezig zijn in Path of Radiance. Toch is de introductie van het verhaal flinterdun, de ‘Olsen Twins’ zouden bijna jaloers worden, en zit je niet meteen helemaal in het spel. Door de eerder genoemde twists in het verhaal weet Path of Radiance toch iets leuks neer te zetten, en blijf je bijna altijd geboeid meekijken wat er allemaal gebeurd. Ik benadruk ‘bijna’, want helaas kent Path of Radiance een enorme hoeveelheid aan tekst, die je af en toe wel eens de neiging geven om te willen skippen, waardoor je vervolgens geen idee hebt waar het nou allemaal om draait.
De grootste vernieuwing aan Fire Emblem: Path of Radiance is datgene wat het meest opvalt, de graphics dus. Al tijden moeten de Fire Emblem spellen het doen met vrij simpele 2D graphics, en op de GameCube moest er dus iets speciaals gemaakt worden. Het resultaat zijn net zo’n simpele graphics als op de Game Boy, maar dan wel in een 3D-jasje. Hetgeen waar deze Fire Emblem zich mee onderscheidt in vergelijking met de rest van de serie is helaas niet al te best. De graphics voldoen voor mij wel aan de eisen, maar dat komt meer omdat ik niet veel eis voor een game die het vooral moet hebben van zijn strategische gameplay. Toch vind ik het jammer dat Nintendo er niet in is geslaagd iets speciaals er van te maken. Deze game kan dan ook zeker niet op tegen het geweld van Zelda: Twilight Princess en Resident Evil 4, maar ook een willekeurige Mario-game op de ‘Cube is een stuk mooier dan Fire Emblem: Path of Radiance.
Denk nu niet dat Fire Emblem qua grafische kant echt totaal zuigt, het is alleen dat het je zonder twijfel niet zal verrassen. De units op het veld zitten goed in elkaar, maar geven je gewoon geen lekker gevoel. Ook de omgevingen waarin je speelt hadden wat extra aandacht mogen krijgen, er is helaas weinig detail te bekennen. Hoewel de map waarop je speelt je niet vrolijk zal maken, krijg je toch al snel een glimlach van de gevechtsschermen. Deze zijn namelijk erg goed in elkaar gezet, en lopen vloeiend door elkaar heen. Wanneer één van je units een critical hit weet uit te voeren wordt het helemaal te gek, want ook op de GameCube worden deze moves zeer goed op je televisie gepresenteerd. Kekke stuff!
Qua gameplay is er in deze Fire Emblem weinig veranderd. Het originele concept dat we kennen uit de eerste GBA Fire Emblem die vorig jaar verscheen is weinig tot niet aangepast. Zo is het combatsysteem gewoon precies hetzelfde, maar de rangen van je units zijn hier en daar wat aangepast. Zo is je cavalerie in dit deel opgedeeld in Lance-, Axe- en Sword Rider. Ook krijg je dit keer het commando over Soldiers, en de welbekende Mages, Myrmidon en Falco Knights komen je tijdens het spel steunen in je gevecht tegen Daein.
Verder hebben je units in Path of Radiance ieder de mogelijkheid om bepaalde speciale vaardigheden te leren. Tijdens je gevechten kom je items tegen die je op bijna iedere unit kunt zetten waardoor hij of zij een speciale move krijgt. Zo heb je een voorwerp dat de critical damage die je ontvangt met de helft verminderd, en kun je bepaalde units de mogelijkheid geven om altijd als eerste te mogen aanvallen. Je characters hebben verder ook een eigen bioritme dat er voor zorgt dat je de ene keer meer geluk hebt dan de andere keer.
Na het spel een paar uur gespeeld te hebben krijg je hulp uit een onverwachte hoek. Het continent, Tellius, waar alles zich afspeelt is namelijk opgedeeld in verschillende landen die worden bestuurd door Beorc (de mensen) en Laguz (half mens, half dier). Normaal gesproken hebben de twee groepen liever geen contact met elkaar, maar in het geval van Ike en zijn huurlingen willen sommigen Laguz maar al te graag helpen. Je krijgt zo dus allerlei nieuwe units die kunnen transformeren in katachtige, vogels en draken. De kracht van deze Laguz is enorm groot, en daardoor kun je ze vaak goed gebruiken. Er is echter een maar, want de Laguz kunnen niet de hele tijd aanvallen. Zo heeft iedere Laguz een balkje bij zijn status staan die van 1 tot 20 loopt. Gedurende iedere beurt loopt dit balkje gelijkmatig omhoog (doordat de Laguz wordt aangevallen gaat het balkje nog sneller stijgen) en zodra het helemaal gevuld is transformeert de unit in een dier. Wanneer hij in deze fase zit loopt dezelfde balk per beurt weer gelijkmatig terug, en zo herhaalt het proces zich gedurende ieder gevecht.
De sounds van Path of Radiance zijn zoals in iedere Fire Emblem subliem. De original soundtrack van het spel bestaat uit prachtig gecomponeerde stukjes, die perfect passen in de omgeving van het spel. De geluiden die van wapens af kletteren zijn realistisch, en de voetstappen die je units zetten zijn ook present. Jammer genoeg is er geen sprake van voice-acting, deze GameCube-versie zou daar namelijk goed geschikt voor zijn geweest. Nu moeten we het doen met lappen tekst, die (zoals ik al eerder aangaf) af en toe net wat teveel aandacht van je vragen.
Fire Emblem: Path of Radiance op de GameCube is een spel dat goed is in…zichzelf zijn! Het spel kent ten opzichte van zijn voorgangers in het 2D-tijdperk zowat geen verbeteringen of veranderingen. Datgene dat wel is veranderd, waaronder de 3D graphics, is matig uitgevoerd, maar de originele formule van Fire Emblem is in zo’n goede staat aanwezig dat ik die graphics maar eventjes achterwegen laat. Daarnaast is Path of Radiance één van de grootste, zoniet de grootste, Fire Emblem tot heden en is hij op de GameCube een stuk simpeler te bedienen. Meer overzicht en duidelijke menu’s. Kortom, zoek jij een game die je weken zoet kan houden, dan is Fire Emblem: Path of Radiance zeker iets voor jou. Nog steeds geen vervanger gevonden die het wachten op Twilight Princess wat aangenamer maakt? Bij deze heb je hem gevonden.
Oordeel Fire Emblem: Path of Radiance (NGC)
- Graphics
79 - Gameplay
95 - Originality
- Sound 80
- Replay 90
- Eindcijfer 89
620 )
12-12-2005 09:35
1)
16-12-2005 17:42
