Begint het je al een beetje te kriebelen? Nog een paar nachtjes slapen en de Nintendo DS ligt in de winkels. Vanaf 11 maart zal hij in jouw plaatselijke Speelboom, Intertoys of Bart Smit liggen, begeleid met een redelijk assortiment aan spellen. Platformers, puzzel games, party games en natuurlijk is ook het race gedeelte goed vertegenwoordigd. Ubi Soft en Namco hebben namelijk beide een race game voor de DS ontwikkeld, en claimen allebei de beste te zijn. Maarja, wie heeft er nou gelijk? Welke van de twee is nou jouw spaarcenten, het geld waarvoor jij zo hard hebt moeten zwoegen waard en verdient een plaatsje in jouw spellenkast? M-Gaming heeft het voor jou uitgezocht, en daar lees jij nou het resultaat van. Hoewel deze game eigenlijk niet écht een launchgame is (game ligt een weekje later in de winkels) spreken we voor het gemak, en aangezien het zich zo weinig speelt, toch in deze review van een launchgame. Vandaag komt eerst Namco’s Ridge Racer DS aan de beurt en daarna komt de review van Ubisoft’s Asphalt Urban GT op donderdag naar jou toe. Lees dus snel verder!
Geschiedenis
We beginnen natuurlijk eerst met een beetje geschiedenis, de Ridge Racer franchise gaat immers ook alweer een tijdje mee. De spellen zijn al voor vele consoles uitgekomen, zoals de Playstation 1 en 2, Gamecube en Xbox, en Ridge Racer is tegenwoordig een bekende en gerespecteerde naam onder de arcade racers, een reputatie die het waard is hoog te houden. Nou haalden de Ridge Racer spellen altijd al hoge cijfers, maar na de laatste game (R:Racing Evolution, gemiddeld een 6) hebben ze toch wat goed te maken daar bij Namco, en dus komen ze nu met Ridge Racer DS. Deze game is echter niet helemaal nieuw, aangezien het gewoon een beetje opgepoetste port is van Ridge Racer 64. Deze game kreeg destijds gemiddeld een 8,4 en werd beschouwd als een van de beste racers op de Nintendo 64. Dit was trouwens niet eens het begin, aangezien deze game ook al werd geport van de PlayStation. Nintendo’s in-house developer NST was daar destijds voor verantwoordelijk, en deze heeft ook nu dus weer de taak opgenomen op de game opnieuw te porten, deze keer naar de DS. Of ze dit goed gelukt is? Read on!
Features
Als we het doosje er eens even bijpakken en eens door het menu beginnen te glijden, kunnen we zien wat dit spel ons eigenlijk allemaal te bieden heeft. Allereerst heeft Ridge Racer DS 3 verschillende gebieden waar je in 20 verschillende GP races doorheen kunt scheuren. Een andere feature waar ze bij NST erg trots op zijn, is de mogelijkheid om het spel via het touchscreen analoog te spelen. Of dit nou ook echt goed werkt lees je later in de review. Verder biedt het spel je 32 verschillende vrij te spelen auto’s, Cartridge save en een multiplayer mode voor maximaal 6 personen. De te spelen modi zijn Quick Play, Grand Prix, Car Attack, Time Attack en Multiplay. Quick Play staat natuurlijk voor zich, evenals Time Attack. In Car Attack kun je, als je de desbetreffende race vrijgespeeld hebt, proberen nieuwe racemonsters vrij te spelen door te winnen in een 1 tegen 1 duel tegen de computer. Grand Prix is de main mode van het spel. Hier neem je het namelijk 20 races lang op tegen 11 computergestuurde tegenstanders, waarin alleen de 1e plaats telt om verder te komen in het spel. 20 races lijkt op het eerste gezicht misschien niet veel, maar ik wil je nog wel eens horen klagen wanneer jij dezelfde race 10 keer achter elkaar gereden hebt, en toch nog vloekend op de 4e plek eindigt. Met de moeilijkheidsgraad in dit spel zit het dus wel snor.
