Aftrappen
Na een flitsende introductie, waarin Mario's sportieve prestaties door fictieve kranten worden geprezen, kom je in een plat menu met vijf opties: voetbal, tennis, golf, honkbal en paardrijden. Deze vijf onderdelen staan los van elkaar en worden enkel verbonden door het gezamenlijk doel: winnen en muntjes verzamelen. Met deze muntje koop je digitaal (in-game) Amiibo kaarten, die je in een digitaal album kan verzamelen. Aan Mario Striker (voetbal) bewaar ik goede herinneringen op zowel de Gamecube als Wii, dus logischerwijs begon ik met dit onderdeel. Zoals ieder onderdeel bestaat voetbal uit een online mulitplayer en offline singleplayer gedeelte. Deze singleplayer modus is vervolgens opgedeeld in een toernooi, een enkele wedstrijd of training (minigame). MSS voetbal pakt de zaken vrij realistisch aan. Je speelt dan ook gewoon elf tegen elf, waarbij je twee "grote" figuren selecteert voor je team. Verder heb je de keuze uit twee keepers en de overige acht veldspelers zijn van een generieke soort, zoals Toads of Koopa's.
Per wedstijd kies je vervolgens een opstelling, net zoals je dat gewend bent van een regulier voetbalspel. Het spelen van een wedstrijd is echter een stuk simpeler en rechtlijniger. Je kunt passen en de sterke van je schot ietwat bepalen, maar je bent vooral bezig je twee "grote" figuren te bereiken, aangezien zij het makkelijkst een doelpunt kunnen maken. De toernooien beginnen erg simpel, maar worden langzamerhand steeds lastiger. Dit ligt echter niet aan strategieën van de AI of uitdagende teams, maar het spel wordt simpelweg frustrerender door bijna niet te passeren keepers of slidings die niet werken. Ook is er geen echte Mario-uitdaging, zoals power-ups, behalve dan dat de bal meerdere keren per wedstrijd zal gaan flitsen. Schiet je met een flitsende bal op goal, dan is het praktisch altijd een doelpunt. Conclusie: te simpel, te weinig diepgang en een forse stap terug van de Strikers-serie. Gelukkig zijn er nog vier andere onderdelen te spelen.
Op de Nintendo 3DS heeft Mario als eens lekker gegolfd en getennist. Ook recentelijk op de Wii U sloeg hij nog een balletje (Ultra Smash). Waar je Ultra smash al kunt verwijten dat het een kalere versie was dan de eerdere delen, is tennis in MSS nog kariger. Net zoals het voetbal, hanteert ook het tennis in de basis een redelijk realistische aanpak. Hierdoor ontbreken de power-ups uit eerdere delen en is de enige verdieping de zogenaamde powershots, die via een kleur op de baan aangeven welke slag ze versterken. Voor het Golf gedeelte van MSS kan ik praktisch hetzelfde noteren, dezelfde speelbare karakters, dezelfde opties en hetzelfde doel: win alle drie de toernooien. Mario Golf World Tour is door dezelfde ontwikkelaar gemaakt (Camelot), net zoals Ultra Smash en Mario Tennis Open. Zodoende is de vergelijking met die twee (3DS) games snel gemaakt. De conclusie is dat beide spellen net zo lekker spelen, maar dat er simpelweg te veel opties en spelinhoud is geschrapt. Op sommige momenten meende ik zelfs een demo te spelen van de oudere games, een vreemde manier van games uitbrengen op deze manier.
Paardrijden en honkbal
Honkbal speelde ik voor het laatste op de (NTSC) Wii met Mario Super Sluggers. Honkbal is in Noord Amerika een grote sport en het is misschien daarom dat het in MSS als de meest complete sport aanvoelt. Je kunt je veldbezetting in zijn geheel neerzetten, kiezen uit een ruimere selectie van “teamvulling”, inclusief Toads in pinguïnpakken uit New Super Mario Bros. Zowel het veldspel als het pitchen biedt mogelijkheden tot het bepalen van je eigen speelstijl en strategie. Zeker omdat Mario als een tijdje niet heeft gehonkbald, voelt het van alle vier de sporten als de enige waar wat liefde aan is besteed. De vijfde “sport” is paardrijden. Deze startte ik als laatst, omdat ik mij niet kon voorstellen dat zelfs Mario hier gemiddeld in kon zijn. Ik was dan ook blij verrast dat in tegenstelling tot de overige vier games, het paardrijd-gedeelte geen realistische aanpak van de sport is. Op zijn beste momenten kan je het MSS paardrijd-onderdeel zelfs beschrijven als een leuke variatie op Mario Kart. Bij dit onderdeel speel je races tegen acht tegenstanders, waarbij je via pick-ups je paard van stamina voorziet en een turbometer opbouwt. Verder zijn er hindernissen om te ontwijken of overheen te springen en liggen er “boost” tegels in het parcours. Deze originele en veel minder realistische aanpak zorgt voor een flinke stijlbreuk in het MSS-pakket, maar is zeker een welkome afwisseling tussen de overige meer realistisch ingestoken onderdelen.
