Geen vervolg, geen reboot
Hitman is niet echt een vervolg op Hitman: Absolution, de matig ontvangen voorganger uit 2012, maar ook niet echt een reboot. Het is een losstaand avontuur dat plaatsvindt in zes verschillende steden over heel de wereld. Deze zes levels zijn een stuk meer open dan de spelwerelden in het vorige deel en dat is een hele verademing. Zelden voelde een stealth game zo goed aan als Hitman.
De kracht van herhaling
Wie Hitman voor het eerst opstart, zal na het doorspelen van de proloog te maken krijgen met de Story Mode. Deze spelmodus weeft de verschillende levels aan elkaar doormate van prachtig gemaakte, maar nietszeggende cutscenes over hoofdpersoon Agent 47 die zeer weinig toevoegen aan de spelbeleving. Na een flinke zit heb je alle zes levels van Hitman wel gezien en alle doelwitten uit hun lijden bevrijd. Hitman is dan ook niet geschikt voor de haastige gamer die een game een keer doorspeelt en het vervolgens voor een derde van de nieuwprijs inlevert bij de lokale gameboer. Nee, de kracht van Hitman zit hem in herhaling.
De zes levels, bestaande uit Parijs, Sapienza, Marrakesh, Bangkok, Colorado en Hokkaido zijn allen totaal verschillend van elkaar. Dat is zeker een pluspunt, aangezien je ze vaak zult doorlopen. De verschillende spelwerelden lijken op het eerste gezicht niet eens zo groot. Denk aan een villa waar een feest georganiseerd wordt, of een markt met aan de ene kant een kleine militaire basis en aan de andere kant een bescheiden stadje. Pas wanneer je jezelf uren onderdompelt in de prachtige omgevingen van Sapienza en Hokkaido merk je hoe groot deze werelden eigenlijk zijn en binnen de kortste keren ken je de plattegrond van het grote landhuis in Parijs beter dan je eigen woning.
Zo vrij als een vogel
Iedere level in Hitman kent zijn eigen doelwitten. Zo moet je in het ene level twee mensen ombrengen, terwijl je in het andere bijvoorbeeld iemands leven moet beëindigen en een virus moet vernietigen. Hoe je dit doet is helemaal aan jou. Schiet je je doelwit met een sniper van een afstandje door z’n hoofd en vlucht je met een vliegtuig? Of zorg je dat hij bij z’n volgende slag een exploderende golfbal voor z’n kiezen krijgt en ga je er vandoor in een speedboat? De mogelijkheden zijn vrijwel oneindig en je kunt het zo makkelijk of moeilijk maken als je zelf wil.
Natuurlijk kun je ervoor kiezen om het run 'n' gun te spelen en iedereen neer te maaien die je tegenkomt, maar dan doe je het spel echt te kort en je haalt er totaal geen voldoening uit. Het meeste plezier haal je uit het bespieden en bestuderen van je target, om deze vervolgens op professionele wijze om te leggen. Dit kan via een ongeluk (denk aan het laten vallen van een kroonluchter, of de eerdergenoemde golfbal), maar het is ook mogelijk om rattengif in een drankje te doen zodat je doelwit naar de badkamer loopt waar je hem of haar kunt verdrinken in de toiletpot. Je kunt het zo gek niet bedenken of het is een mogelijkheid om iemand om te leggen in Hitman.
Echter is het de bedoeling om dit ongezien te doen en om onderweg zo weinig mogelijk onschuldige mensen het witte licht te laten zien. Ga je verkleed als techneut, soldaat, sushi chef of golfleraar? Als je ermee in de buurt van je targets kunt komen is het goed, zolang je maar niet herkend wordt door de mensen om je heen.
Zet opportunities uit
Om je hierbij te helpen introduceert dit deel in de Hitmanreeks de zogenaamde opportunities. Deze opportunities leiden je aan de hand van waypoints en gescripte evenementen door de level heen. Zo kom je als je in de Parijslevel de kleding aantrekt van een bekend model met een geschminkte kop alleen in een kamer terecht met een van je doelwitten. Een makkelijke manier om haar het loodje te laten leggen. Hoewel dit een makkelijke manier is om de levels door te spelen is dit meer een soort easy mode dan daadwerkelijk dè manier om Hitman te spelen. Daarnaast zijn er ook nog eens veel meer manieren om je targets om te brengen dan enkel deze opportunities. Gelukkig is dit makkelijk uit te zetten in de instellingen, zodat je Hitman kunt spelen hoe het bedoeld is. Door je best te doen en goed op te letten.
Honderden challenges
Ook zijn er per level verschillende challenges te doen. Dit zijn er geen vijf of tien, maar vaak meer dan honderd per level! Hoe meer challenges je doet, hoe hoger je zogenaamde Mastery Level rijkt en hoe meer je vrijspeelt om te gebruiken in het level. Zo kun je er later bijvoorbeeld voor kiezen om niet te beginnen met een pistool, maar juist met een koevoet zodat je een geluidsbox op iemands hoofd kunt laten vallen. Natuurlijk is deze koevoet ook gewoon in de level te vinden, maar je moet maar net weten waar. Zo is in het Sapienzalevel de inmiddels befaamde exploderende golfbal maar op een enkele locatie te vinden, terwijl de bedorven spaghettisaus of het rattengif op meerdere plekken opduiken. Het perfect coördineren van een kill zonder dat iemand het opmerkt zorgt voor voldoening op een manier zoals weinig games dat kunnen.
