Destroyed beauty
GoW werd in 2006 de term “Destroyed Beauty” toebedeeld. Deze term had destijds al niets te maken met de grafische weergave van GoW, want nog steeds oogt het origineel goed. In deze remake oogt alles gelukkig nog beter, want The Coalition heeft de game speciaal voor de hardware van de Xbox One opnieuw opgebouwd. De levels zien er zodoende uitstekend uit. De personages lijken nog steeds wat af te steken bij de omgeving, iets waarvan ik altijd dacht dat een beperking was van het origineel, maar dat zal een grafische stijlkeuze zijn geweest. Waar de term “Destroyed Beauty” wel mee te maken had, is met de spelwereld waarin het verhaal zich ontvouwt. Enkele jaren na de val van de mensheid door de Locust, een monsterlijk ondergronds ras, is de wereld er niet mooier op geworden. De eens zo imposante gebouwen zijn tot overwoekerde ruïnes verworden en de natuur heeft grote delen van de steden terugveroverd op de eens zo grote beschaving. In dit decor speel jij met Marcus Fenix, een grote en terecht boze marinier, die na jaren gevangenschap tegen wil en dank voor een suïcidale missie wordt ingezet. Marcus is hierin gelukkig niet alleen. De Delta-squad ondergaat nog wel eens een personele verandering, maar de meeste tijd ben je met zijn vieren op pad.
Co-op
Delta-squad is met zijn vier man uitermate geschikt voor co-op multiplayer. Wanneer je online of offline een vriend aan je team toevoegt, bestuurt hij of zij een andere Delta-lid. Ook de levels van GoW zijn prima geschikt voor co-op multiplayer. Teamplay is namelijk een zeer belangrijk element om de Locust te verslaan. Dit staat in nauw verband met het continu moeten zoeken naar dekking. Ondanks dat de mariniers als grote lompe kerels ogen, is het in GoW niet de bedoeling om als een grote lompe marinier te werk te gaan. Een paar rake kogels van de Locust en je bent immers dood. In GoW draait het om van verdekte plek naar verdekte plek te rennen en daar te schuilen. Ondertussen geven je teamgenoten dekking en betaal je hen terug door ze te dekken wanneer zij oprukken richting de vijand. Ook ben je continu aan het zoeken naar manieren om je tegenstander van de zijkant aan te vallen en mocht jij of een van je teamgenoten toch neergaan, dan kan een teamlid je overeind helpen … mits je snel genoeg bent.
Competitieve multiplayer
Ben je toch liever een lompe marinier en kom je in de singleplayer niet zo ver met je speelstijl, dan kun je je heil online zoeken in de competitieve multiplayer. In verschillende modi kun je hier vier tegen vier games spelen die uiteindelijk draaien om overleven, terwijl je het de tegenpartij ondertussen zo moeilijk mogelijk maakt. Dezelfde elementen zoals dekking en teamwork brengen je ook hier het verst, al trof ik de eerste dagen rond de release echter voornamelijk “lone wolves” aan, die vrolijk en lomp al koprollend op je af komen. Ik heb het competitieve online gedeelte dan ook snel links laten liggen. Niet alleen omdat er nog weinig werd samengewerkt, maar ook omdat ik, net als in 2006, uitermate slecht ben in online GoW. Net zoals de gehele sfeer van GoW nog intact is gebleven in deze Ultimate versie, was ik blij om te merken dat ook aan de multiplayer niets veranderd was, al zijn er in deze versie wel maps en modi bijgekomen in vergelijking met het origineel.
Waar voor je geld?
GoW is en blijft een overvol pakket met een prima singleplayer en een uitdagende multiplayer. Het spel is in je eentje al leuk, maar met alle multiplayer mogelijkheden wordt het alleen maar beter. Daarnaast is dit niet voor niets de “Ultimate” editie. Niet alleen is deze versie voorzien van betere beelden en scherpere controls, maar als straks de backward compatibility wordt uitgerold naar de Xbox One zijn ook de andere spellen in de Gears serie kosteloos te spelen. Dit met twee kanttekeningen. Je moet GoW namelijk wel dit jaar nog spelen (dus niet in de seal voor de backlog laten liggen!) en het betreft hier de originele 360 games, niet een mooie remake zoals GoW Ultimate dus. Ik denk dat we hierdoor wel kunnen concluderen dat het remaken van de GoW serie stopt bij dit ene deel.
Conclusie
Het originele GoW is een moderne klassieker die de meeste gamers wel gespeeld zullen hebben. Met zulke spellen is de valkuil vaak dat nostalgie de fouten verbergt. In het geval van GoW kende het origineel al bijna geen fouten en is deze game, ook zonder alle grafische verbeteringen, nog altijd een prima spel. Dat The Coalition de moeite heeft genomen om de game opnieuw op te bouwen, met volle HD graphics, verbeterde tussenfilmpjes en ook nog de besturing te optimaliseren voor de Xbox One is allemaal een bonus. Gezien het kleine prijsje en de enorme bonus van de rest van de serie, kan ik dit pakket alleen maar aan iedereen aanraden. Heb je dit spel in 2006 al helemaal grijs gespeeld, dan is het een feest van herkenning om dat nu opnieuw te doen. Heb je om onverklaarbare redenen dit spel in de vorige generatie gemist, dan is dit je kans om een moderne klassieker dan eindelijk te spelen. De multiplayer kon mij uiteindelijk weinig bekoren, maar over smaak valt te twisten en de mensen die mij ieder potje vernederden leken er in ieder geval wel lol in te hebben, dus dat zal ik GoW niet verwijten. Al met al is deze ultieme versie van GoW een schoolvoorbeeld van een gameontwikkelaar die het snapt; je hoeft niets te veranderen aan een prima spel, je moet het alleen wat oppoetsen en voor een goede prijs in de winkel leggen. En dat heeft The Coalition prima gedaan. Nu mogen ze verder aan de slag met Gears of War 4.
Deze review is geschreven door Jeroen Knop.
Oordeel Gears of War Ultimate Edition (XboxOne)
- Graphics
90 - Gameplay 90
- Originality
70 - Sound 80
- Replay 80
- Eindcijfer 85
580 )
03-09-2015 01:37
3)
03-09-2015 06:13
