Alweer iets meer dan een jaar geleden kwam de film "Star Wars: Attack of the clones", de 2e film uit een serie van 9, uit. En waar een film is is tegenwoordig bijna altijd wel een game. Dit maal heeft men echter besloten verder te gaan waar de film eindigde, waarmee maar weer blijkt dat de dag dat Lucas Arts besluit geen Star Wars games meer te maken nog ver weg is.
Er zal ondertussen wel niemand meer zijn in heel de wereld die star wars niet kent. De eeuwige strijd tussen goed en kwaad is zo herkenbaar als het toupetje van Ben Affleck en het "Star Wars theme" staat wereldwijd bekend als 1 van de beste filmtunes ooit. De eerste (maar eigenlijk de 4e) film kwam in 1977 in de bioscopen en kreeg 2 vervolgen. Alweer een heel tijdje terug besloot George Lucas, bedenker van de serie, om de eerste 3 delen, die notabene al geschreven waren voordat de eerste film uberhaupt in de bioscopen te zien was, ook maar eens te gaan verfilmen. In 1999 kwam "The Phantom Menace" uit en in 2002 zag zijn vervolg het licht. En het is die film, "Attack of the clones", waarop deze game gebaseerd is.
Een typische Star Wars scene uit "Attack of The Clones"
Na een grote veldslag aan het eind van de film gaan Obi-Wan Kenobi en Anakin Skywalker opzoek naar de grote boef, Count Deku, die niet in de handen van de republic is gevallen. Ze komen erachter dat hij een grote machine heeft gebouwd die het leven uit alles in de weide omgeving zuigt. Deze machine, "the harvester" genaamd, is zeer krachtig en gevaarlijk en dus moeten Obi-Wan en Anakin er op uit om hem te vernietigen. Ze komen er achter dat de harvester eigenlijk nog maar het tipje van de sluier is, en dat Deku bezig is met een nog veel groter en machtiger project: The Dark Reaper!
In Star Wars: The Clone Wars zul je het grootste gedeelte van je tijd doorbrengen in moderne Star Wars voertuigen. Een stuk of 10 voertuigen staan, in 16 verschillende missies die zich afspelen op 5 verschillende planeten (nee, het wordt niet nog ingewikkelder) voor je klaar. Alle voertuigen hebben een aantal eigenschappen. Elk voertuig heeft een schild en een levenmeter. In eerste instantie zal je schild opgaan als je vijanden je teveel schade aan brengen, en daarna gaat de echte levenmeter omlaag. Je schild wordt na een klein tijdje weer aangevuld, zodat vijanden de volgende keer eerst het schild weer kapot moeten schieten voordat ze je echt schade kunnen doen. Je levenmeter vult zichzelf niet aan, deze kun je alleen met de health-packs die je overal verspreid vind aanvullen. Zoals je mischien al verwacht had worden de voertuigen allemaal bewogen doormiddel van de control stick. Ze kunnen allemaal lasers schieten met A en inzoomen met Z (een soort van sniper mode). Tot zover de gemeenschappelijke eigenschappen.
De rest van de mogelijkheden verschild per voertuig. De meeste voertuigen hebben een turbo functie op X, waarmee je tijdelijk sneller kunt gaan. De B-knop wordt gebruikt voor een speciaal wapen, meestal rakketten. Deze kunnen op raken en door middel van ammo-packs kun je ze weer aanvullen. De R en L knoppen varieren van voertuig tot voertuig. De meest standaard tank, de TX-130 S Fighter Tank laat je met de R en L trigger naar rechts en links glijden terwijl je met de control stick de richting van je laser bepaalt, en de bekende Assault Walker laat met deze knoppen zijn cockpit draaien terwijl het onderste gedeelte gewoon blijft waar het was. Met de C-stick kan je je camera standpunt veranderen, maar aangezien je hiervoor de stick in de gewenste richting moet blijven houden is deze functie erg moeilijk te gebruiken (Lucas Arts schijnt blijkbaar niet te begrijpen dat je die vinger nodig hebt voor de A-button). In sommige missies waarin je met meerdere voertuigen bent kan je met de D-pad je partners opdrachten geven, een leuke functie die jammergenoeg niet erg veel gebruikt wordt. Al met al een simpele, maar goede besturing, met uitzondering van een aantal kleine fouten.