Drukke omgeving
Wij hebben Hitman getest op een PS4 Pro en daar draait de game 60 frames per seconde. Echter zijn er op momenten zoveel verschillende mensen in beeld dat het spel dit lang niet altijd vasthoudt. Het spel wordt er nooit onspeelbaar van en het is zeker niet zo erg als sommige andere games, maar het moet wel even gezegd worden.
De voice acting van de hoofdpersonages zit erg goed in elkaar. Vrijwel elk belangrijk figuur heeft echt een gigantisch scala aan lines en ze reageren regelmatig op wat je doet of hoe je eruit ziet. De onbelangrijkere personages hebben wat minder ingestudeerde zinnen en kramen daarom regelmatig generieke onzin uit als “someone’s doing stuff they shouldn’t”, maar ze zeggen tenminste iets en reageren op de omgeving, wat voor levendigheid zorgt.
Nieuwe muziek
Hoewel Hitman qua gameplay erg terug lijkt te keren naar hoe de serie er voor Hitman: Absolution uitzag, wordt de muziek dit keer niet door de vaste componist Jesper Kyd gedaan, maar door Niels Bye Nielsen. Een componist die hiervoor enkel wat PlayStation Move meuk en Ratchet & Clank-titels van riedeltjes heeft voorzien. Hoewel deze componist dus relatief nieuw is in de videogame-wereld weet hij Hitman toch te voorzien van een dynamische soundtrack waar je u tegen zegt. De technobass dreunt door je lichaam terwijl je je demper op je pistool draait en zodra je de trekker overhaalt zwieren de bombastische violen op als nooit te voren. Uit het oog verdwijnen terwijl de wereld in de achtergrond in totale chaos uitbarst was nog nooit zo tof.
Duimpje omhoog voor episodes
Hitman is een game die weinig verkeerd doet. Door de episodische structuur waardoor je pas na een maand een nieuwe level te spelen krijgt blijf je constant hetzelfde level spelen maar blijf je zoeken naar nieuwe manieren om je doel te volbrengen. Iets wat hierbij helpt zijn de Escalations. Dit zijn kleine losse missies binnen de level dat je al kent waarin je geen gebruik kunt maken van de save-functie en het dus echt op je skills en kennis van de level aankomt. Ook keren de Contracts terug. Dit zijn zelfgemaakte doelwitten uit de Hitman community. Deze zijn vaak wat minder interessant als de Escalations, die door de ontwikkelaar zelf gemaakt zijn, maar af en toe zit er wel iets tofs tussen.
Misgeslagen plank
Toch zijn er dingen waarbij Hitman de plank misslaat. Zo zijn er de zogenaamde Elusive Targets; doelwitten waarvoor je slechts een paar dagen (real life) tijd krijgt om ze af te maken, waarna ze voor altijd verdwijnen en je deze missie nooit zult kunnen spelen. De Elusive Targets zelf zijn erg tof, en het zijn zelden gerecyclede personages, maar juist unieke figuren waar je echt nieuwe strategieën moet bedenken. Het na een bepaalde datum nooit meer kunnen spelen laat echter een zure nasmaak achter. Vooral wanneer je op moment van lezen pas de game in huis haalt en je dus al een jaar aan targets gemist hebt.
De game kent ook een instinctknop. Dit is een Eagle Vision-achtige functie zoals we die kennen uit de Assassin's Creedserie. Met een druk op de knop zie je precies waar je doelwit loopt, welke figuren door je vermomming heen kunnen kijken en waar interactieve objecten zijn in de spelwereld. Gelukkig kun je deze functie in de opties uitschakelen, wat de immersie van Hitman’s fantastische wereld enorm vergroot. Ook zijn helaas niet alle levels even sterk. Zo zijn Bangkok en Colorado duidelijk minder dan de rest. Dit betekent niet dat het slechte levels zijn. Zeker niet. Ze zijn alleen niet zo tof als de meesterwerken die Parijs, Sapienza en Hokkaido heten.
Conclusie
Hitman is een fantastische game die eigenlijk iedere zelfrespecterende gamer zou moeten spelen. Het is een spel met ijzersterke level design, een fantastische soundtrack en gameplay waar menig stealth game bij in het niet valt. Het spel wordt zelfs bijna een jaar na dato nog steeds ondersteund door de ontwikkelaar. Recentelijk is er een patch uitgekomen met een Professional moeilijkheidsgraad die je beperkingen oplegt waar je je speelstijl drastisch op aan moet passen en er is ook al een tweede seizoen aangekondigd. Doe jezelf een plezier en speel Hitman, want voor je het weet staat Agent 47 op de stoep.
Oordeel Hitman: The Complete 1st Season Steelbook Edition (PS4)
- Graphics
90 - Gameplay 90
- Originality
85 - Sound 90
- Replay 95
- Eindcijfer 90
4230 
3)
05-02-2017 09:29
