Het eerste wat natuurlijk opvalt aan Metroid Prime (MP) zijn de graphics want die zijn fenomenaal mooi. De kleuring van de schoten, de weerkaatsingen, het prachtige water en de mooie omgevingen. Ook erg mooi gedaan, de weerkaatsing van Samus’ gezicht in haar helm. Dit gebeurt als je zwaar geraak wordt door een vijand, meestal een Space Pirate. Maar om het zelf te checken moet je maar eens een vol opgeladen shot op een muur loslaten waar je vlak voor staat. Allemaal erg mooi gedaan, en het haalt erg veel uit je GameCube. Eén van de redenen dat dit mogelijk is, is natuurlijk dat er niet echt gigantische vergezichten zijn. Wel grote kamers natuurlijk, maar niet echt een weids uitzicht ergens. Dit miste ik toch wel, om echt dat gevoel te krijgen dat je op een verre planeet zit. Iets anders dat dit mogelijk maakt zijn de deuren, naast een gameplay element dat je zonder de juiste beam ergens niet langs komt. Krijgt de GC ook steeds minieme laadtijden zodat er weer een rijk gedetailleerde kamer te voorschijn komt. Maar dit zijn natuurlijk kleine details, de graphics zijn gewoon prachtig.
Ook de muziek past goed bij de ‘feeling’ van de game, een beetje donker en mechanisch. De muziek verandert per deel van het spel, en is altijd licht aanwezig op de achtergrond. Ikzelf vond de muziek niet erg hoogstaand, maar precies goed voor de game. Het geluid van je beams en de vijanden zijn ook goed verzorgt, al kan het constante geluid van de beam als je veel moet schieten een heel klein beetje gaan irriteren.
De besturing van MP is in het begin best wennen, maar daarna speelt het uitstekend. Dan weet je ook dat er goed over nagedacht is. Alle knoppen worden gebruikt in MP, tot de vierpuntsdruktoets aan toe. Dat schieten met A gebeurd en springen met B, had je natuurlijk zelf ook wel kunnen bedenken. Maar het speciale aan de besturing van MP is het verwisselen van de verschillende vizieren of beams. Dan denk je, nou eigenlijk is het best logisch zo. Maar het gebruik van de C-stick en vierpuntsdruktoets is zo best wel uniek. Met de C-stick verwissel je jouw wapentuig, en de vierpuntsdruktoets verwisselt de vizieren. Dit is makkelijk als je moet verwisselen om ene deur te openen, of een kamer wilt scannen. Maar in het heetst van de strijd drukte ik wel eens de verkeerde richting dus stond ik daar met mijn scan visor terwijl ik mijn X-ray visor nodig had. Maar dit zijn slechts kleine dingetjes, die kunnen irriteren. En misschien moet ik ook wel gewoon beter opletten…
De twee beste dingen heb ik voor het laatst bewaard. De gameplay en het verhaal. Het leuke aan het verhaal in MP is, vind ik tenminste, dat je het niet met droge cut scenes, maar echt als wezenlijk gameplay-elementen verzamelt. Je moet met je scan visor, informatie van de Space Pirates of de al lang uitgestorven Chozo verzamelen. Die kun je dan doorlezen en zo snap je steeds meer van het spel, en volg je het verhaal. Hoe Samus aan haar pak komt bijvoorbeeld, of hoe het mysterieuze Phazon op Tallon IV is gekomen. Eigenlijk kun je alles scannen, en dat is soms ook handig, bijvoorbeeld hoe je een vijand moet verslaan of hoe je ergens verder kunt komen. Maar soms kan je ook enigszins nutteloze maar toch grappige berichten van Space Pirates onder elkaar scannen en lezen.
Maar absoluut het beste aan MP is de gameplay. Zo moet je stap voor stap de upgradesaan je pak moet terug vinden omdat je die in het begin van het spel verliest. Heb je eindelijk bijvoorbeeld dat thermal visor gepakt. Moet je ook nog is helemaal terug naar het save punt. Anders was alles voor niets. Ik heb daar echt soms met klamme handjes achter de GameCube gezeten want soms was het wel erg kantje boord of ik het save punt haalde. Soms ook niet en dan was het even schelden! De eindbazen in MP, zijn ook altijd lastig en leuk om te verslaan. Je begint met de Parasite Queen, die valt wel mee, maar je bent ook net begonnen. Totdat je steeds moeilijkere eindbazen tegen komt, waarbij je al je reserves moet gebruiken. Maar na een tijdje wordt zelfs het beste een beetje repetitief, omdat je steeds weer terug moet, om nieuwe uitrustingen te halen. En als je denkt dat je er bijna bent, moet je ook nog is alle Artifacten verzamelen. Daardoor ben je soms erg lang bezig om van het ene eind van Tallon IV naar het andere te komen, en soms wordt dar een beetje vervelend. Maar naast al het vijanden schieten, zitten er ook erg goede en intelligente puzzels in de game, die een erg leuke afwisseling zijn op het schieten. Eigenlijk heeft MP héél erg veel pluspunten, en slechts hele kleine minnetjes. Maar als je er niet genoeg van kunt krijgen, kun je na het uitspelen ook nog is de Hard mode gaan volbrengen en dat verlengt de levensduur aanzienlijk!
Ook al lijk ik erg kritisch in deze review, haal ik echt ieder minpunt uit MP. En overal waar ik het niet (uitgebreid) over heb, is gewoon van de hoogste klasse en uitstekend verzorgt. De graphics, muziek, besturing, het verhaal en de gameplay allemaal is het 'top of the bill'. Ik vind het in ieder geval één van de allerbeste Cube games, en ook in mijn all time favourites lijstje verdient deze game zeker een plaatje in de top 10. Maar als ik hem vergelijk met die andere grote game op de Cube, Zelda:TWW, heb ik er ietsje minder plezier aan beleefd, dus krijgt deze game ook ietsje lager punt.
Oordeel Metroid Prime (NGC)
- Graphics
95 - Gameplay 90
- Originality 90
- Sound
85 - Replay 90
- Eindcijfer 95