Grim Fandango vertelt het verhaal van Manny (Manuel) Calavera. Hij is werkzaam als Magere Hein bij iets dat op een reisbureau moet lijken in het land van de doden en moet nog vier jaar werken voordat hij eindelijk naar zijn laatste rustplaats mag. Alle overledenen die Manny behandelt komen in aanmerking voor een reisje richting de hemel. Afhankelijk van hoe men zich gedraagt op aarde wordt bepaald hoe snel jouw ziel rust zal vinden. Dit kan een paar maanden duren, of een paar jaar. Overledenen die zich als een zak hebben gedragen mogen als het ware lopen naar hun eindbestemming, terwijl nonnen daar op handen naartoe worden gedragen. Helaas voor Manny krijgt hij de laatste tijd enkel overledenen die zich als een zak hebben gedragen en daardoor de voetreis naar de hemel opgeven, terwijl zijn opschepperige collega de nonnen voor het oprapen heeft.
Manny herrijst uit de dood
Voor iedereen die dit pareltje op de één of andere manier nooit heeft gespeeld: Grim Fandango is letterlijk een ouderwetse adventure game waar puzzels de boventoon voeren in combinatie met een ijzersterk verhaal. Het verhaal uit Grim Fandango beslaat vier jaar en maakt gebruik van het beste uit een oude film noir, in combinatie met een meesterlijke jazzy soundtrack en humorvolle dialogen. Voor je het weet ben je zomaar uren verder. In totaal zal je ongeveer veertien uur zoet zijn in het land van de doden, uiteraard afhankelijk van hoe snel je de verschillende puzzels kunt oplossen.
Door rond te lopen, zaken te onderzoeken en voorwerpen te vinden en te gebruiken kom je verder. Ben je iemand die er niet van houdt om alle mogelijke oplossingen te onderzoeken, dan zal deze game niet voor jou zijn weggelegd. Je wordt namelijk niet bij je handje genomen. Oplossingen worden enkel gevonden door logisch denkwerk (alhoewel sommige oplossingen wel erg vergezocht zijn) of trial and error. Het kan dus zijn dat je een half uur rondjes aan het lopen bent en een voorwerp gewoon vierkant voorbij loopt.
Waar je in 1998 gebruik maakte van de muis om Manny van locatie naar locatie te klikken en voorwerpen op te pakken, maakt de speler nu gebruik van een Dualshock-controller met analoge besturing, wat gelukkig prima te doen is. Vanzelfsprekend is niet alles op de schop genomen; zo is de ouderwetse 4:3 beeldverhouding nog altijd de standaard en moet er nog handmatig gesaved worden. Mocht je dit een keer vergeten dan kan het dus zijn dat je een paar uur wordt teruggezet. Speel je toch liever met een 16:9 beeldverhouding, dan is dat simpel aan te passen via de instellingen. Groot nadeel hiervan is dat het beeld er opgerekt uitziet en Manny en de andere personages uit hun contouren worden getrokken.
Een leuke toevoeging aan de PlayStation Vita-versie is overigens, dat je als speler de mogelijkheid krijgt om Grim Fandango Remastered als een échte point-and-click game te spelen door gebruik te maken van het touchscreen.
Slechts een kleine facelift
Om de oude garde onder ons gerust te stellen: Grim Fandango heeft niets aan charme verloren. De humor, die er mede voor zorgde dat Grim Fandango de meest memorabele adventure game van zijn tijd werd, zit er nog altijd in. Van de manier waarop Manny zijn omgeving observeert, tot de manier van reageren door andere personages. Noem het positief of negatief, maar deze ‘remaster’ heeft slechts een kleine facelift gekregen. Zo zijn de personages gedetailleerder, is de belichting verbeterd en is de nieuwe soundtrack verzorgd door The Melbourne Symphony Orchestra.
De eerstgenoemde verbetering is direct zichtbaar wanneer je met een druk op de knop wisselt tussen het origineel en de remaster, waarbij snel duidelijk is dat de achtergronden helaas niet zijn meegenomen in het remaster-proces. Om de fans toch iets extra’s te geven is er commentaar van Tim schafer toegevoegd. Zo krijg je bij ieder stukje van het verhaal met een druk op de knop audiocommentaar van de ontwikkelaars. Leuk voor de fans om herinneringen op te halen aan de “goeie ouwe tijd”, maar als je het origineel niet hebt gespeeld zal het weinig toevoegen.
Het beste van adventure games
Helaas is het remasteren niet helemaal soepel verlopen. Zo had ondergetekende last van enkele framerate probleempjes, en dat is toch best opmerkelijk voor een game van zestien jaar oud. Desondanks mag dat de pret zeker niet drukken. Zelfs na ruim zestien jaar is Grim Fandango nog steeds één van de beste in zijn genre en blijft het de moeite waard om dit avontuur te (her)beleven. Het is wellicht niet de perfecte remaster, gezien de minieme verbeteringen en kleine technische bugs, maar het is zeker een aangename en gedenkwaardige ervaring.
Deze review is geschreven door Daniël.
Oordeel Grim Fandango Remastered (PS4)
- Graphics
60 - Gameplay
75 - Originality 80
- Sound 80
- Replay 70
- Eindcijfer 79
8303 
3)
04-02-2015 20:03
