De bovenstaande tekst klinkt heel aannemelijk en je verwacht na het lezen van dat stuk tekst dan ook veel van de game. Helaas heeft Sonic Team het weer gepresteerd een boutgame af te leveren op de PS2, NGC en Xbox. Sonic Riders is kort samengevat heel chaotisch en absoluut niet leuk om te spelen, tenzij je stalen zenuwen hebt. Dat Sonic-games veel snelheid bevatten weet iedereen, maar zo absurd hoog als de snelheid in Sonic Riders, daar zat niemand op te wachten. Het spel wordt er namelijk bijna onbestuurbaar door. Je kunt niet goed zien waar je precies racet en je kunt net zo gemakkelijk eerste als laatste eindigen. De tracks zijn waarschijnlijk best leuk om te zien, maar door de achterlijke snelheid zie je er helaas niet veel van. In ieder geval zijn ze erg gevarieerd. Zo race je door een futuristische Metal City, een Splash Canyon en de fabriek van Dr. Eggman. Ook de Green Cave en de Sand Ruins zijn van de partij. Helaas ben je voor je het weet weer ergens in verzeild, waardoor je in de afgrond boardt of dat je naast je board rent omdat je brandstof op is. De tricks die je af en toe gebruikt zijn een aardigheidje. De characters waaruit je kunt kiezen zijn Sonic, Tails, Knuckles, Amy Rose, Jet the Hawk, Storm the Albatross, Wave the Swallow, Dr. Eggman, Shadow the Hedgehog, Rogue the Bat, Cream the Rabbit, Robo 1 en Robo 2.
Wat mij verbaast, is dat SEGA makkelijk Amusement Vision, die o.a. F-Zero GX voor de Gamecube heeft ontwikkeld, had kunnen gebruiken om Sonic Riders te ontwikkelen. F-Zero GX was namelijk een heel goed spel, terwijl Sonic Riders dat absoluut niet is. Vooral omdat F-Zero GX ook zo’n hoge snelheid bevat, had SEGA Amusement Vision kunnen gebruiken voor Sonic Riders. Maar ach, je kunt niet alles willen.
Naast de Story Mode heeft het spel ook een Tag Mode waarin je als team racet tegen andere teams en een Survival Mode waarin je steeds als eerste de checkpoints moet bereiken voordat je uitgeschakeld wordt. Wat betreft de multiplayer is de game het ‘leukst’ als je met twee personen speelt. Dat is gewoon omdat je echt een gigantische chaos krijgt als je vier kleine beelden hebt op het TV-scherm waar iedereen naar zit te kijken. Mensen die gevoelig zijn voor epilepsie kunnen deze game in multiplayerstand maar beter skippen.
Het audio-gedeelte bestaat uit typische goedkope gitaartracks, maar komt ook enkele keren verrassend over met wereldse tracks die passen bij de thema's van de verschillende tracks. Natuurlijk loopt alles in Dolby Pro-Logica II.
Sonic Riders oogt en klinkt net zoals de voorgaande Sonic-games zoals bijv. Sonic Heroes. Het spel speelt op 60 frames per seconde en is in Progressive Scan te spelen op de Gamecube en de Xbox. Sonic Team heeft ook levels met een paar goede grafische effecten toegevoegd, waardoor de snelheid ‘nog’ beter overkomt. De achtergronden ‘poppen niet up’ wat wel een pluspunt is, maar komen langzaam naar voren met behulp van animaties. Met de framerate zit het dus wel aardig en dat met die enorme snelheid in het spel. Toch zou de framerate beter kunnen, zodat het niet allemaal net iets te schokkerig op beeld komt in sommige gevallen. Sonic Riders is een teleurstelling, maar heeft zo zijn momenten. De echte diehard-fans van Sonic en kornuiten zullen de game hoe dan ook halen. Het verhaal had overigens óf achterwege gelaten moeten worden óf er had meer tijd ingestoken moeten worden. De tracks zijn te chaotisch door de snelheid en echt bijzonder is de game niet echt als je bijv. ook Mario Kart: Double Dash of Jak X kunt spelen.
Oordeel Sonic Riders (NGC)
- Graphics
65 - Gameplay 60
- Originality
58 - Sound 68
- Replay
70 - Eindcijfer 65