Disney & Burton
Vanaf het moment dat je Puppeteer opstart, weet je dat je een unieke game gaat beleven. Voor het spelen van Puppeteer word je televisie omgetoverd tot een podium. Op dat podium speelt zich een toneelstuk af, inclusief aanpassingen aan de set en een publiek wat oeh's en ah's roept als het spannend wordt. Is dit te vaag? Ik kan het spel ook omschrijven als een game van de Disneyfilm van Tim Burton. Het begint al met de sterke filmpjes en het koddige figuur waar jij je avontuur mee gaat beleven, maar gaandeweg merk je dat de levels, de figuren, het verhaal en de extra's die je in het spel aantreft allemaal goed in elkaar zitten. Het mag duidelijk zijn: de sfeer is ijzersterk in Puppeteer.
Gameplay
Het spel is echter meer dan alleen een leuk verhaaltje. Nadat eerder al Rayman Legends het platform genre weer wat nieuw elan in blies, geeft ook Puppeteer zijn eigen, frisse draai aan het genre. De actie is in de basis platform, maar verwacht geen hartjes of vijanden die op hun hoofd dienen te worden gesprongen. In Puppeteer draait het om twee dingen: je hoofd erbij houden en knippen. Aan het begin wordt jouw spelfiguur namelijk onthoofd. Alle objecten die je daarna aantreft kunnen als hoofd worden gebruikt, van een schedel tot een hamburger. Ieder hoofd heeft zijn eigen vaardigheden. Deze komen vooral van pas bij het oplossen van (omgevings) puzzels. Je kunt maximaal drie hoofden bij je hebben, raak je ze alle drie kwijt dan verlies je een leven.
Wapen van keuze in de Puppeteer is een magische schaar. Met je schaar ga je tegenstanders te lijf maar ook kun je jezelf verplaatsen door met je schaar door van alles heen te knippen. Vaak zijn dit een soort “on rails” vaste banen, maar andere momenten zijn het kleine puzzels.
De moeilijkheidsgraad ligt niet hoog in de Puppeteer. Heel zelden raakte ik door mijn hoofden heen of moest ik lang nadenken over een puzzel. Dat deert echter niet. Het spel is zo leuk om mee te maken, het verhaal is te boeiend om te stoppen en er zijn zoveel hoofden te verzamelen dat Puppeteer je blijft uitdagen om steeds weer een leveltje te spelen.
Druk
Soms vergaloppeerd Puppeteer zichzelf echter. Naast je eigen spelfiguur vliegt er ook een figuurtje met je mee. Deze bedien je met de rechterstick en het doel is om hiermee de achtergrond te beroeren en zo extra hoofden en zielen (de muntjes uit Puppeteer) te vinden. Hierdoor gebeurd er soms wel heel erg veel op je beeld. Vaak vergat ik door de platform actie mijn tweede figuur te gebruiken waardoor ik niet alle hoofden in een wereld had gevonden. Deze drukte komt ook terug in het leveldesign. Elke aanpassing in de set gaat gepaard met wilde en schokkende bewegingen waarna je jezelf eerst even weer moet oriënteren. Als laatste zijn ook de tussenfilmpjes tot de nok toe gevuld met zwaaiende camera's en veel figuren die allemaal iets te vertellen hebben. Om alles in een filmpje te volgen moet je continu goed opletten. Soms raakte ik hierdoor de draad kwijt, maar nog vervelender is dat ik soms hierdoor mijn interesse kwijt raakte.
Waar voor je geld?
Puppeteer ligt voor een zacht prijsje in de winkel en is al die centen helemaal waard. Je ziet aan alles dat er met liefde en creativiteit aan de game gewerkt is. Helaas is de gameplay niet grensverleggend, maar het gebruik van je schaar en je hoofd is wel weer eens iets anders. De grootste kracht is echter het verhaal en de wijze waarop deze wordt gepresenteerd. Als ik een punt voor presentatie mocht geven was dat dan ook een 12. Samen zijn de gameplay en de presentatie meer dan voldoende rechtvaardiging voor aanschaf. Wil je echter enkel een goede platformgame en kan een koddig verhaal je niets schelen, dan steekt de gameplay in zijn eentje mogelijk wat schraal af tegen andere platformers zoals Rayman of New Mario.
Conclusie
Puppeteer laat zich gemakkelijk vergelijken met Little Big Planet. Beide zijn platformgames die sterk leunen op hun uiterlijk. In deze vergelijking doet Puppeteer niet enorm veel nieuws qua gameplay. Gelukkig wordt dit ruimschoots gecompenseerd door de charme die de game uitstraalt. Sterker nog, de sfeer en charme zijn zo sterken en de Puppeteer zit zo goed in elkaar dat het zich met recht een bescheiden topper mag noemen. Een degelijke platformgame met ijzersterke sfeer en verhaalelementen: daar zijn er te weinig van. Puppeteer mag zich daarom scharen in een rijtje onder die andere twee grote Playstation exclusives van dit jaar; Ni No Kuni en The Last of Us. In dat rijtje is Puppeteer dan wel een kleintje, tussen alle vervolgen van dit najaar staat Puppeteer zijn mannetje door je een originele en charmante game te bieden. Het best te spelen als het buiten regent en de verwarming weer aan staat.
Deze review is geschreven door Jeroen Knop.
Oordeel Puppeteer (PS3)
- Graphics
85 - Gameplay 80
- Originality
90 - Sound 90
- Replay 80
- Eindcijfer 85
431 )
23-09-2013 20:32
(Thanks!)