Onechanbara is een traditionele hack ’n slash game. Heb je wel eens Diablo gespeeld of een andere game waar het echt alleen maar aankomt op hakken en zagen, dan snap je het principe. Het spel begint meteen goed, of eerder gezegd fouter dan fout. In het introfilmpje zie je een meisje onder de douche staan, de camera verhult net steeds haar edele delen. Plots ziet haar zusje op de TV iets ernstigs en ze rent de douche in, ze praten even en samen huppelen ze terug naar de TV, alles met nog steeds de edele delen netjes verhult. De toon is gezet.
De twee zusjes die door de kamer ronddartelen zijn Aya en Saki. Ze zijn allebei bijzonder omdat ze ‘Boneful Blood’ in zich dragen. Dit is een speciale kracht die de twee zusjes extra sterk maken. Het klinkt echter allemaal beter dan het is, want de zogenaamde ‘Evil Organization’ probeert de zusjes te ontvoeren om de Boneful Blood van hun af te nemen en zo de wereld te regeren. Later komt er nog een meisje bij genaamd Annna (geen spelfout) die voor wat afwisseling moet zorgen met haar pistolen, feit is echter dat het kind haast niet te besturen is. Er zit nog ergens een plot twist hier en daar, maar erg origineel is het allemaal niet. Het komt dan ook voornamelijk neer op hordes en hordes hersenloze zombies af slachten.
Onechanbara begint in een park vlakbij de stad. Waar het beginfilmpje meteen de toon zet, staat de rest van de game in schril contrast met wat je als filmpje voorgeschoteld kreeg. De chicks zien er, afgezien van misschien wat te enthousiast hopsende boobies, goed uit in HD. De omgevingen zijn echter lelijk weergegeven, de zombies zien er niet uit en ze spawnen zo nu en dan gewoon plotsklaps voor je neus en het enige level wat variatie moet bieden, het motor level dat 2 minuten duurt, is zo recht toe recht aan (één rechte weg) dat je er in slaap bijvalt.
Vier verschillende balkjes
Het hak en slacht werk, werkt gelukkig wel allemaal erg soepel, de 20 levels hak je voornamelijk door met de X en Y knop. Met een paar simpele drukken slacht je je door de zombies heen. De besturing gaat eigenlijk nog een stuk dieper, maar in principe zou je zo de gehele game door kunnen slachten. De game geeft namelijk nergens aan welke aanvallen er nog meer zijn. Er is geen optie om je knoppenconfiguratie te bekijken of te zien welke aanvallen je nog meer tot je beschikking hebt, je moet het maar raden.
Tijdens het spelen moet je letten op maar liefst 4 balkjes. De eerste is vanzelfsprekend je levensbalk, de tweede is de balk die aangeeft hoeveel bloed je op je zwaard hebt opgespaard. Zit je zwaard vol bloed, dan blijft je wapen in een zombie vastzitten, je moet dus daadwerkelijk het bloed van je wapen afzwiepen voor je verder kan. Ook dit wordt, net als de rest overigens, niet uitgelegd ingame. In het begin loop je dan ook flink te stoeien en je te frustreren omdat je niet weet wat er aan de hand is.
De derde meter is de meter die aangeeft hoeveel bloed je over je lichaam hebt gekregen, wanneer je namelijk te veel bloed over je heen hebt gekregen, verander je in een soort super versie van je zelf. Klinkt super tof, helaas hebben ze dit juist weer irritant weten te maken doordat namelijk je levensbalk langzaam naar beneden gaat wanneer je in deze modus zit.
Heb je geen items om je te redden, dan heb je een probleem. De vierde balk is je ‘special move’ balk. Wanneer je snel genoeg achter elkaar zombies neermaait, kan je namelijk een speciale aanval doen. Na een beetje stoeien kom je er achter dat je deze aanval kan loslaten door A + X in te drukken. Je moet wel snel zijn, want je balk is binnen een seconde weer leeg. Een verder aanval is nog Y + B, deze kost levenspunten, maar levert een krachtige aanval op die in één keer je speciale aanvalsmeter kan opvullen. Hier komt dan ook wel een lichte vorm van strategie bij kijken. Met A kan je verder nog ontwijken, zeer handig bij eindbazen, als je dat namelijk blijft doen kunnen die je niet eens raken! Dat is echt te vaag voor woorden. Ook goed om te weten is dat je tijdens het spelen door de levels van character kan wisselen, zo kan je een character die in zijn superversie is als het ware ‘bewaren’ zonder dat het levenspunten kost.