De opdrachten die je uit moet voeren lopen sterk uiteen. Het kan zijn dat je met een standaard voertuig gewoon zoveel mogelijk vijandelijke units neer moet knallen, maar op een ander moment zie je jezelf op een speederbike ontsnappen aan een gigantische explosie. Er is jammergenoeg maar 1 missie met een speederbike, en 1 missie met een stab (vijandelijke versie van de speederbike). Deze missies zijn veruit de leukste maar komen dus maar 2 keer in heel het spel voor. Ook leuk zijn de missies waarin je met een Assault Walker zoveel mogelijk vijandelijke voertuigen moet neer schieten. De Assault Walker heeft namelijk de sterkste lasers en de sterkste raketten uit het spel, wat het neerschieten van vijanden wel erg makkelijk maakt. De moeilijkheidsgraad van het spel is trouwens wel meer wat vreemd. Er zijn in totaal 3 moeilijkheidsgraden: Padawan, Jedi Knight en Jedi master. Padawan is, zoals je zou verwachten, vrij makkelijk. Maar de andere 2 graden zijn ineens veel moeilijker en zitten gelijk al dicht bij de onmogelijk-grens. Het is op zijn minst vreemd te noemen dat er geen fatsoenlijke midden-graad is die de al wat gevorderde padawan kan kiezen om zich voor te bereiden op zijn jedi-examen, maar blijkbaar vind men het leuker om je gelijk in het diepe te gooien met praktisch onmogelijke missies.
En dan zijn er nog de missies waarin je gewoon een jedi met een laserzwaard bent. Deze zijn niet geweldig uitgewerkt (de jedi's kunnen veel minder dan ze in de films altijd kunnen) en je character loopt nogal vreemd. Deze missies zijn meestal veel te makkelijk en komen dan ook niet erg veel voor. Voor deze missies hoef je het spel in ieder geval niet te kopen, je bent gewaarschuwd!
Verder kun je in elke missie 3 bonus opdrachten uitvoeren. Deze zijn niet nodig om het spel uit te spelen, maar heb je wel nodig om speciale extras (zoals een niet map in de multiplayer mode of eenmaking-of video) te unlocken. Deze bonussen lijken vaak wel erg veel op elkaar. In elke missie zit wel een keer de bonus: "All squadmates must survive" of "complete the mission in under 5:30. In totaal zijn er 48 bonussen, met de laatste extra als je er 45 hebt.
Omdat Rogue Squadron 2 geen multiplayer had, besloot Pandemic om er dit keer, als goedmakertje, wel een multiplayer in te gooien. De multiplayer bestaat uit 4 modes: Dual, Academy, Conquest en Control Zone. Erg vreemd is dat sommige voertuigen uit de single-player helemaal niet beschikbaar zijn, terwijl sommige vijandelijke schepen, die je in de single-player helemaal niet gebruikt, ineens wel bestuurbaar zijn. In totaal kun je kiezen uit 5 verschillende schepen, een erg mager aanbod.
Dual
Wat je in single-player tegen de computers moet doen doe je in dual tegen je vrienden. Je kunt uit een stuk of 5 maps kiezen. Deze zijn gebaseerd op de 5 planeten die je in de single player tegen komt. De meeste van deze maps zijn niet erg speciaal; geen geheime plekken, geen sneaky gangetjes en weinig tactische verdedigingsplaatsen. In elke map zijn wel een aantal power-ups uit de single-player mode geplaatst. Deze power-ups maken je tijdelijk sterker waardoor je toch nog een gunstige draai aan je lot kunt geven. Van alle power-ups zijn de 2 packs (health pack en ammo pack) natuurlijk de bekendste. Deze zijn dan ook in elk level wel een paar keer te vinden, de overige vier zijn in sommige levels weggelaten en komen dus iets minder voor. In totaal zijn er 6 power-ups:
- Healt pack (hersteld je levenmeter)
- Ammo pack (hersteld je raketten)
- Invincibility (onsterfelijkheid)
- Super blasters (sterkere lasers)
- Cloaking (onzichtbaarheid)
- Desintegration field (je voertuig wordt sterker, waardoor je je tegenstanders
kan vernietigen door simpelweg over ze heen te rijden)
Meeste van deze power-ups zijn gebonden aan een tijd limiet van 20 seconden. Daarna is het effect van de power-up uitgewerkt en ben je weer de simpele sterveling die je daarvoor was.
Academy
In deze mode is het de bedoeling dat je met maximaal 3 spelers zoveel mogelijk tegenstanders uit de single-player verslaat zonder dood te gaan. Je hebt hier slecht 2 maps: 1 waarin je met voertuigen moet schieten, en 1 waarin je met een jedi moet rondlopen en robots met je lasersword kapot moet slaan. De eerste is nog best leuk en ook redelijk moeilijk. De 2e is ook wel moeilijk, maar veel minder leuk omdat de camera in een hele vervelende positie staat. Niet echt een geweldig onderdeel dus.
