Belangrijk om te weten is dat dit een port is van de PlayStation Vita-versie, die sinds februari van vorig jaar in Japan te verkrijgen is en voortborduurt op het verhaal van God Eater: Resurrection. Daarnaast is het ook bijna een vereiste om het eerste deel gespeeld te hebben. De game begint namelijk met een veel te korte tutorial waarin alleen de basismogelijkheden uitgelegd worden, zoals het dashen, springen en schieten. Niet veel later wordt je al overspoeld met informatie over de huidige staat van het universum, terwijl je zelf nog bezig bent om de besturing onder de knie te krijgen.
Red Rain
Hoe dan ook speelt God Eater 2: Rage Burst zich drie jaar na de gebeurtenissen van God Eater: Resurrection af. Wederom wordt er een speciale eenheid van God Eaters gevormd waar jij deel van uitmaakt. De eenheid waar jij toebehoort is onderdeel van de ‘Blood Unit’, en is bij elkaar geroepen om een nieuwe plaag een halt toe te roepen. De ‘Red Rain’, zoals dit slopende virus wordt genoemd, plaagt de mensheid. Als er niet snel iets gedaan wordt sterft de mensheid langzaam uit aan de zwarte plaag.
Net een diesel
Net als de plaag zelf komt het verhaal, net als zijn voorganger, vrij laat op gang. In tegenstelling tot het eerste deel is het verhaal dit keer niet zo flinterdun, integendeel zelfs; na verloop van tijd blijkt dat de oorzaak vinden van de Red Rain niet je enige doel is in het spel. Iedere God Eater uit je eenheid heeft namelijk een eigen verhaal dat als zijmissie dient en zo een heel ander verhaal vertelt. Het is een interessante manier om net wat meer achtergrondinformatie te winnen over de personages uit het universum. De zogeheten ‘Character Episodes’ zijn, naast een bron van informatie, ook enorm aan te raden. Het voltooien van een dergelijke missie levert namelijk materialen op om je uitrusting mee aan te passen, de band met het betreffende personage wordt ook sterker, en ook levert dit extra bonussen op tijdens je missies.
Deze bonussen kunnen op verschillende manieren worden gebruikt. Zo heb je de optie om met het crafting-systeem aan de slag te gaan. maar ook je secundaire loadout is compleet naar eigen smaak aan te passen. Zo is het mogelijk om melee-wapens te verbeteren middels een upgrade, maar ook in combinatie met materialen in te wisselen voor compleet nieuwe wapenuitrusting. Voor wapens kunnen op diens beurt weer nieuwe kogels voor worden ontwikkeld. Op deze manier ben je in God Eater 2: Rage Burst continue bezig met het aanpassen van je loadout en het uitbreiden van je wapenarsenaal.
Steeds uitdagender
Het blijven verbeteren van je uitrusting is ook echt wel een must, want naarmate je progressie boekt binnen de wereld van God Eater merk je dat je uitrusting niet is opgewassen tegen de steeds groter wordende beesten genaamd Aragami. God Eater 2: Rage Burst heeft waarschijnlijk om die reden de missies opgedeeld in meerdere moeilijkheidsgraden. Iedere graad bevat zes tot acht missies waarna de missies weer in niveau stijgen. Waar het mij in het begin nog vrij gemakkelijk afging werd het na de derde moeilijkheidsgraad al een stuk pittiger. Ik merkte gewoon dat mijn uitrusting een flink stuk achterliep op die van de Aragami, waardoor ik binnen no-time knock-out op de grond lag en de AI mij weer moest oplappen.
Naast het steeds sterker worden van de Aragami merk je ook dat de rest van je eenheid wat achterblijft en nemen de irritatiefactoren toe. Een voorbeeld hiervan is dat de AI die met je meevecht zo nu en dan steekjes laat vallen door weg te rennen of juist niet mee doet in het aanvallen van de vijand. Daarnaast begint dan ook pas het slechte camerawerk tegen te werken. De combinatie van vijanden die steeds actiever over het veld manoeuvreren en je eigen aanvallende combinaties willen er nog wel eens voor zorgen dat je overzicht kwijtraakt, wat vervolgens resulteert in een aantal rake klappen van de Aragami.