Gameplay
En nu zijn we volgens Namco zelf aangekomen bij Ridge Racer’s sterkste en meest innovatieve punt. Een ding moge duidelijk zijn, van de twee beschikbare racers maakt deze aanzienlijk beter gebruik van de speciale functies van de DS, en dat is niet eens alleen vanwege de mogelijk tot een touchscreen besturing, maar daar hoor je donderdag wel meer over, ik dwaal af. Op zich is er niks mis met het concept, analoge besturing via het touchscreen, deze manier heeft zich namelijk al lang en breed bewezen met Super Mario 64 DS, waar dit perfect werkt. In principe zou dit voor een racegame niet anders moeten zijn, toch? Ik zal even uitleggen hoe het precies allemaal werkt.
Het onderste scherm heeft namelijk naast een rondetijdmeter, een kleine map en een versnellingsbak een enorm stuur in het midden, welke jij met je vinger, stylus of thumbstrap kunt besturen voor een volledige analoge ervaring. Maar of dit nou echt werkt? Ikzelf vond dat eigenlijk nogal tegenvallen. Een racegame besturen met een klein dun stokje werkt gewoon niet, en voelt ook gewoon niet goed aan. De vinger zelf valt sowieso af, aangezien je hiermee totaal niet nauwkeurig kunt handelen. Wat overblijft is de thumbstrap. Het is eventjes wennen, maar als je het eenmaal onder de knie hebt kun je de auto perfect besturen en zijn zelfs de scherpste bochten geen probleem. Mocht je nou helemaal niks zien in een touchscreen besturing, dan kun je altijd ook nog gewoon overschakelen naar de aller simpelste besturingsmode, gewoon met het control pad. Hoewel dit natuurlijk ook perfect werkt, koop je hier geen DS game voor.
En dan het gebruik van het 2e scherm. Zoals je hebt kunnen lezen word dit onder het racen zelf redelijk gebruikt, of in ieder geval geprobeerd. Natuurlijk wordt het touchscreen ook in het menu gebruikt, waar je zo dus met je vinger of stylus doorheen kunt glijden. De knoppen zijn goed gepositioneerd, en werken wonderbaarlijk genoeg allemaal ook! Dit onderdeel zit dus ook wel snor.
Graphics & Sound
Ook hier bewijst de DS weer dat ‘ie perfect capabel is voor N64 ports, aangezien deze game dat oorspronkelijke niveau makkelijk haalt. Op sommige fronten overstijgt deze versie zelfs het origineel, en dan is dit nog maar een launchgame. De game draait met een stabiele 30 frames per second, en weet daar zonder moeite redelijke omgevingen en een helikoptertje of twee bij te toveren, zonder enige framedrops.
Qua geluid doet de game gewoon wat hij moet doen, niets meer en niets minder. Een typische omroeper, ronkende motoren, piepende banden en de volledige originele soundtrack van de oorspronkelijke N64 versie zijn er in de game te horen, en dat is meer dan voldoende.
Klik om te vergroten
Multiplayer
Dan zijn we aangekomen bij een erg sterk onderdeel van deze game. Het spel ondersteunt namelijk zowel single-cart, als multi-cart multiplayer, waarin je tegen 6 andere mensen kunt racen. Lege plaatsen worden natuurlijk opgevangen door computergestuurde bots. De single-cart mode heeft natuurlijk wel zijn beperkingen tegenover de multi-cart. Zo is er maar 1 track beschikbaar, krijgen gasten geen omroeper of muziek tijdens de race, en ook zullen ze allemaal als ‘Guest’ gelabeld worden in plaats van hun eigen DS naam. Bij multi-cart mode is dit natuurlijk wel allemaal beschikbaar, en kun je de multiplayer mode in zijn volledigheid spelen. Hier is trouwens niets op aan te merken, alles werkt perfect zoals het zou moeten zijn.
Eindoordeel
Tsja, wat kunnen we hier nu uit concluderen? NST heeft flink haar best gedaan om deze titel op tijd voor de launch van de DS af te krijgen, en dat is in ieder geval veel beter gelukt dan sommige van zijn metgezellen. De game ziet er goed uit, speelt goed, en is zeker geen slechte titel om in je launch line-up te hebben. Het spel is ook zeker geen miskoop, maar of dit nou dé titel is die toekomstige DS bezitters over de streep moet trekken? Niet echt. Maar mocht je nou persé een race game voor je DS willen kopen, dan is deze game zeker de beste keuze!
Oordeel Ridge Racer DS (NDS)
- Graphics
75 - Gameplay 70
- Originality
- Sound 80
- Replay 75
- Eindcijfer 75