Conquest
In deze mode is het de bedoeling in teams te werken. Er zijn 2 teams: blauw en rood. Elk team heeft 2 verschillende voertuigen om uit te kiezen, ook heeft elk tean een eigen basis. Diegene die het eerste de basis van de vijand vernietigd heeft is de winnaar. Jammer aan deze mode is dat er hoogstens 4 spelers mee kunnen doen zonder computers. De maps zijn meestal nogal groot, waardoor er ruimte is voor spelers die er dus niet zijn. De spelmode is opzich leuk bedacht en het heeft wel een soort van co-op mogelijkheid in zich, maar je zou dit eigenlijk met minstens 8 spelers moeten doen.
Control Zone
Control Zone is eigenlijk de moderne versie van king of the hill. De bedoeling is simpel: kies een voertuig en blijf zo lang mogelijk op een bepaalde plek totdat je genoeg punten hebt of tot de tijd om is. Diegene die op het moment dat het spel afgelopen is op de door het spel aangegeven plek is heeft gewonnen.
Graphics
Star Wars: The Clone Wars is zeker geen grafisch hoogstandje. De voertuigen zien er redelijk uit, en sommige cut-scenes zijn mooi omdat ze rechtstreeks uit gefilmd materiaal zijn overgenomen. De achtergronden laten nog wel eens ten wensen over en de characters in de cut-scenes lopen op een wel heel vreemde manier. Verder zijn de graphics niet echt veel bijzonders, maar goed genoeg.
Sound
Een Star Wars game zou een Star Wars game niet zijn als er niet van die herkenbare John Williams-muziek in zat. De muziek in Star Wars spellen zorgt voor een de sfeer die zo overduidelijk bij Star Wars hoort en dat is in deze game niet anders. De voice-acting is matig, vooral die van Anakin, die net als een robot lijkt te praten. De bijgeluiden (zoals de lasers die constant heen en weer vliegen) lijken in het begin leuk, maar beginnen naar verloop van tijd irritant te worden en zorgen er soms wel eens voor dat de prachtige achtergrond muziek helemaal niet meer te horen is. Met de achtergrond muziek is dus niks mis, maar aan de bijgeluiden mag nog wel wat gesleuteld worden.
Gameplay
Clone Wars is een shooter in hard en nieren. Het bekende "houd-zoveel-mogelijk-knopjes-ingedrukt-tot-je-tegenstander-dood is" principe is heel duidelijk aanwezig en het spel is dan ook niet echt bestemd voor mensen die van tacktiek houden. De besturing is makkelijk onder de knie te krijgen, de missies zijn niet al te ingewikkeld en het grootste gedeelte van het spel wijst zichzelf. Af en toe wat eentonig, maar goed genoeg voor iedereen die Star Wars een warm hart toedraagt.
Replay
De 16 missies die tot je beschikking staan zullen je niet echt lang bezig houden, maar als je van plan bent alle bonussen te gaan halen zul je nog een flinke tijd bezig zijn. Voor de Die-hard Star Wars fans is het ook nog mogelijk om de 2 moeilijkere modes uit te spelen, die moeilijk genoeg zijn om je een tijdje zoet te houden. Jammergenoeg is er dan weer een code-optie, waarmee je alle bonussen kunt halen door een simpele code in te voeren. Hierdoor is de verleiding om die laatste bonus die je niet kunt halen toch maar even met de code af te handelen waardoor je die ene extra optie alsnog krijgt. Verder is er een (met uitzondering van de duel-mode) matige multiplayer met eigenlijk maar weinig racers, maps en items. Dit spel zul je in ieder geval over een jaar niet gauw meer spelen.
Conclusie
Star Wars: The Clone Wars is de Star Wars fans zeker een aanrader, aangezien je hier meer over het verhaal en het Star Wars universum te weten komt. Maar ook voor diegene die wat minder goed zijn met "the force" mis deze doorsnee-shooter mischien wel een leuke game. De beste Star Wars game op de gamecube is het waarschijnlijk niet, maar mocht je geld over hebben en zie je hem liggen in de budgetbak, neem hem dan gewoon een keer mee. Teleurgesteld zul je zeker niet zijn.
Oordeel Star Wars: The Clone Wars (NGC)
- Graphics
70 - Gameplay 82
- Originality
- Sound 76
- Replay
60 - Eindcijfer 78
