Er was eens een tijd dat Sega tegen Nintendo vocht voor de hartjes van onze gamerszieltjes. Sega deed dit met de Megadrive en Nintendo met de SNES. Beide machientjes liepen goed, er kwamen topspellen uit en beide bedrijven zagen hun bankafschriften met een grote grijns tegemoet. Tot het jaar 1994, toen kwam Sony met hun projectje: de PlayStation. De rest van de geschiedenis kennen we en is niet van belang. Jaren later is Sega gestopt met consoles maken na de dood van de Dreamcast en brengen ze titels uit op alle consoles. Een tijdje geleden dacht Sega geld te kunnen verdienen door een paar titels van de Megadrive op een GBA-cartridge te zetten en zo Nintendo na te apen met het poorten. Dit werd dus Sega Smash Pack, een collectie van Ecco the Dolphin, Sonic Spinball en Golden Axe. Blijkbaar waren ze er tevreden over want nu lag er een soortgelijk GBA-spelletje in de schappen van mijn gameshop, te weten Sega Arcade Gallery. Wat hebben ze er dit keer van gebakken?
Sega is al jaren bekend in de arcades, Virtua Fighter loopt al jaren storm in Japan. Maar wat langer geleden, toen arcades nog niet uitgestorven waren in onze lage landen bracht Sega met enige regelmaat een leuk kastje in de geliefde hallen. Dit was in de jaren 80, de tijd dat de NES haar hoogtijdagen vierde. Op Sega Arcade Gallery bevinden zich vier klassiekers, te weten After Burner, Out Run, Space Harrier en Super Hang-on. Ze waren toendertijd gewoon vet en menig kind spendeerde er zijn zakgeld aan. Doorstaan deze spellen de tand des tijds?
After Burner
After Burner lijkt verdacht veel op de verlichtingskit voor de GBA maar heeft er niets mee te maken. Het spel is een soort Starfox maar nu ben je een vliegtuig dat vanaf een vliegdekschip opstijgt en mag je vijandelijk luchttuig aan gort schieten. In de jaren 80 was dit natuurlijk heel leuk, in deze tijd stelt het niet zo heel veel voor. Je probeert wat te richten en vuurt zo af en toe een missile af. Regelmatig had ik het idee dat ik zomaar opeens dood ging zonder dat ik zelf zag waardoor ik geraakt was. Kan aan mij liggen maar ik blijf het raar vinden. Grafisch is de game natuurlijk goed voor zijn tijd, verschillende kleurtjes en de hele shit was zo goed als in 3D. Geluid zit wel goed in elkaar, muziekjes storen niet en je komt zelfs stemmen tegen. Voor de echte retrofans is het genieten, de rest mag doorlezen of Out Run iets is.
Out Run
Out Run? Is die game zo oud dan? Ja, die game komt zeker uit de jaren 80 terwijl Out Run 2 pas in 2004 in de winkel lag. Dit is waarschijnlijk de serie die het traagst sequels laat verschijnen. Je kunt in ieder geval niet van uitmelken spreken. In Out Run 2 zit je met een blonde chick in een rode Ferrari en scheur je met hoge snelheid wegen af waarvan het lijkt alsof ze aan de kust van Miami liggen. Onderweg moet je allerlei capriolen uithalen om ervoor te zorgen dat je chick happy blijft. In het origineel uit de arcade is dit ook zo maar nu is het best eentonig omdat je gewoon in je uppie met je chickie de wegen afscheurt met 300 per uur en af en toe door een bochtje hangt. Meer doe je in principe niet. Zelfde verhaal als After Burner, het was tof in 1986 maar naar de huidige standaard is het niets. Grafisch doet de game het aardig maar meer dan een achtergrond die veranderd en een razende weg is het eigenlijk niet eens. Muziek is wel ok, aan het begin van de race kies je met je radio een deuntje en dit klinkt lang niet gek. Helaas is het zo eentonig dat je het na een paar keer niet meer speelt.
Space Harrier
Space Harrier is echt zo’n titel uit de beginjaren van videogames. Je bent een vaag character met een jetpack en een soort van geweer waarmee je allerlei tuig weg moet knallen. Je bewegingen zijn wat houterig en voor het minste of geringste ben je er meteen aan (zoals tegen een paal vliegen). Vroeger was dit de standaard, tegenwoordig lijkt het erg moeilijk. Ja, toen waren games pas hard. We zijn verwend…
Grafisch stelt het niet al te veel voor, soort van mode 7 maar dan primitiever. Ook lijkt de camera niet mee te werken waardoor je gewoon slecht kunt richten. Muziek is niets bijzonders, gewoon niet irritant, that’s it. Gauw door naar de laatste in het rijtje.
Super Hang-On
En dat is dus Super Hang-on, een racegame. Wacht eens eventjes, we hadden Out Run toch al? Ja, dat was met een Ferrari. In Hang-on race je met een motor, in diens opvolger dus ook. Het lijkt echt sprekend op Out Run maar met een groot verschil, je hebt tegenstanders. Ook mag je geen fouten maken, checkpoints zijn gewoon niet te halen als je een schuiver maakt. Dit maakt het gewoon frustrerend om te spelen. Grafische kwaliteiten: zie Out Run. Geluid is minder dan Out Run, deuntjes zijn gewoon onopvallend en de soundeffecten ook. Tijd voor een conclusie?
Tja, conclusie is nodig anders komt er nooit een eind aan deze review. Nou, hier komt ie. Mocht je vroeger echt al je zakgeld aan deze games besteedt hebben, dan kun je het overwegen om deze collectie te kopen want voor die mensen biedt het gewoon uren lol en nostalgie. Voor de gemiddelde GBA-gamer is dit gewoon weggegooid geld omdat je bij alle spellen denkt: “WTF is dit nu weer?” en je de game meteen naar de winkel brengt om iets anders te zoeken. Grafisch is het tegenwoordig gewoon niet veel en de muziekjes zijn ook niet om over naar huis te schrijven hoewel Out Run best geinige deuntjes had. Dit is in ieder geval geen titel waar je een GBA voor haalt en het is mij een raadsel waarom Sega na Sega Smash Pack weer zo’n poort-collectie uitbrengt. Och, ze hadden Nintendo kunnen zijn, dan waren alle games los verschenen en betaalden we er €22,- per stuk voor. Tja, eindelijk eens iets positiefs. Al blijft het geldklopperij…
Oordeel SEGA Arcade Gallery (GBA)
- Graphics
30 - Gameplay
40 - Originality
- Sound
52 - Replay 25
- Eindcijfer 20
38 )
02-03-2005 09:41
