Voor Rayman begon het allemaal op de dag dat hij verwekt werd. Volgens vele artsen zou Rayman op zijn vierde verjaardag een aanval van lepra krijgen. Maar zijn ouders geloofden dit niet en hielden de kleine Rayman. Maar ze hadden ongelijk en op Rayman zijn vierde verjaardag vielen Rayman zijn armen, benen en nek eraf, maar op wonderbaarlijke manier kon hij toch nog alles wat een normaal mens kon.
Zoals iedereen weet moet je als je vier wordt naar school toe, zo ook Rayman, maar hij durfde niet omdat hij bang was dat iedereen hem uit zou lachen en ja, hij had gelijk. De eerste dag dat hij op school kwam lachte iedereen hem uit. Maar hierdoor kwam hij erachter dat zijn handen moordwapens waren. En daarmee besloot Rayman wraak te nemen, hij wilde bij een crimineel netwerk gaan werken, maar hij werd nergens aangenomen, want ja hij was nou eenmaal gehandicapt. Omdat dit niet lukte besloot hij maar een superheld te worden en zo de wereld te redden van al het geboefte.
Op één van zijn reizen ontmoette hij Globox. Na twee keer de wereld te hebben gered, werd er een Red Lum slecht en veranderde in een Black Lum, samen met Globox gaat Rayman op pad om hem tegen te houden. Maar door deze achtervolging, slikte Globox deze Black Lum in en nu moet Rayman er voor zorgen dat ze die Lum uit Globox krijgen, zodat hij verslagen kan worden.
Lineaire actie
Rayman is deze keer veel minder op het platform element gericht. In deze game ben je veel meer bezig met het gooien van handen naar vijanden. Deze vijanden zijn er in verschillende soorten en maten, die allemaal een bepaalde manier hebben om verslagen te worden. Dit vijanden verslaan doe je in kleine levels, waar om elke hoek wel weer en paar hoodlums staan. En na een paar van de levels kom je in een level waar uiteindelijk een baas op je wacht, die je dan ook weer moet verslaan. Deze vijanden zijn niet echt moeilijk te verslaan, maar omdat het er zoveel zijn kan het toch wel eentonig worden. Waar je in de vorige Rayman, nog wel wat bewegingsvrijheid had in een level, is dit in deze game tot een minimum beperkt, je moet telkens een vastgestelde weg afleggen en ondertussen dus de hoodlums verslaan. Dit was voor mij het grootste minpunt in de game, want toen ik deze game kocht, hoopte ik op een platform avontuur dat evengoed of beter was dan zijn voorganger.
Superkrachten
Door de leveltjes heen liggen power-ups verspreidt, deze power-ups zijn er in verschillende vormen, je hebt ze in groene, rode, blauwe, oranje en gele varianten. De groene is de power-up Vortex, hierdoor veranderen je vuisten in wervelwinden als je ze weggooid. De rode staat voor Heavy Metal Fist, hierdoor worden je handen krachtiger en kun je bepaalde deuren openbreken. De blauwe staat voor Lock Jaw, als je deze power pakt krijg je ijzeren kaken aan je vuisten, hierdoor kun je slingeren aan bepaalde objecten en in gevechten kun je de Hoodlums er elektrische stoten meegeven. De oranje staat voor Shock Rocket, dit zijn raketten die je na het afschieten zelf moet leiden, ze lijken een beetje op de Nikita uit Metal Gear. En de gele staat tenslotte voor de Throttle copter, hierdoor krijg je een helm met ventilatorbladen op je hoofd, hiermee kun je een korte tijd vliegen. Deze powerups, zijn vaak nodig om bepaalde vijanden kapot te maken of om een (makkelijke) puzzel op te lossen.
Scores en minigames
Nieuw in deze Rayman game zijn de punten die worden toegekend aan je, als je veel vijanden snel achter mekaar dood of muntjes snel achter mekaar pakt. Als je een bepaald aantal punten hebt verdiend, open je bepaalde minigames, deze games gaan van tennis tot kikker pletten. Ze zijn grappig voor even maar je zal er niet voor terugkomen als je de game eenmaal hebt uitgespeeld.
Humor
In elke Rayman game zitten er weer pogingen tot humor, zo ook in deze. Ze proberen het met hele slecht one-liners van de hoofdpersonen, maar deze zijn dus niet echt grappig. De figuren in de game zien er wel allemaal grappig, met als hoogtepunt de tussenfilmpjes en natuurlijk Globox. Deze humor ga je na een tijdje spelen ook wel waarderen en het voegt ook wel wat toe aan de game.
Conclusie
Rayman 3: Hoodlum Havoc is een geslaagde game, maar kan Rayman 2 in mijn ogen zeker niet evenaren. De graphics van deze game zien er goed uit, maar er zijn platform games met mooiere graphics. Het geluid is goed met hier en daar een paar leuke effectjes. De controls zijn ook weer soepel, wat je van Ubi Soft mag verwachten dus. Alleen het lock on systeem in de game werkt niet zo goed en door dit ding gaat de camera soms ook wel eens irritant doen. De game zelf is niet zo moeilijk en daardoor heb je hem ook best snel uitgespeeld. Voor de rest is het gewoon een goede game met wel heel wat minder platform elementen dan je in een Rayman game verwacht. Maar voor 30 euro (Player’s Choice) zit je altijd goed met deze game.
Oordeel Rayman 3: Hoodlum Havoc (NGC)
- Graphics
75 - Gameplay 75
- Originality 70
- Sound 75
- Replay
65 - Eindcijfer 70