Het gegeven dat de speler elk object kan oproepen om hoofdrolspeler Maxwell zijn glimmende Starite te bezorgen lijkt simpel. Een klein gaapje was dan ook op zijn plaats toen de aanwezige Duitse journalisten een ladder opperde om de Starite uit de boom te bemachtigen. De ontwikkelaars van het spel, ook niet onder de indruk van deze oplossing, kozen ervoor een kudde panda’s te laten balanceren op een eenwieler om zo hoog genoeg te komen.
Na het zien van deze creatieve vrijheid begonnen mijn hersenen te kraken, ogen sperden open en benen trilden. Plotseling had ik geen aandacht meer voor de overige journalisten. Als een mitrailleur vuurde ik woorden af op de onschuldige ontwikkelaars: Gehaktballen, eenhoorn, t-rex, kwaadwaardige geleerde, menselijk kanon, een lift, allemaal dingen die ik tot leven zag komen op het scherm van de Nintendo DS.
Nu ligt de definitieve versie van Scribblenauts lang en breed in de schappen en heb ik mij vol overgave op de puzzels gestort. Zoals het voorproefje in Keulen al deed vermoeden kent het spel verschrikkelijk veel woorden. Geen vleselijke termen of (merk)namen maar desondanks een boel objecten, beroepen, dieren en verschijnselen. Elk van de 220 levels heeft als ultieme beloning een Starite waarbij het spel onderscheid maakt tussen puzzel- en actielevels.
Als je zieke geest met uiteenlopende objecten hoofdrolspeler Maxwell naar de Starite heeft geloodsd ontvang je Ollars. Deze dollars zonder “d” besteed je voornamelijk aan het kopen van nieuwe werelden. Elke wereld heeft zijn eigen levels die je herhaaldelijk kunt uitspelen door telkens verschillende objecten te gebruiken. Op deze manier kun je een level drie keer voltooien.
Sinds mijn bezoek aan Keulen heb ik genoeg redenen om enthousiast te zijn over Scribblenauts. De manier van spelen moedigt de speler aan creatief te denken. Daardoor zullen de meest bizarre scenario’s zich voordoen. Dit gebeurt vaak puur voor de lol. Het behalen van de Starite is een welkom excuus om je creativiteit op z’n beloop te laten. Daarbij biedt Scribblenauts veel speelwaarde met zijn ruim 200 levels. Er is zelfs een meer dan degelijke level-editor. Het meeste respect heb ik echter voor het gehele concept. Letterlijk duizenden woorden worden vertaald naar kleurrijke objecten die brullen, stoeien en eten zoals verwacht. De cartooneske aankleding, de speelse animaties en de ondersteunende muziek maken van Scribblenauts een gezellig spelletje.
Kon ik nu maar een punt achter deze recensie zetten en de game met een dikke score belonen. Jammer genoeg, en dit vind ik ook echt jammer, laat Scribblenauts de gamer flink in de steek. Er zijn twee aspecten die de gameplay voor mij enigszins verzieken. Enerzijds de besturing van Maxwell. Deze knaap bestuur je door te tikken op het scherm. Dit werkt niet. Jammer genoeg zijn de pijltjestoetsen ingenomen door de camerabesturing. Maxwell heeft namelijk een bloemkool als brein en een onschuldige tik op het scherm pakt vaak verkeerd uit. Maxwell springt achteloos in de afgrond als jij een object probeert aan te tikken.
Anderzijds snapt het spel mijn logica vaak niet. Het oproepen van de duizenden objecten gaat prima maar vervolgens snapt Scribblenauts niet wat ik ermee wil. Je hebt als speler dus een plan, en de juiste ingrediënten zijn aanwezig, maar de uitvoering is onnodig omslachtig
Conclusie
Scribblenauts is een schattig kunstwerkje. Alleen de enorme woordenschat en de gezellige aankleding zijn al reden genoeg de aanschaf te overwegen. Dit spel laat zien dat er rek en vernieuwing zit in het puzzelgenre. Het is daarom dubbel zo jammer dat primaire onderdelen als de besturing roet in het spelplezier gooien. Daarbij geeft Scribblenauts je de vrijheid om alles te verzinnen maar niet om je er alles mee te laten doen.
Oordeel Scribblenauts (NDS)
- Graphics
80 - Gameplay 75
- Originality 85
- Sound 70
- Replay 75
- Eindcijfer 78
1235 )
05-11-2009 15:55
