Zoals in elk Monster Hunter deel begin je het spel in een stad. Deze stad zal gedurende het hele spel functioneren als ‘basis’ voor al je ondernemingen. Er valt vanalles te beleven, maar als je alles hebt gezien zal je interesse niveau wat dalen. Je kunt er spulletjes kopen/verkopen, missies uitzoeken, een praatje maken en zelfs boerachtig werk doen op de Kokoto Farm. Veel tijd zul je hier niet doorbrengen, aangezien iedereen gaat voor de missies, en die spelen zich uiteraard heel ergens anders af.
Eenmaal aangekomen bij de missie basis krijg je de keuze uit verschillende niveaus, elk vertegenwoordigd door een bepaald aantal sterren. Hoe groter het aantal sterren, hoe moeilijker de missie. Deze missies zijn verspreid over een vijftal verschillende landschappen, elk met een eigen thema. Deze thema’s variëren van bosgrond naar vuur, en zijn divers genoeg om je urenlang vermaak te bieden, zonder dat het eentonig word. Deze werelden zijn enkel te betreden met een missie kaartje, die je haalt bij de lokale missie boer. Deze missies komen met z’n tweehonderden, en daar tel ik de multiplayer missies nog geeneens bij op.
Grafisch gezien staat de game ver boven het gemiddelde van wat we tot nu toe hebben gezien op de PlayStation Portable. Alle omgevingen zijn non-interactief, mede hierdoor oogt alles super glad en sfeervol. Het nadeel is dat niet alles wat je ziet is te betreden, maar dat is ook niet belangrijk bij dit soort games. Het grootste minpunt dat deze grafische pracht met zich mee brengt, zijn de laadtijden. Voordat je een missie begint zal de game zo’n twintig seconden bezig zijn met het overbrengen van data vanaf de UMD schijf. Verder is elk level onderverdeelt in stukken en zal je tussen elke grens zo’n vijf seconden tegen een laadscherm aan moeten staren. Minder!
Dan het niet eerder genoemde, maar toch belangrijkste onderdeel van Monster Hunter: de gameplay. Het eerste wat opvalt aan Monster Hunter: Freedom is dat alles gemaakt is voor de lange duur. Effies Monster Hunter spelen zit er niet in. Je zal uren bezig zijn om eindelijk los te komen in het spel, dat ook pas op dat moment een beetje interessant begint te worden. In het begin krijg je nog een paar mini-missies om je uit te leggen hoe alles in z’n werk gaat, maar daarna zal je toch echt aan het werk moeten, en dit is niet zo makkelijk als het lijkt.
Om de monsters te doden heb je de keuze uit een aantal wapens. Deze zijn niet zo bijzonder, gewoon wat we gewend zijn van RPG’s. Toch is je keuze aan het begin erg belangrijk, aangezien je vrijwel gelijk gaat upgraden en sleutelen aan je wapen, en je je geld verspilt als je later toch terug gaat naar een ander wapen. Hier is niks mis mee, alleen het vechten met één soort wapen kan op den duur leiden tot verveling en dit resulteert in een Monster Hunter: Freedom die in de kast verdwijnt.
De game kent ook een multiplayer, maar die heb ik helaas niet kunnen testen. Wel kan ik de nodige informatie geven over dit speltype. Monster Hunter: Freedom is speelbaar via ad-hoc, niet via infrastructuur! Dit in tegenstelling tot de PlayStation 2 versie van de game, die wel online speelbaar was. Is het niet saai in je eentje? Wellicht, maar ieder heeft zo zijn eigen smaak. Deze versie is wel een stuk meer gericht op de singleplayer, dat is duidelijk. Maargoed, de multiplayer. Je kunt dus via ad-hoc met maximaal vier spelers het speelveld betreden. Voor de multiplayer zijn ook nog een extra aantal missies beschikbaar gesteld, welke een stuk groter zijn opgezet. Vaak gaat het hier om het vermoorden van een groot aantal wezens of iets dergelijks. Toch blijft de game het leukst in je eentje, aangezien je dan de tijd krijgt om wat aan je character te frummelen.
Conclusie:
Monster Hunter: Freedom is een game waar je de tijd voor moet nemen. Heb je dit niet, koop de game dan niet, want hij gaat je niet bevallen. Heb je toch de tijd, en hou je van action-RPG’s, haal deze game dan in huis want het is een geweldige ervaring. Voor je 45 Euro krijg je aanzienlijk meer plezier dan je krijgt van één of andere b-platformer, maar ook hier geldt: ieder z’n smaak. Ik kan concluderen dat Monster Hunter: Freedom de eerste PSP game is die je oneindig kan spelen, en toch leuk blijft. Well done Capcom.
Oordeel Monster Hunter: Freedom (PSP)
- Graphics
85 - Gameplay
90 - Originality
- Sound 70
- Replay 90
- Eindcijfer 85
6793 )
06-06-2006 21:28
1)
26-06-2006 11:19