Doel van dit spel is natuurlijk om te winnen. Wanneer je wint, ontgrendel je een moeilijker toernooi en verdien je muntjes. Van de muntjes koop je vervolgens digitale Amiibo kaarten, die leuke taferelen laten zien als nieuwe spelers en attributen voor je sporten. Helaas is het voor mij tot nu toe niet mogelijk geweest om die digitale Amiibo kaarten daadwerkelijk in te zetten in de spelonderdelen. Ook online kon ik hier niets over vinden. Laat vooral in de reacties weten als ik hier mis zit, maar voor nu concludeer ik dat je de digitale Amiibo kaartjes enkel verzamelt voor je digitale (in-game) verzamelwoede. Je kunt natuurlijk ook echte muntjes, lees je zakgeld of salaris, inzetten in de speelgoedwinkels om zakjes met echte kaarten aan te schaffen. Deze kun je vervolgens inscannen, net zoals je dat kunt doen met Amiibo’s, om zo kaartjes te verdienen die je kunt inzetten in een aparte Superstarmodus. Gezien ik de digitale code ontving, zonder een pakje kaartjes (net zoals de winkelversie), heb ik deze modus niet kunnen ontgrendelen. Volgens online bronnen kun je met gekochte kaarten echter wél wat aanpassingen maken aan je spelfiguren. Het ontbreken van enig doel van de kaartjes die je verdient in de game is daardoor des te teleurstellender. FIFA’s Ultimate Team laat zien dat je hiermee de houdbaarheid van je spel een eind kunt rekken, maar daarvoor moet er met de in-game middelen dus wel wat te doen zijn.
Waar voor je geld?
MSS biedt een pakket van vijf spellen voor de prijs van één. Van deze vijf spellen voelen er twee aan als een demo (golf en tennis) en ben je bovendien beter af bij de oudere, volledige delen van deze games. Ook het voetbal in MSS is geen reden voor aankoop, al is dit mogelijk de meest realistische voetbalgame op de 3DS. Echter, ook Inazuma – en zelfs Pocket Football Club – is goedkoper op te pikken en biedt onvoorstelbaar meer content . De sterke punten van MSS liggen derhalve bij honkbal en paardrijden. Beide games zijn zeer vermakelijk en bieden zowel uitdaging als diepgang. Zij delen echter de cartridge met de andere sporten en zodoende is de volledige content, jammerlijk niet genoeg.
Conclusie
MSS voelt als een proefballon. Twee demo’s van oudere games en drie demo’s voor games die Camelot graag had gemaakt. Jammer genoeg zal dat nu niet gebeuren, want ik schat dat de kritiek op MSS niet mals zal zijn. Dit is erg zonde, want in een losse versie van Mario paardrijden van Camelot was ik wel benieuwd geweest. Ook honkbal en voetbal had ik als losse onderdelen, volledig uitgewerkt en met meer diepgang en content wel willen aanschaffen, al mag het voetbal nog wel eens geëvalueerd worden. Al met al voelt MSS aan als een uitprobeersel om het gebrek van Nintendo support aan de 3DS te proberen te verhullen, in tijden dat Nintendo zich ongetwijfeld al op de Switch aan het richten is. Het is te hopen dat Camelot hier niet te hard op afgerekend wordt, want de Mario sportgames zijn altijd leuke onderdelen van het Nintendo aanbod geweest. Na het zeer tegenvallende Ultra Smash en nu MSS, moeten zij echter wel weer vol aan de bak om te laten zien dat Mario uiteindelijk echt wel alles kan.
Deze review is geschreven door Jeroen Knop.
Oordeel Mario Sports Superstars 3DS + Amiibo Card (3DS)
- Graphics
80 - Gameplay
60 - Originality
50 - Sound 60
- Replay 60
- Eindcijfer 60
9.9
12851 
22)
24-03-2017 10:59