Knippen en plakken
Wat meteen opvalt zijn de cutscènes. Deze zijn van uiterst hoge kwaliteit, en dat is logisch, want deze zijn rechtstreeks uit de gelijknamige film overgenomen. In het eerste tussenfilmpje legt je vader uit aan jou, Rodney Copporbottom, dat je, om naar de grote stad te verhuizen, een maatje nodig hebt. Dit maatje, genaamd de Wonderbot, moet nog in elkaar gezet worden en hiervoor zijn 16 onderdelen nodig. Rodney’s vader geeft hem een ‘blueprint’ (oftewel in het Nederlands een blauwdruk) en het gamen begint! Rechtsboven verschijnt een soort popup, waarin staat: 0/16 en daarachter een blueprint icoontje. Ik aarzelde niet langer, en ging meteen opzoek naar de 16 onderdelen. Op deze korte zoektocht leert Rodney’s vader hem hoe hij verschillende moves moet maken, waaronder: Glijden, springen en slaan met een sleutel (en dan eentje waarmee auto’s gerepareerd worden, niet de sleutel voor deuren). De besturing van Robots lijkt veel op Mario Sunshine, het enige wat namelijk verschilt is dat de X-knop nu de ‘use knop’ is en met ‘B’ springt Rodney. Door op de X-knop te drukken als je naast andere robots staat praat je met ze, en als je op speciale plekken staat wordt een bepaalde actie uitgevoerd. Ook het beeld verschilt weinig van Mario Sunshine, de gamer kijkt namelijk vanuit het 3rd-person perspectief op Rodney en kan de camera roteren met de C-stick.
Het doel van de game is om uiteindelijk uitvinder te worden in Robot City, om aldaar uitvindingen te gaan verkopen en een leven op te bouwen. Maar zo ver is het nog niet, alvorens Rodney in Robot City verschijnt, zal hij toch echt eerst een paar blauwdrukopdrachten moeten voltooien. Een tof voorbeeld hiervan is de Scrap Launcher blauwdruk. Na deze opdracht te hebben voltooid, krijgt de gamer de mogelijkheid om te schieten met Y. De kogels van de Scrap Launcher dragen de naam Scrap met zich mee, en Scrap ligt overal verspreid in de omgeving. Sla bijvoorbeeld met de sleutel op een prullenbak, en de Scrap valt met bakken op de grond. Met deze zogenaamde Scrap Launcher moet je overigens wel heel scheel zijn wil je een vijand missen, maar dat is logisch, want deze game is bedoeld voor de wat jongere doelgroep. De gemiddelde gevechten bestaan dan ook niet uit meer dan een kwestie van hack-’n-slash-en: Gewoon wat op de B-knop raggen zodat Rodney een roodgelakte metalen robothond in elkaar slaat met zijn sleutel. Blueprints, blueprints & blueprints
Door de omgevingen heen bevinden zich ook een soort van computers, die verstopt zitten in de grond totdat de gamer er voorbij loopt. Bij deze computers is er de mogelijk om de game te saven (een aanradertje, in de afgrond vallen zit in ’n klein hoekje) of upgrades te kopen met een bepaalde hoeveelheid scrap. Upgrades in de zin van: Meer Scrap hoeveelheid (de standaard hoeveelheid is 200), achtervolgende kogels bij de Scrap Launcher en dingen als supersight. Over zien gesproken, zodra Rodney’s vader hem leert de Scrap Launcher te gebruiken, wordt het first-person kijken toegestaan. Dit doet men door de R-knop in te houden, en hiermee is het ‘makkelijker’ om vijandelijke robots af te schieten. Ikzelf gebruik dit first-person kijken niet om vijanden makkelijker neer te halen, maar om omgevingen af te zoeken. Dit blijkt ook nodig te zijn, want sommige blauwdrukelementen zitten echt op een heel raar plekje verstopt. Als je de upgrade supersight hebt aangeschaft verschijnt er tijdens het first-person kijken ook een groot blauw pijltje bij een blauwdrukelement als je om je heen kijkt. Deze upgrades zijn dus wel van belang voor de gamer die niet zo vaak een platformgame speelt.
Zoals verteld was de eerste blueprint een blauwdruk om de Wonderbot in elkaar te zetten. Een klein maatje die door de game heen altijd boven Rodney vliegt, en eigenlijk niets doet. Totdat je uiteindelijk in een plaats beland waar een vriendelijke mederobot voorstelt de Wonderbot te upgraden. Natuurlijk moet je weer 16 onderdelen verzamelen en als deze allemaal verzamelt en wel zijn ontvangt Rodney een afstandsbediening voor de Wonderbot. Ook verteld deze mederobot de gamer dat als je op speciale plaatsen staat je op X moet drukken om de Wonderbot te besturen. Simpel, maar grappig. Vanaf dat moment moet je dus met de Wonderbot over afgronden heen vliegen, om aldaar een brug te activeren zodat Rodney eroverheen kan wandelen.
Nog meer blueprints?
Zoals je wel merkt draait de hele game om het verzamelen van die blauwdrukonderdelen. Best saai, niet dan? Inderdaad, en daarom krijgt Rodney de sleutel van een tamelijk rare auto en moet hij ‘racen’. Waarom dit me aan Monkey Ball deed denken zou ik niet weten, maar de auto’s zijn bolvormig en als de gamer over strips op de grond rijdt krijgt deze bal een boost. Zo is het ook de bedoeling om een race tegen een meisje te winnen om (dit wordt eentonig) een blauwdrukelement te ontvangen, en ook moet je op de weg naar een nieuwe stad rijden. Een leuke toevoeging als je het mij vraagt, maar toch ietwat onorigineel. Conclusie
Robots is een game die draait om verzamelen, en is het niet het verzamelen van die blauwdrukonderdelen, dan is de gamer wel op zoek naar het hoofd van een robot of naar de sleutel van een oude man. Door dit kán de game als eentonig beschreven worden, maar voor de wat jongere gamers is dit niet van de orde, aangezien het voor hen een pittige game zal zijn. De game is wel leuk opgebouwd, aangezien de wonderbot verandert naarmate de game vordert, en Rodney krijgt steeds nieuwere wapens om verschillende levels door te komen. Grafisch gezien is de game gemiddeld, maar de sounds zijn wel goed. Elke robot in de game heeft ten minste drie verschillende uitspraken te zeggen, de achtergrond tunes zijn blij, en auto’s en dergelijke produceren ook allemaal hun eigen geluidjes. De cijfers zijn redelijk hoog, maar je moet je voorstellen dat ik de game vanuit de ogen van een kind heb beoordeeld!
Oordeel Robots (NGC)
- Graphics
70 - Gameplay 80
- Originality
50 - Sound 80
- Replay
60 - Eindcijfer 78