In de intro zien we hoe een jonge, stoere en bebaarde Jack Wade, zoals we die kennen uit de originele Headhunter, een klein meisje red van haar doorgedraaide vader, die haar van haar leven probeert te beroven. Fast forward naar 20 jaar later... Er is in de laatste 20 jaar veel veranderd in de wereld van Headhunter, vlak na de eerste Headhunter vond er een gigantische aardbeving plaats in de stad waarin Jack woont, waardoor veel is veranderd. Na deze aardbeving werden twee verschillende werelden gecreerd, namelijk "Above" en "Below". Above is de plek waar de bevoorrechte en invloedrijke mensen wonen in luxe en welvaart. Below is de plek waar de armen en criminelen worden gedwongen te wonen en werken voor de mensen van Above. Af en toe komen rebellen van Below naar Above om chaos en vernieling te veroorzaken, de Headhunters zijn er om dit tegen te gaan en de bevolking te beschermen tegen deze rebellen en criminelen.
De inmiddels grijzende Jack word opgeroepen om een crimineel op te pakken, eenmaal aangekomen op de plaats van het delict blijkt de crimineel datzelfde kleine meisje van 20 jaar terug te zijn, Leeza X. In plaats van Leeza in te rekenen neemt Jack haar mee naar zijn basis om haar te kneepjes van het headhunter vak te leren, zodat zij misschien op een dag hem op kan volgen. Hier neem je als speler de controle over Leeza X en leer je de basis van het spel en de controlls. Nou was ik niet gelijk blij om te moeten spelen met een zwaar getatoeëerde dame met attitude, maar de gameplay blijft er hetzelfde onder. En na een tijdje gespeeld te hebben vond ik Leeza toch wel een bepaalde charme hebben. Maar eerlijk gezegd was ik toch wel blij toen ik later in het spel ook met de nummer 1 headhunter, Jack Wade himself, de misdaad te lijf kon gaan.
Gameplay:
Elke headhunter heeft altijd twee dingen bij zich die van groot belang zijn, namelijk het standard issue headhunter pistool en een IRIS. Deze IRIS brengt een paar originele gameplay elementen met zich mee. Het is namelijk een draagbare computer die je helpt bij je missies door je informatie te geven over je objectives, hij helpt ook bij het mikken en kan bepaalde voorwerpen scannen voor meer informatie. Die scan-mode deed me erg denken aan Metroid Prime, je switcht gewoon naar de scan-mode, dan kijk je naar een bepaald object, houd een knopje ingedrukt en je word voorzien over alle informatie die je mogelijk nodig kan hebben. In dit spel staat de actie centraal, je hebt wel de mogelijkheid om iemand geruisloos van achter te vermoorden, maar je zal hier niet vaak de kans toe hebben en vaak loop je ook minder risico door je doelwit gewoon te voorzien van wat lood in zijn rug. Het schieten met je geweer gaat met een lock-on systeem, maar dan met een kleine twist. Als je op een vijand wilt locken verschijnt er een mikpunt, maar hij staat niet gelijk stil op je vijand, hij beweegt langzaam heen en weer over het doelwit en beweegt steeds minder tot hij uiteindelijk stil staat. Als je dan begint met schieten zal je zo goed als elke kogel ook daadwerkelijk raken.
Gameplay (vervolg):
Om iets duidelijker te maken hoe een vuurgevecht er over het algemeen uitziet zal ik even een situatie schetsen. Je loopt rond en ziet een vijand, snel schuil je achter een muur terwijl je je lichaam tegen diezelfde muur drukt. Je kijkt om het hoekje waardoor je IRIS begint met mikken, als het mikpunt stil staat kom je tevoorschijn en leeg je je geweer, maar je vijand is nog niet dood. Je rolt opzij om de kogels te ontwijken, reload en maakt het karwei af. Eigenlijk ziet bijna elk gevecht in Headhunter: Redemption er in grote lijnen zo uit. Het mooie aan dit mik systeem is dat je er ook echt goed mee kan worden, je hoeft namelijk niet perse te wachten tot het mikpunt tot stilstand is gekomen, je kan in plaats daarvan ook schieten op het exacte moment dat het mikpunt over het doelwit beweegt. Op die manier kan je veel sneller beginnen met schieten, wat vaak erg handig is als je tegen meerdere vijanden vecht. Je moet echter wel over goede timing beschikken, anders zal je alleen maar ammo verspillen. Een minpunt is wel dat als je in een kleine ruimte staat met meerdere vijanden, je IRIS soms op iemand anders lockt dan je eigenlijk wilt. Gelukkig komt dat niet zo vaak voor. Je hoeft trouwens niet alleen met je standaard pistool op stap te gaan, je vind tijdens je avontuur nog genoeg andere geweren op je mee uit te leven. Wat het melden ook nog wel waard is, is dat Headhunter: Redemption zo goed als geen laadtijden bevat.
