Het verhaal speelt zich af in het Los Angeles van de jaren veertig. Het zijn moeilijke tijden: de stad wordt geteisterd door misdaad. Je kruipt in de huid van Cole Phelps, een onervaren politieagent die een verleden bij het leger heeft. Aan de hand van enkele flashbacks wordt een en ander over zijn verleden duidelijk gemaakt. Al snel leer je dat hij een eerlijk en rechtvaardig man is die elke zaak koste wat het kost tot een goed einde wil brengen. Het is eens wat anders dan al die op steroïden levende spierbundels die altijd de hoofdrol vertolken.
GTA: Los Angeles?
De sobere, realistische stijl wordt in elk aspect van het spel doorgetrokken. In plaats van alles aan gort te knallen, moet je nu heel rustig te werk gaan. Je bent immers een detective die zich moet gedragen als een gentleman. Er zijn wel degelijk actiestukken aanwezig, maar deze komen slechts sporadisch voor en zijn absoluut niet tekenend voor de gameplay van het spel. Wie dus een GTA in de naoorlogse periode verwachtte, komt van een koude kermis thuis.
Al bij de eerste stappen van je carrière als topdetective wordt duidelijk dat L.A. Noire geen gewone game is. De sfeer die het spel uitstraalt is ongelofelijk: veel inlevingsvermogen heb je niet nodig om je een echte rechercheur te wanen, die op een grimmige zaterdagochtend in de stad ronddwaalt op zoek naar het ultieme bewijs. Alles straalt rust uit; bedrieglijke rust, want er spelen zich allerlei ongure zaakjes af in jouw stad .
Sherlock Holmes 2.0
Er zijn een twintigtal zaken die opgehelderd moeten worden, aangevuld met de vijf die als DLC op de console verschenen. Deze variëren van diefstal tot moord en vereisen elk een eigen aanpak. Je moet immers een hele waaier aan getuigen, met elk een ander karakter, ondervragen. Iemand die net gehoord heeft dat haar man vermoord is, kan je beter niet meteen voor leugenaar uitmaken, terwijl die arrogante dikkerd misschien wat loslippiger wordt als je hem confronteert met pittige details van zijn geheime affaire. Als je niet weet hoe je een gesprek moet aanpakken kan je Intuïtie-punten gebruiken. Je hebt dan de keuze om een foutieve aanpak te schrappen of te kijken wat andere spelers als optie kozen in dezelfde situatie.
Tijdens de ondervragingen vallen de prachtig uitgewerkte gezichtsanimaties op. Met een speciale technologie is men er in geslaagd levensechte animaties op de gezichten te toveren. Gedaan met houterige mondbewegingen, in plaats hiervan zie je personages met hun ogen rollen, mondhoeken nerveus samentrekken en wenkbrauwen fronsen. Het ziet er allemaal zeer geloofwaardig uit en is zelfs een essentieel onderdeel van het spel geworden. Als iemand zenuwachtig voor zich uit zit te staren, kan je er donder op zeggen dat deze figuur iets te verbergen heeft.
… And Justice for All
Een vermoeden hebben is echter niet genoeg, om personages te doen bekennen zal je met harde bewijzen moeten komen. Die verkrijg je door op onderzoek uit te gaan op interessante plaatsen. Misschien bevindt het moordwapen zich in het huis van die verdachte buurman? Aan jou om het uit te zoeken. Het uitkammen van plaatsen wordt na verloop van tijd wel wat eentonig. De meeste zaken beginnen met het controleren van de plaats delict, hetgeen natuurlijk volstrekt logisch is. Aan het einde van het spel heb je het hier echter wel mee gehad.
Zo komen we bij een ander minpuntje, want wat als je het detectivespelen even beu bent? Het antwoord hierop moet ik schuldig blijven, want veel is er niet te doen in de nochtans prachtig nagebouwde stad. Als je onderweg bent in je auto kan het gebeuren dat je via de radio wordt gevraagd om ergens bijstand te verlenen. Deze kleine zijmissies kunnen helaas niet overtuigen en zijn niet meer dan een zwakke poging om de game wat uitgebreider te maken.
Als laatste nog iets over de technische kant van de zaak. De prachtige gezichtsanimaties en dito stad komen met een prijs. Als je alles uit het spel wil halen zal je een zware grafische kaart en niet minder dan acht gigabyte aan werkgeheugen nodig hebben.. Met wat meer optimalisering had dit zeker beter gekund. Ook minder is de maximale framerate van 30 FPS, wat natuurlijk een gevolg is van het consoleverleden van dit spel.
Conclusie
L.A. Noire was een halfjaar geleden een steengoede game en is dit nu nog steeds. De basis die bestaat uit het oplossen van zaken in een sfeervol L.A. staat als een huis. Het is spijtig dat er in de laatste uren toch een gevoel van herhaling optreedt, wat een kleine smet is op een voorts zeer beklijvende ervaring.
Oordeel L.A. Noire The Complete Edition (PC)
- Graphics
85 - Gameplay
90 - Originality 95
- Sound 85
- Replay
65 - Eindcijfer 85
300 
2)
21-12-2011 21:25
