De verlaagde drempel
Toen ontwikkelaar Arc System Works aankondigde dat Guilty Gear Strive een breder publiek moest aanspreken, brak bij een aantal fans het angstzweet uit. Zij lazen in deze aankondiging dat het spel vooral veel trager zou gaan worden en dat de skill ceiling een stuk lager zou komen te liggen. Met name de uitgesproken intentie dat de nieuwste Guilty Gear meer afgesteld zou worden op de zogeheten neutral game – momenten in de pot waarin spelers op zoek zijn naar een opening – viel niet in goede aarde. Het spel zou zo te veel op Street Fighter V gaan lijken en dat spel was sinds deel vier ook al een stuk langzamer geworden. Hoewel de fans voor een deel gelijk hebben gekregen, is wat mij betreft de vrees grotendeels ongegrond.
Guilty Gear Strive wordt gespeeld met vijf knoppen: een snelle klap, een snelle trap, Slash, Heavy Slash en een Dust-aanval. In oudere games in de serie werden combo’s doorgaans geïnitieerd met een snelle klap om deze vervolgens op te volgen met een trap, dan een Slash etc. Spelers van Marvel vs. Capcom zal deze manier van vechten bekend voorkomen. De combo’s in dit systeem waren snel en vaak ook lang, waarbij ze ook nog eens konden worden verlengd met een zogeheten Roman Cancel. Guilty Gear Strive heeft afscheid genomen van dit systeem. De meeste combo’s beginnen met een Slash en zijn zelden langer dan een 4- of 5-hit combo, maar brengen wel behoorlijk meer schade aan dan voorheen.
De nadruk is onder andere door deze verandering inderdaad meer komen te liggen op de neutral game. Het loont vooral om een gemiste aanval van je tegenstander af te straffen met een stevige move als Slash of Heavy Slash; wanneer je met een snelle klap antwoordt krijg je immers niet de kans om een goede combo te doen. Het doemscenario van veteranen waarin spelers als twee schildpadden elkaar zitten af te tasten is echter niet uitgekomen, omdat veel andere Guilty Gear-systemen nog fier overeind staan. De Dash is nog altijd zeer belangrijk en is nu zelfs te koppelen aan een knop, waardoor je niet per se twee keer snel een richting hoeft in te drukken. Veel personages beschikken over een Double Jump (sommige zelfs over een Triple Jump) en kunnen ook in de lucht Dashen, je kunt van alles en nog wat onderbreken of verlengen d.m.v. vier verschillende soorten Roman Cancels en je kan een aanval van een tegenstander onderbreken met een Burst. Kortom: Guilty Gear is nog altijd complexer dan veel andere fighters. Er zijn talloze manieren om je vijand te benaderen en agressiviteit wordt nog altijd beloond.
Niet ideaal voor de eenzame speler
Guilty Gear Strive concentreert zich zonder twijfel op de multiplayer-modus. De solospeler zal zich tevreden moeten stellen met een Story Mode, Arcade, Survival en Missions. De Story Mode kun je letterlijk geen spelmodus noemen, aangezien het – net als bij voorgangers Xrd -SIGN- en Xrd-REVELATOR- – geen speelbaar verhaal betreft, maar een film van ongeveer 4,5 uur. Voor veteranen van de serie zal dit ongetwijfeld interessant zijn, maar wanneer je net als ik niet bekend bent met de strijd tussen Sol Badguy (ja, de protagonist heet echt zo) en Bedman of That Man (ook deze namen komen echt voor in de serie), dan is de modus van beperkte toegevoegde waarde. Het ziet er in ieder geval, dankzij de fantastische engine, geweldig uit. De Arcade Mode is zeer kaal; je vecht simpelweg tegen acht tegenstanders, waarbij het eerste en laatste gevecht misschien drie zinnen aan dialoog bevatten. Survival is zoals altijd vechten totdat je erbij neervalt, dus resteert ons alleen nog de Missions Mode. Deze is gelukkig wel vrij degelijk. Het is in feite een zeer uitgebreide tutorial opgedeeld in vijf categorieën van oplopende moeilijkheid. Aangezien de systemen in Strive aanvankelijk nogal intimiderend over kunnen komen, is dit de ideale plek voor nieuwkomers om aan het spel te wennen. Na het uitspelen van de eerste drie categorieën ben je geheid klaar om online te gaan.