Storytelling:
In Headhunter deeltje 1 werden missies vaak met elkaar verbonden door een stukje waarin je van de ene naar de andere plek moest rijden op Jack's motor. In Headhunter: Redemption is het motorrijden geschrapt, de missies worden nu met elkaar verbonden via cut-scenes. De cut-scenes zijn erg mooi uitgewerkt en ze geven het spel een film achtige sfeer, zoals in Metal Gear Solid. Ik vind het wel jammer dat je niet meer rond kan rijden op Jack's motor, want dit vond ik één van de leukste dingen uit het eerste deel, toch brengt het ook voordelen met zich mee, op deze manier word de actie zo min mogelijk onderbroken en voelt het spel meer aan als één geheel. Het verhaal is in dit spel niet zo dominant als in bijvoorbeeld Metal Gear Solid, het draait in dit spel toch altijd meer om de actie. Ondanks dat worden het verhaal en de personages toch goed uitgediept.
Graphics:
Wat opvalt aan dit spel is dat overal gebruik word gemaakt van een soort blurr effect en dat pakt erg goed uit moet ik zeggen. Doordat sommige dingen ietwat geblurrt worden en soms overbelicht krijg je af en toe erg mooie dingen op je scherm te zien. Dit deed me denken aan de stijl van één van Sega's andere spellen, Otogi, waarin dit trucje ook al werd toegepast. De animaties en modellen zijn over het algemeen goed, maar in de cut-scenes, waarin je wel eens een close-up te zien krijgt, zie je toch kleine foutjes, maar het is niet iets waaraan je je echt kan ergeren. De textures zijn scherp en alles is gewoon solide en goed afgerond. Maar qua graphics is niks echt speciaal of uitmuntend. Aan de andere kant zal je ook niks vinden waar echt over te klagen valt.
Sound:
Het geluid is goed verzorgd. De sound-effects zijn gewoon goed, niks op aan te merken, alles klinkt zoals het hoort. Met de mooie orkestrale muziek zal je ook niet snel problemen hebben. Waar ik persoonlijk wel problemen mee had was de voice acting. Sommige stemmen zijn goed uitgewerkt, andere zijn nep en komen niet oprecht over. De stem van Jack Wade kon mij wel overtuigen, andere stemmen van bijpersonages en ook Leeza X konden mij op bepaalde momenten zeker niet bekoren. Op andere momenten viel het dan weer mee, maar over het algemeen zat het niet echt goed met de voice-acting, maar gelukkig maakt de muziek veel goed.
Replay & Conclusie:
Het spel is uit te spelen in ongeveer 20-25uur, wat niet slecht is voor een third person action game. Waarschijnlijk ga je het spel niet nog een keer spelen, want er is gewoon te weinig om nog een tweede keer voor terug te komen. Toch wil je misschien bepaalde gevechten over doen om er doorheen te komen met zo min mogelijk verlies aan health en ammo, dan kan je nog wel enkele uurtjes langer bezig zijn. Headhunter: Redemption is een degelijke third person action game, de gameplay zit goed in elkaar, graphics zijn goed en over de sound valt ook niet te klagen, op de iets mindere voice-acting na dan. Echte redenen tot klagen zijn er niet, alles aan de game klopt gewoon, maar toch blinkt het nergens in uit. Zo goed als alles in dit spel heb je al eens eerder in een andere game gezien. Is dat erg? Nee, zeker niet, maar toch houdt het gebrek aan originaliteit Headhunter: Redemption tegen om een echt meesterwerk te zijn. Wat ie doet, doet ie goed, maar erg veel (origineels) doet ie helaas niet.
Oordeel Headhunter: Redemption (Xbox)
- Graphics
84 - Gameplay 82
- Originality
- Sound 75
- Replay 70
- Eindcijfer 80
