Pas tijdens mijn eerste passen in VCS kwam ik erachter hoe erg ik verlang naar een volledig nieuwe Grand Theft Auto game. Dit ligt bij mij persoonlijk, en kan ik dus niet ten nadele brengen van het spel. Dat overweldigende gevoel van de nieuwe wereld, nieuwe personages en volledig nieuwe sfeer blijft uit. Nu krijg je een soort deja-vu gevoel waar ik alles behalve blij van werd. Het is natuurlijk wel leuk om opnieuw de straten van Vice City te verkennen, maar gewenning verschijnt al snel en vanaf dat moment moet VCS het hebben van andere factoren. Ik denk dat het hem ligt aan Libery City Stories, welke ik té kort geleden al heb moeten slikken. Maargoed, dit ligt puur bij mijn gevoel en het kon de pret tijdens het spelen van VCS niet drukken.
VCS speelt zich een aantal jaren voor het originele Vice City af. Jij bent Victor Vance, de broer van Lance Vance, die omkwam in het origineel. Ten tijde van dit spel leeft hij dus nog, en dat zal je merken. Victor heeft het niet zo op zijn broer. Wat er ook gebeurd, Lance veroorzaakt problemen. Victor is eigenlijk maar een braaf mannetje. Hij zit bij het leger en wordt daar weggetrapt wegens drugsbezit. Deze drugs zijn eigenlijk niet van hem, maar Victor accepteert het maar zoals het komt. Hij raakt verzeild in een crimineel circuit waar hij zich in eerste instantie helemaal niet in wil bevinden. Toch weet hij dat er geld valt te verdienen in dit vak. Dat gecombineerd met een aantal andere factoren drijft Victor ertoe om door te gaan met zijn zaakjes en op die manier uit te groeien tot de machtigste man binnen Vice City.
Het verhaal voelt een beetje als een jaren '80 actie film. Veel cliché gebeurtenissen en ook veel actie. Ik bedoel dit eigenlijk niet als een negatief punt, want ik hou wel van die vibe. Het verhaal loopt een kant op welke het meeste voor de hand ligt. Op weinig momenten zal je een gevoel krijgen van vernieuwing, zo zit de game gewoon niet in elkaar. Toch splitst het verhaal zich al snel op in twee kanten. Vanaf dat moment wordt VCS pas interessant. Nog altijd kennen we de missie structuur van oudere GTA games. Je kijkt op je kaartje, ziet een lettertje staan welke correspondeert met een personage. Hier ga je naar toe om een missie te ontvangen van die persoon en om op die manier te vorderen in het spel. Tijdens het spelen van deze missies kom je al snel bij Marty. Dit is een nogal vunzig figuur die zijn vrouw mishandeld. Victor besluit zijn vrouw te helpen, tenkoste van Marty, wie omkomt in dit verhaal. Nadat je Marty hebt omgebracht is zijn 'gangster' business van jou. Jij krijgt de mogelijkheid om zijn zaakjes te runnen, en daar valt geld mee te verdienen. Veel geld.
Je begint je zaakjes uiteraard in de compound. Dit is jouw basis en zal koste dat het kost moeten worden verdedigd. Je kan besluiten om geld te investeren in een verbouwing. Dat geeft je respect en hoe groter het gebouw, hoe moeilijker het is om het aan te vallen. Als je je territorium groter wil maken zal je een andere compound (van een andere criminele organisatie) moeten overnemen. Dit werkt simpel en vermakelijk. Ga naar de compound van je tegenstander en breng iedereen om. Het gebouw wordt dan te koop gesteld en jij krijgt dus de mogelijkheid om het gebouw te kopen. Mocht je besluiten dat te doen is het gebouw van jouw en kan je van hieruit weer verder werken. In je compound kan je missies aanemen van willekeurige mensen. Sommige willen dat je iemand vermoord, andere willen dat je geld ophaalt bij verschillende winkels. Deze missies zijn handig om een extra centje te verdienen, aangezien je dat in de andere verhaallijn niet doet. Al deze zaakjes zijn optioneel, maar voegen zeker wel het nodige vermaak toe aan VCS.
Technisch gezien is de game weer een stukje verder dan Liberty City Stories. Het ziet er nóg scherper uit, je kan nóg verder kijken, er zitten nóg meer details in verwerkt en ga zo maar door. Ook heeft Rockstar ons beloofd meer verschillende NPCs (mensen die over straat lopen) in de game te verwerken om te voorkomen dat je vier dezelfde poppetjes achter elkaar tegekomt. Verder zal je niet vaak twee dezelfde auto's achter elkaar zien rijden. Technisch gezien ziet het er gewoon weer prachtig uit. Het hoogtepunt was toch wel het zoeken van een hoog plekje om bij zonsondergang het andere eiland te bekijken (want zo ver kan je kijken!).
Geluidsmatig is alles ook weer tiptop verzorgd. Uiteraard komt de game weer met een aantal radio zenders. Deze zitten boordevol muziek en hilarische grappen van de presentator. Buiten de radio om klinkt ook alles weer als vanouds. De auto's klinken als auto's, de fietsen klinken als fietsen, de helikopters klinken als helikopters en ga zo maar door. Overal in de wereld hoor je het getoeter van auto's, schreeuwen van mensen en dit alles werkt mee aan de sublieme Vice City sfeer die Rockstar opnieuw weet neer te zetten.
Conclusie:
Alhoewel VCS op het eerste gezicht niet veel indruk weet te maken, weet het zich te onderscheiden van andere free-roaming games. Al helemaal op de PSP is dit een prestatie waar Rockstar trots op mag zijn, aangezien de game er gewoon mooier uitziet als toendertijd op de PS2! Het verhaal is niet zo boeiend, maar toch is de nieuwe manier waarop je een gangster business kan runnen erg vermakend. VCS is gewoon weer een waardig deel in de GTA serie, en hoewel de game niet dezelfde indruk weet te maken als Liberty City Stories deed, blijft het gewoon een GTA. Vice City baby!
Oordeel Grand Theft Auto: Vice City Stories (GTA) (PSP)
- Graphics
95 - Gameplay
85 - Originality
- Sound 90
- Replay 90
- Eindcijfer 90
778 )
18-11-2006 21:24
2)
22-11-2006 19:24