Shining Soul review GBA

Review Shining Soul (GBA)

Je kent het wel: een paar eeuwen geleden was er een beschaving, die compleet in de as werd gelegd door een draak die met het verkeerde been uit bed was gestapt. Enkele honderden jaren later, keert de bevolking terug in dit barre land. Wederom schijnt deze uit de kluiten gewassen vuurspuwende hagedis met zijn verkeerde been uit bed te zijn gestapt. Deze keer overleven er echter een paar dappere helden die “dit draakje wel even zullen wassen”.
Komt dit je niet bekend voor? Overweeg dan eens om Shining Soul een keer te spelen. Hierin ben jij namelijk één van deze helden.

Het spel

Iets dat mij, na een paar keer dit spel te hebben gespeeld, al begon te irriteren, was het opstarten. Elke keer als je je Gameboy aanzet vraagt het spel in welke taal je wilt spelen. En geloof me, dat kan erg op je zenuwen gaan werken. Ik snap niet dat de makers het spel niet zo hebben kunnen maken, dat de gekozen taal bij de savegame opgeslagen wordt. Dit kost namelijk niet veel opslagruimte, die er genoeg is. Je kunt op één cartridge maar liefst acht savegames opslaan.
Als je een paar vrienden, of voor de mensen die geen vrienden hebben: bekenden hebt gevonden, kun je ook een multiplayergame starten. Het enige verschil tussen de single- en-multiplayer mode is dat je in de multiplayer mode met maximaal drie andere laagbegaafde zielen kunt samenwerken. Om vervolgens dezelfde levels als in de singleplayer door te spelen. Het kan bijvoorbeeld leuk zijn om met zijn drieën samen te spannen tegen één andere speler. Door hem of haar alleen tegen een eindbaas te laten strijden, of om deze speler in een gebied met veel monsters te droppen en dan met zijn allen weg te rennen.
Een groot pluspunt als je met meerderen dit spel speelt, is dat je voorwerpen kan uitwisselen. Dit doe je door ze simpelweg op de grond te leggen. En dan maar hopen dat de andere ook iets voor je wil neerleggen.

De spelwereld

Het verhaal speelt zich op het continent “Rune” en je begint in het land “Runefaust”. In dit land licht een klein dorpje waar onze helden vertoeven: Prontis. Hiervan uit zul je over het gehele continent gaan reizen. Na een korte uitleg vertrek je naar de eerste wereld. Als je de niet al te moeilijke eindbaas hier verslagen hebt, keer je weer terug naar Prontis. Zo ga je steeds op en neer tussen het dorpje en de verschillende spelwerelden. Het is dus niet zo dat je van dorp naar dorp moet gaan en allerlei puzzels op moet lossen om verder te komen.
De verschillende werelden zitten zoals het in een Action RPG hoort volgepropt met allerlei monsters. Van lieve kleine trolletjes, tot beesten die alleen in je ergste dagmerries aan bod komen aan toe. Mijn favoriet is een blauwe, vuurspuwende geest: Gizmo. Dit komt mede door de magnetron en blender scènes uit één van de Gremlin-films.

Graphics

Bij het opstarten vielen de graphics me een beetje tegen. Geen voorfilmpje en ook geen bewegende beelden op de achtergrond bij het hoofdscherm. Ik had toch wel wat meer verwacht van SEGA. Mijn mening veranderde in één klap bij het inleidende verhaal. Hier zie je namelijk een beeldschone dame die éne boek aan het lezen is. En nu mag jij drie keer raden welk verhaal er in dat boek staat.
De omgevingen in het spel zijn mooi om te zien, maar de characters helaas iets minder. Je ziet een duidelijke zwarte lijn om hen heen, wat de indruk wekt dat ze door een ander team van mensen zijn ontworpen. Hetzelfde heb je bij de monsters, maar ook deze zien er zeker niet slecht uit. Maar ik, met mijn op vrouwelijk schoon georiënteerde grijze massa, prefereer toch het meisje in het begin.

Geluid

Het geluid is niet extreem goed en niet extreem slecht. Maar ik denk wel dat dit beter had gekund. Elke wereld heeft zijn eigen liedje, maar helaas zijn dat er maar weinig. Daardoor kunnen ze na verloop van tijd wat op je zenuwen gaan werken. Gelukkig kun je in deze game zelf instellen of je de muziek en geluidseffecten aan of uit wil zetten. Je kan natuurlijk ook gewoon het geluid van je Gameboy zacht of uit zetten, maar het gaat om het idee.

Gameplay

Ondanks dat ik meer van een echte RPG dan van een Action RPG houd, heb ik me goed vermaakt met dit spel. Op mij had de gameplay een soort van verslavende werking. Als je eenmaal bent begonnen met monsters afslachten, is het moeilijk om te stoppen. Dan wil je nog een leveltje halen, en nog één, en nog één, en nog één,...
Het is wel jammer dat je af en toe het gevoel hebt alsof je wapens niet helemaal goed reageren. Je staat dan recht voor een badguy, en mist hem alsof het een spook is. Ook is het soms lastig te zien wat je nu precies doet, omdat je onder een boom staat, of omdat je bedolven bent onder een stapel van een stuk of tien trollen. Deze beesten zijn net vrouwen, altijd en overal met zijn allen naar toe.

Conclusie:
Leuk tussendoortje, voor als je nog een paar maanden op een echt grote game moet wachten. Heb je niets met RPG’s maar wel met actiespellen met een RPG-tintje, dan kan deze game zorgen voor een leuke tijdsopvulling. Ben je een echte hardcore RPG gamer, dan kan deze game wat tegen vallen. Mede door het wat zwakke verhaal, en door de ontbrekende, hersenkrakende puzzels.
Maar ja, niets of niemand kan perfect zijn.