Nooit meer wachten!
Mede door de lineaire opzet van de spelborden, die geïnspireerd lijken op ‘Mens erger je niet’ (shoutout naar de crew van Budgetspelen.nl -> Bordspel-klik ), voelden de Mario Party games altijd wat traag aan. Het is geweldig om te merken dat dit in Mario Party Star Rush als sneeuw voor de zon verdwenen is. De oude borden zijn namelijk vervangen door borden waarop je je vrij kan bewegen. Je hoeft niet meer continu vooruit, maar je kan ook uitstapjes maken naar links of rechts zoals we dat kennen uit tactische RPG’s waar je strategisch je positie moet bepalen.
Vooral in Toad Scramble voelt het vrij bewegen over het spelbord geweldig. Tijdens je speelsessie spawnen er steeds bazen op het spelbord. Degene die de meeste punten scoort tijdens deze gevechten verdient één of meerdere sterren. Je kan er dus voor kiezen om als eerst bij een baas te zijn, zodat je ook als eerst aan het gevecht mag beginnen. De overige spelers moeten zo snel mogelijk op de A-knop blijven rammen, totdat ze ook aan het gevecht mogen beginnen. Een andere tactiek kan zijn om eerst op zoek te gaan naar bondgenoten. In deze modus speelt iedere speler met Toad en spawnen andere bekende figuren als Mario, Donkey Kong, Waluigi en Toadette ergens op het spelbord. Wanneer je langs ze loopt, sluit dit personage zich aan bij je team wat vervolgens weer verschillende voordelen oplevert. Zo speelt Toadette het altijd op safe met haar dobbelsteen, omdat er alleen maar drieën en vieren op staan. Donkey Kong heeft daarentegen vier keer een nul op zijn dobbelsteen, maar ook twee keer een tien. Dit zorgt ervoor dat je continu aan het overwegen bent wat de slimste optie is. Wanneer je bondgenoten rekruteert, biedt dit ook voordelen in de gevechten met de bazen. Moet je bijvoorbeeld bommen in kanonnen gooien om King Bob-omb te verslaan, dan zullen je bondgenoten je daarbij helpen door als NPC over het speelveld te lopen.
Nooit meer spelen?
Het probleem zit hem dus niet in de kwaliteit van de minigames, maar in de hoeveelheid hiervan. Vrijwel iedere game die het moet hebben van zijn minigames heeft hier last van. Aan de ene kant zorgt het ervoor dat je zo’n game snel oppakt. Aan de andere kant zorgt het er ook voor dat je de game nooit echt lang zal blijven spelen. Het beste voorbeeld hiervan is de spelmodus Coinathlon. De bedoeling is hier dat je een aantal rondjes om (het dit keer wel) lineaire parcours rent. Met ieder muntje dat je oppakt tijdens een minigame ga je een vakje vooruit, dus je bent hier enorm snel bij de finish. Het voelt lekker dynamisch en de snelheid is dik in orde. Echter biedt Coinathlon maar vijftien verschillende minigames, met als resultaat dat je na een uur of twee behoorlijk in herhaling valt. Nogmaals, de minigames voelen stuk voor stuk super aan, maar de levensduur is door het gebrek aan variatie wat kort.
Naast Toad Scramble en Coinathlon is de derde volwaardige spelmodus Balloon Bash. Hierbij loop je over een kleiner speelveld dan in Toad Scramble om op zoek te gaan naar willekeurig spawnende ballonnen met sterren en munten. Met name de ballonnen met sterren wil je hebben, want sterren bepalen na twintig rondes wie er gewonnen heeft. Balloon Bash zorgde bij mij voor de meeste irritatie. De reden hiervan is dat je volledig afhankelijk bent van geluk. Op een gegeven moment wachtte ik bewust rechtsboven in de map, omdat de sterren al twee keer achter elkaar linksonder in de map verschenen waren. Tot mijn verbazing verdween ook de derde ster linksonder, naast Luigi die net al twee ballonnen met sterren had gevonden. Je kan hier dus alle minigames winnen en heel veel muntjes hebben, maar wanneer je niet langs een ster komt om deze muntjes in te wisselen verlies je alsnog.
Wat Nintendo overigens wel goed doet om je wat langer geboeid te houden, is een levelsysteem. Na ieder potje krijg je XP waarmee je niet alleen nieuwe spelmodi, maar ook nieuw speelbare karakters ontgrendelt. De Challenge Tower zal je bijvoorbeeld niet kunnen spelen totdat je bij level 10 bent aangekomen. Tegen die tijd heb je alle minigames ook wel gezien, dus dat komt prima uit.
Al met al heeft Nintendo met Mario Party Star Rush een grote stap vooruit gemaakt wat betreft de snelheid van het spel. Door de nieuwe opzet van de tactische spelborden hoef je nooit meer te wachten op je tegenstanders. Bovendien ben je in Toad Scramble (de meest uitgebreide modus) continu aan het afwegen wat de juiste tactische zet is. Je kan zo snel mogelijk sterren verzamelen, maar misschien is het wel veel slimmer om bondgenoten te zoeken in de vorm van alle bekende karakters uit het Mario universum, die je vervolgens zullen helpen. Coinathlon is erg leuk, maar biedt te weinig variatie in het aanbod aan minigames. Ook de overige ‘extra’ spelmodi zijn erg leuke toevoegingen, maar niet bedoeld om meer dan twee keer te spelen. Mario Party Star Rush is een erg vlotte, leuke en kleurrijke game geworden en een stap in de goede richting. Ik ben vooral benieuwd of Nintendo nog twee stappen vooruit kan zetten met deze franchise op het moment dat ze de NX lanceren.
Deze review is geschreven door Rick van der Linden.
Oordeel Mario Party: Star Rush (3DS)
- Graphics
75 - Gameplay 85
- Originality 75
- Sound 80
- Replay
60 - Eindcijfer 75
10
30044 
302)
19-10-2016 22:23