Alle opties op een rij
Onechanbara kent 20 levels, helaas worden na level 5 echter al schaamteloos delen van vorige levels volledig hergebruikt. Uiteindelijk kom je dan ook uit op 4, 5 echte gebieden. Elke level kan je in 10 minuten doorspelen, sommigen ben je echter al in 2 minuten doorheen. Levels houden ook vaak halverwege opeens op, alsof ze het aantal missies nog net even wilden oprekken om bij de 20 te kunnen komen.
De game kent naast de gewone story mode nog enkele modes, maar die zijn eigenlijk allemaal een kleine variatie op de gewone story mode. De enige die zich onderscheiden zijn de Coop, Quest en Dress-up mode. Niet dat ze iets inhouden verder, Coop is het ‘verhaal’ samen doorspelen op plekken waar het kan. (soms is coöp. opeens niet mogelijk) Quest mode is eigenlijk geen modus, maar laat 20 vlakjes zien met een naam er in voor elke achievement die je kunt halen. Wat je echter moet doen om die quest/ achievement daadwerkelijk te halen staat daar dan weer net niet aangegeven, totdat je er eentje bijna gehaald hebt. Niet echt handig. Laat je dan ook niet voor de gek houden als je de game wilt oppikken voor gemakkelijke achievements. Voor elke voltooide quest krijg je wel een achievement, maar dat is dus niet voor elke missie die je uitspeelt. Dress-up mode is verder een veredeld poppenhuis waar de meiden in bikini en string voor je staan te hopsen en je ze kan aankleden met kledingstukken die je hebt vrijgespeeld, rare jongens die japanners.
Skillzzzz
Is het alles slecht wat de klok slaat? Eigenlijk wel. 3D Publisher slaat eigenlijk te vaak de plank mis met features die ze uit andere games gehaald hebben en hier willen implementeren.
Zo hebben ze een soort van Skilltree gemaakt waar je ervaringspunten in kan stoppen voor Skill, Power, Reach en Vitality. De experiencebalken zijn echter zo lang dat een puntje meer of minder toevoegen aan zon balk totaal niet opvalt, het einde lijkt ver te zoeken. Uiteindelijk na veel punten gebruikt te hebben zie je wel je levensbalk langer worden dat is wel gaaf gedaan, maar de impact op je aanvalsschade en bereik, daar heb je totaal geen idee van wat die punten die je toevoegt nou uithalen, erg jammer.
Conclusie
Er is genoeg mis aan deze titel. De game is lelijk, er is geen enkele uitleg over wat dan ook in de game, de levels zijn kort en herhalen zich, de zombies zijn dom en hak je zonder na te denken neer, je bent onsterfelijk bij eindbazen, het verhaal gaat nergens over, er is in principe maar één modus en die heb je in maximaal 8 uur uit, kortom een bagger game van jewelste. En toch begon de game aan het eind daadwerkelijk leuk te worden. Dan heb je namelijk eindelijk voor je zelf uitgevogeld hoe alles werkt, je weet welke strategieën er zijn (zwaardcombinaties, ontwijkmanoeuvres, counters, achievement targets), je bent gewend aan de graphics, je weet hoe je iemands hart er uit kan rukken, wat de quests ongeveer inhouden(in het begin staan er vraagtekens bij elke opdracht) etc. Je krijgt de game op een gegeven moment echt goed door maar dan is de game alweer voorbij. Conclusie is dan ook dat de game na één keer doorgespeeld te hebben best leuk wordt en heerlijk is voor een avondje even hersenloos hakken. Punt is echter dat er gewoon zoveel andere titels zijn die beter zijn, dat je beter daar je geld aan uit kan geven. Een game met weinig ballen dus, behalve dan..
Oordeel Onechanbara: Bikini Samurai Squad (Xbox360)
- Graphics
25 - Gameplay
70 - Originality 35
- Sound
45 - Replay
50 - Eindcijfer 50
419 )
27-03-2009 00:11
.
3)
27-03-2009 00:32