Blood Art en Rage Burst
Mocht je eenmaal je camera wel onder controle hebben, dan zijn de Aragami aan de beurt om de klappen op te vangen. Met behulp van Blood Arts en Rage Burst kan je enorm krachtige aanvallen loslaten. Blood Arts is een speciale aanvalstechniek die kan stijgen in level, waardoor de aanvallen en vaardigheden van je personage krachtiger worden. Ieder wapen kent zijn eigen unieke Blood Art, waardoor ieder soort melee-wapen ook anders aanvoelt in gebruik.
Rage Burst is in tegenstelling tot Blood Arts een compleet nieuwe vaardigheid en enorm krachtig. Naarmate je gevecht met de Aragami vordert zal ook een speciale aanvalsbalkje zichzelf vullen. Wanneer deze meter gevuld is kan Rage Burst geactiveerd worden, en zoals de naam al doet vermoeden ontketen je op dat moment een zeer krachtige reeks aanvallen. Ondanks dat zowel Blood Arts als het nieuwe Rage Burst leuke toevoegingen zijn aan het combat-systeem, blijft het een kwestie van buttonmashen om je tegenstander neer te krijgen.
Grafisch een doorn in het oog
Ook grafisch is God Eater 2: Rage Burst niet om over naar huis te schrijven. Met name het apocalyptische landschap en de cutscenes zijn een doorn in het oog. De apocalyptische steden zijn iets te letterlijk neergezet dat resulteert in een kaal en grauw speelveld met op de achtergrond verscheurde wegen, en ingestorte gebouwen. Er is in die zin dan ook niet veel veranderd ten opzichte van de voorloper. De Aragami daarentegen zijn grafisch een stuk toffer om naar te kijken en hebben overduidelijk prioriteit gekregen. Van reuzeachtige paarse gedrochten die wel wat weghebben van dinosaurussen tot wolfachtige demonen. Aan fantasie in ieder geval geen gebrek!
Naast het grafische aspect van de game laat ook het geluid zo nu en dan te wensen over. Met name tijdens de dialogen tussen spelers is het te merken dat stemmen niet helemaal helder zijn. Het ontbreekt dan ook aan emotie waardoor de ingesproken stemmen als snel monotoon klinken, en dan heb ik het nog niet gehad over de storende oneliners na afloop van een zenuwslopend gevecht. Bovendien is de soundtrack wel een stuk beter. Verwacht echter geen Edison winnend orkest, maar een prima uptempo-deuntje dat prima aansluit op het gevecht.
Online op Aragami jagen
Mocht je de computergestuurde AI zat zijn, dan kan je altijd de multiplayer nog proberen. De missies uit de multiplayer zijn identiek aan die van de campagne, maar het enige verschil zit hem in je lotgenoten. Deze bestaan dan uit drie echte spelers, en dan is toch net wat leuker. Door middel van een simpel menuutje kies je een level uit de campagne dat je wilt proberen met willekeurige mensen en je wordt gekoppeld aan een drietal metgezellen.
Conclusie
God Eater 2 Rage Burst is absoluut een aanrader voor de fans. Ondanks dat de game enorm veel weg heeft van zijn voorganger weet het met een nieuwe verhaal, extra character episodes en de Blood Rage je ongetwijfeld opnieuw te boeien. Zoals je mag verwachten van God Eater-games kan je ook hier weer gemakkelijk 80+ in stoppen waardoor je zeker waar voor je geld hebt. Verwacht echter geen audiovisueel hoogstandje, want dat is het allesbehalve. Aan alles is immers te zien dat het om een port gaat en dat is een gemiste kans. Mocht je onbekend zijn met de franchise, dan raad ik je aan om niet in te stappen bij dit deel, maar juist te beginnen met God Eater: Resurrection. God Eater 2: Rage Burst is namelijk niet voor iedereen weggelegd.
Deze review is geschreven door Daniël
Oordeel God Eater 2: Rage Burst (PS4)
- Graphics
60 - Gameplay
80 - Originality 70
- Sound 60
- Replay 70
- Eindcijfer 70
203 )
14-09-2016 22:21
