Uniek in het genre
Voor de niet-geïnitieerden: Super Smash Bros. is de vechtgame waarin voornamelijk Nintendo karakters de beuk erin gooien. Levensbalken lopen niet af, maar op. Het idee is dat je tegenstanders uit het scherm slaat en hoe hoger het schadepercentage, hoe makkelijker iemand van het veld vliegt. Super Smash Bros. blijft bovendien een uniek beest door de genremix van party- en vechtgame. Aan de ene kant is het geweldig om met een groep vrienden elkaar lens te slaan met behulp van idiote items. Aan de andere kant wordt het spel steeds populairder als een serieuze e-sport, waarbij men zonder items of bewegende levels speelt. Hierop wordt dit keer slim ingespeeld met de ‘For Fun’ en ‘For Glory’ online opties, die apart bedoeld zijn voor lol of competitie. Vijanden de televisie uitslaan werkt online overigens goed en over het algemeen speelt het nauwelijks anders dan tegen mensen op de bank. Een enkele sessie speelt alsof de slowmotion power-up gebruikt is, maar ook dan hapert het relatief weinig.
Heul veul genodigden
Met een kersverse savefile start je met 41 karakters, twee meer dan Brawl in totaal heeft. Voeg je hier de nog acht vrij te spelen karakters aan toe dan eindig je met 49(!) karakters. Een enkele kloon daargelaten is er ontzettend veel variatie in speelstijlen te vinden. Vijftien van de karakters smashen voor het eerst mee, met uitblinkers als Megaman en Bowser Jr. Zo is Megaman in volle retro glorie vormgegeven en voelt Bowser Jr. verrassend veelzijdig aan. Het is lastig om te testen hoe goed het geheel in balans is gebleven wanneer je over zo’n leger aan speelbare karakters beschikt. Wel is er duidelijk veel getweakt; Pikachu voelt net wat behendiger en Pit lijkt wat minder almachtig geworden. Zero Suit Samus heeft tegenwoordig een eigen karakterslot en was snel en sterk genoeg om het eerste Smash toernooi tijdens de E3 te winnen. Er zijn te veel karakters om allemaal op te noemen en ieder zal zijn eigen favorieten hebben. Zeker is wel dat dit deel de meest veelzijdige selectie heeft tot nu toe.
Soundtrack waar je U tegen zegt
Wat ook even benoemd mag worden is dat de Wii U-versie echt één van de beste soundtracks ooit heeft. De collectie van ruim 400 geremasterde muziektracks uit verschillende iconische games, is bijna ongelooflijk te noemen. Genoeg themaliedjes en remixes dus om een epische soundtrack CD van te maken (is overigens echt verkrijgbaar via een tijdelijke Club Nintendo promotie). Van originele Megaman muziek tot een hele reeks Zelda thema’s uit zo’n beetje elke titel die je je kunt bedenken. Je kunt alles rustig beluisteren in de menu’s of tijdens het smashen. Bovendien is de muziek-playlist van elk vechtlevel aan te passen.
Eindelijk in HD
Brawl heeft ook nog even aangestaan ter vergelijking en dan wordt pas echt duidelijk hoe groot de sprong naar HD is voor Super Smash. Het is misschien niet even prachtig als Mario Kart 8 of Super Mario 3D World, daarvoor missen de graphics net even wat glans, maar die titels draaien ook niet op 1080p/60fps. En zelfs Mario Kart haalt de hogesnelheidschaos op het scherm van een acht-speler smashsessie bij lange na niet. Hoe soepel Super Smash Bros. draait op 1080p, zelfs met een lawine aan power-ups en cartoonesk geweld, is echt een compliment waardig. Er zijn hierbij ook geen glitches langsgekomen, zelfs met zoveel chaos en variabelen. Terwijl de graphics weinig glanzende effecten hebben, is de focus op een hoge resolutie en vlotte framerate ideaal voor de gameplay. Voornamelijk gevechten in grootste levels zoals fan-favoriet Hyrule Temple zien er dan ook opmerkelijk scherp uit.
Content, content en nog eens content
Naast de hoeveelheid vechters en de immense soundtrack zijn er ook flink wat gamemodes beschikbaar. Je kunt nu solo of met zijn tweeën All-Star, Classic en Stadium spelen. In All-Star vecht je in omgekeerd chronologische volgorde tegen alle karakters. Daarnaast ga je in Classic Mode een reeks gevechten aan met instelbare moeilijkheidsgraad met als grote finale de eindbaas Master Hand (en Crazy Hand). Tenslotte biedt Stadium verslavende highscore uitdagingen. Bijvoorbeeld de 100 Man Smash, waarbij je zo snel mogelijk een leger aan vijanden verslaat. En natuurlijk de ouderwets leuke Home-Run Contest. Daar krijg je vijf seconden om een zandzak in elkaar te rossen, alvorens je die zo hard mogelijk het stadion in lanceert. Protip: vergeet niet de honkbalknuppel op te pakken. Voetenwerk is ook uiterst belangrijk.
