Transform and bring back the Rock!
Bij het schrijven van deze recensie ben ik er voor het gemak van uitgegaan, dat iedereen de vaste principes van Guitar Hero kent. Mocht dit niet het geval zijn, dan kan ik je aanbevelen om één van de eerdere recensies erop na te lezen. Daar wordt alles prima uitgelegd. Ik zal mij in deze review dan ook meer concentreren op de vernieuwingen die dit deel met zich meebrengt.
Het tekort aan vernieuwing is wellicht de reden dat Guitar Hero de laatste tijd toch een beetje afgeschreven werd door de media en misschien helemaal stopgezet moest worden. De serie was na het derde deel voornamelijk een herhaling van zetten en kende eigenlijk geen vernieuwing, behalve dan de tracklist en de komst van meerdere instrumenten om samen een band te vormen. Dit deel grijpt terug naar de oude glorie. Net als in de eerste drie delen in de serie zijn bij aanvang nog niet alle nummers beschikbaar. Deze kunnen pas vrijgespeeld worden na het doorlopen van de Quest Mode. Daarmee dwingt het spel de speler weer om hem nagenoeg alle nummers te laten spelen. De Quest Mode is in zijn geheel vernieuwd en kent zelfs een verhaal, welke aan elkaar gepraat wordt door Gene Simmons van KISS. Johnny Napalm, Judy Nails, Lars Umlaut en nog een aantal andere rockers moeten samen ten strijde trekken tegen een demoon, die de rockmuziek voor altijd een halt wil toeroepen. Om dit snode plan te voorkomen, moet de speler in totaal acht rockers beproevingen laten doorlopen (lees: nummers spelen) en sterren verdienen om zo de “Transform” status te bereiken om zo goddelijke krachten te verkrijgen. Wanneer deze speciale status door de acht rockers is bereikt, kan de strijd tegen de demoon in het voordeel van de rock beslist worden! Elk van de acht rockers kent nog een speciale vaardigheid, waarmee de speler sneller hogere scores per nummer kan afdwingen en op deze wijze meer sterren aan zijn totaal kan toevoegen. Zo kent Johnny Napalm standaard de verdubbelaar, waarmee hij sneller hogere scores kan behalen en heeft Tesla, één van de nieuwe personages, een bonus waardoor haar Star Power-meter sneller opgevuld wordt. En hoewel het verhaal op zich niet heel bijzonder is en de transformaties een beetje uit de lucht komen vallen, geeft het vrijspelen van diverse extra’s in de Quest Mode spelers vaak net dat extra zetje om er nogmaals terug te keren.
Aangezien ik Guitar Hero 5 nooit heel uitgebreid heb kunnen spelen, heb ik nu pas de Party Play optie ontdekt. Wat een briljante vinding! Kies een nummer, kies je instrument, moeilijkheidsgraad en spelen maar. Wanneer je klaar bent, dan kan de gitaar doorgegeven worden aan de volgende. De Party Play mag dan wellicht wat simplistisch overkomen, maar voor een feestje lijkt het me uitermate geschikt. De nummers gaan hierbij naadloos in elkaar over, wat de snelheid van het rouleren van de gitaar alleen maar ten goede komt.
Verder is ook de Quickplay+ optie noemenswaardig. Hierbij is het mogelijk om je eigen playlist samen te stellen en los te gaan op je favorieten. Dit zou echter ook gebruikt kunnen worden als leercurve, door te beginnen met klassieke rock om het helemaal op te bouwen naar echte stevige metal.
Deze game zal geleverd worden met een nieuwe gitaar, waarbij alle electronica in de hals verwerkt zit en de klankkast afneembaar is, waardoor deze met diverse sets uit te bouwen is tot bijvoorbeeld een Battle Axe, een gitaar in de vorm van een bijl.
Het oog wil ook wat
Eerder in deze recensie had ik al aangegeven dat dit spel teruggaat naar zijn roots. Dat is ook helemaal af te leiden uit de aanwezige muzieknummers. Het gaat van klassieke rock tot heavy metal, maar zoals de naam van de game al aangeeft, is het vooral rock dat de boventoon voert. Het hangt dus net van je muzieksmaak af of het je kan bekoren. Oudere Guitar Hero delen kunnen wellicht uitkomst bieden, want deze kunnen gebruikt worden om de tracklist aan te vullen. Ik moet overigens nageven dat het voordeel van deze tracklist is, dat het zelfs op de lagere moeilijkheidsgraden al meer variatie oplevert dan in andere delen, waar de speler soms veroordeeld was tot het herhaaldelijk indrukken van dezelfde gekleurde toets.
Qua muziek hoef je je dan ook zeker niet te vervelen. Terwijl je als speler vooral bezig zal zijn met het in de gaten houden van de noten die voorbij razen, gaat op de achtergrond de band helemaal los. Dit keer viel me op dat hierbij ook goed gekeken is naar de clips en presentaties van de echte bands. Zo start Queen’s Bohemian Rhapsody ook in de game met een aangezicht, waarbij alle vier de koppen bij elkaar gestoken zijn. Erg inventief en dus erg leuk. Het is net dat beetje extra, waardoor deze game toch weer de aandacht verdient.
Let’s Rock
Hoewel ik vooraf verwacht had dat ik niet al te veel tekst zou gaan wijden aan deze nieuwe Guitar Hero, bleek ik me te vergissen. Guitar Hero: Warriors of Rock weet te vernieuwen en doet oude glorie herleven, wat met name fans van Guitar Hero III zal aanspreken. Niet alle vernieuwingen zijn weliswaar even geslaagd, maar het spel is wel één van de betere delen die ik in jaren heb gespeeld. Die prestatie verdient derhalve een dikke acht!
Oordeel Guitar Hero: Warriors of Rock (Xbox360)
- Graphics
80 - Gameplay 85
- Originality
60 - Sound 85
- Replay 85
- Eindcijfer 83
1072 )
09-10-2010 20:49
3)
14-10-2010 00:10