De beschrijving van de singleplayer-opties laat zien dat Strive wat licht in content is. Ook een blik op het karakterrooster van vijftien personages kan dat vermoeden oproepen. Toch is het op dat laatste vlak onterecht. Elk personage speelt zo radicaal anders en heeft zo’n rijke move set dat je hier honderden uren zoet mee kan zijn. Dan moet je echter wel geïnteresseerd zijn om de competitie aan te gaan tegen andere spelers, want daarin is Strive veruit op zijn best.
Technisch overwegend sterk
De online-modus van Strive beschikt over een zogenaamde rollback netcode. Het resultaat mag er wezen; vrijwel alle potjes zijn geheel vrij van enige merkbare vorm van lag. Hoe deze duistere magie werkt is mij een raadsel, maar na talloze verziekte potjes in Street Fighter en Super Smash Bros. is de soepele, ononderbroken gameplay werkelijk een verademing en het is meteen ook de beste reden om Guilty Gear Strive in huis te halen. Het is zo indrukwekkend dat ik de minder vlekkeloze technische aspecten van de game voor lief kan nemen, maar ze moeten toch even benoemd worden. Bij het opstarten van het spel wordt vaak minutenlang, gerust meer dan drie, “gecommuniceerd” met de server. Ook bij het opstarten van de multiplayer duurt het even voordat je daadwerkelijk mag beginnen. Ook is het jammer dat gekozen is voor een lobby-systeem waarin je met een 2D-avatar rond moet lopen en springen op zoek naar een tegenstander om uit te dagen. Simpele matchmaking was waarschijnlijk een stuk sneller en efficiënter geweest. Het helpt ook niet dat het in deze vroege fase van het spel nogal eens mislukt om te verbinden met een potentiële tegenstander. Er is wel een optie om vanuit een Training Mode automatisch te zoeken naar tegenstanders, maar op deze manier lukte het mij maar zelden om succesvol een pot te starten. Hopelijk zullen dit spoedig op te lossen kinderziektes blijken. Helaas is cross-play tussen PlayStation- en PC-gamers momenteel nog niet geïmplementeerd, waardoor het in de toekomst misschien een uitdaging kan worden om snel tegenstanders te vinden.
Qua presentatie is Guilty Gear Strive steengoed te noemen. Xrd-REVELATOR- was op dat vlak al goed, maar de koppeling van cell-shaded graphics aan een anime-uiterlijk is hier geperfectioneerd. Het geheel ziet er overtuigend tweedimensionaal uit, terwijl in werkelijkheid 3D-modellen opgevoerd worden. Dit geeft de makers de mogelijkheid om op bepaalde momenten plots van cameraperspectief te veranderen, hetgeen het spel een dynamisch karakter geeft. De soundtrack, vooral bestaande uit metal en andere stevige rockgenres, verdient ook een pluim. Wen er maar aan dat je veel wedstrijden headbangend door zal gaan. That is bullshit blazing!
Conclusie
Guilty Gear Strive is in de basis een geweldige fighter geworden. De variëteit in spelmodi – vooral voor de singleplayer – is wat teleurstellend, maar de snelle gameplay die juist ook online goed functioneert maakt van de game een absolute winnaar. Het is te hopen dat het spel door fans van het genre massaal opgepikt wordt (onlangs werd bekendgemaakt dat het spel al 300.000 keer verkocht was), dan volgt nieuwe content als vanzelf en is Guilty Gear Strive een mooie toekomst beschoren. Ik blijf in ieder geval zeker hangen.
Deze review is geschreven door David Doorakkers.
10
8.5
3542 
105)
19-06-2021 22:33