Verder hebben Master Hand en Crazy Hand nog Special Order solo-uitdagingen waarin je geld inzet tegenover grote beloningen in steeds moeilijkere gevechten. De Events mode, met gethematiseerde gevechten zoals Mario versus zijn aartsvijanden, is langer dan ooit met zo’n zeventig events opgedeeld in solo/co-op. En dan is er nog customisatie mogelijk in de aanpasbare gevechtsmoves van alle karakters en in zelfgemaakte levels. De Stage Builder werkt goed op de gamepad en ondanks de beperkte opties zijn er al fenomenen opgedoken zoals Super Smasketball (aanrader!). De Tournament Mode, een Miiverse Stage en het karakter Mewtwo hebben de disc niet gehaald, maar worden alsnog toegevoegd in komende updates en DLC. Terwijl je daarop wacht is er gelukkig meer dan genoeg te doen.
Wii U partymodes
De Smash Tour en 8-Player Smash zijn nieuwe partymodes die je niet op de 3DS zult vinden. In Smash Tour ren je met maximaal vier spelers in een bordspelachtige omgeving. In een bepaald aantal rondes verzamel je karakters om mee te vechten, kan je jouw statistieken verhogen en zijn er wat kleinere gevechten. Uiteindelijk neem je alles mee naar een eindgevecht, waar je het moet doen met hetgeen je hebt verzameld. Het heeft lang niet zoveel om het lijf als een Mario Party bordspel, maar het is wel een leuke variatie op een normale smashsessie.
Dan is er nog de 8-Player Smash. Eerlijk is eerlijk, met zijn achten smashen is niet te doen op een kleine televisie. Het is in ieder geval ontzettend lastig elkaar te onderscheiden en fatsoenlijke ontwijkmanoeuvres in te zetten. Heb je een flink scherm of scherpe ogen, dan komt dit stiekem dichter in de buurt van dat oneerlijke maar oh zo leuke Mario Party-gevoel dan bij de Smash Tour het geval is. Alles en iedereen vliegt namelijk voortdurend door het scherm, waarbij je hard moet werken om zelfs jouw eigen karakter bij te houden. Het is onmeetbare chaos in de beste zin.
Amiibo
De nieuwe Amiibo figuurtjes, die in meerdere toekomstige titels te gebruiken zijn, lijken eigenlijk wel gemaakt voor Super Smash Bros. Als een soort fysieke versie van de trophy’s uit het spel. In tegenstelling tot andere NFC figuren, zoals Skylanders of Disney Infinity, speel je hier niet als de Amiibo die je inscant. Deze wordt juist een soort virtuele sparringspartner die je kan trainen door er tegen te vechten, of door voorwerpen te geven die statistieken veranderen.
Ik heb een aantal Amiibo’s kunnen uitproberen en er eentje tot het maximale level vijftig getraind. Een level vijftig Amiibo maakt al snel korte metten met de maximaal level negen CPU’s waar je normaal tegen speelt. Naast dat ze sterker zijn, passen ze zich aan op de speelstijl van de CPU of speler waar je ze tegen laat trainen. Iets dat ik ook heb uitgeprobeerd. Ik speel zelf het meest met Samus en heb dan ook een Samus Amiibo (genaamd Bob-omb) volledig getraind. Verrassend genoeg heeft Bob-Omb duidelijk wat van mijn trekjes overgenomen. Zo heb ik nogal de neiging om veel raketten en Charge Shot aanvallen te spammen en mijn Bob-omb gebruikt projectielen dan ook ongeveer vijf keer vaker dan een normale CPU Samus.
Al lijkt het in eerste instantie oppervlakkig voegt het wel degelijk iets toe aan de gameplay. Zeker wanneer je een middagje alleen speelt. Zo ben ik beter gaan vechten met Samus dankzij zo’n sparringspartner die zich voortdurend aanpast. Ik ben benieuwd of het lang interessant blijft om nieuwe Amiibo’s uit te proberen en beter te leren spelen met andere karakters. Ergens blijft het een beetje een gimmicky verzamelitem. Wel eentje die onverwachts leuk blijkt als je er wat tijd in steekt. Het is een interessante manier om het verzamelen van Nintendo figuren te combineren met nieuwe gameplay voor Super Smash Bros.
Ongelooflijk veel Smash voor je geld
Het is duidelijk, Super Smash Bros. voor de Wii U is de meest complete Smash ooit gemaakt. Er is zo ontzettend veel content, dat in tijden van DLC en pre-order bonussen deze bomvolle game een welkome verandering is. Toegegeven, niet elk onderdeel is even essentieel. Zo is de Smash Tour niet echt bijzonder en valt er geen verhaal te ontdekken. Toch is er geen sprake van kwantiteit over kwaliteit, want de harde kern van Smash Bros., die ergens ligt tussen een vecht- en partygame, is nog altijd bijzonder goed uitgewerkt. Er zijn meer vechters, sterk verbeterde graphics, een fantastische soundtrack, vele trophy’s om te verzamelen en een goed werkende online modus. En die Amiibo figuurtjes zijn een stuk leuker dan ik zelf had verwacht. Of je nu voor het eerst een Smash titel speelt of al jaren een favoriete vechter hebt, er is ontzettend veel te doen in deze game. Wat mij betreft één van de beste games van het jaar, zeker wat betreft waar voor je geld. Super Smash Bros. blijft de ongeslagen koning van het party-/vechtgame genre.
Deze review is geschreven door Martijn Hamerling.
Oordeel Super Smash Bros Wii U (Wiiu)
- Graphics 85
- Gameplay 95
- Originality 85
- Sound 100
- Replay 95
- Eindcijfer 92