Het is misschien handig om met een mededeling te beginnen: wij hebben ons reviewexemplaar pas een weekje na de releasedatum ontvangen. Dit is relevant om te melden omdat recensenten met een vroege code tegen ontzettend veel bugs zijn aangelopen. De pc-versie is nu nog altijd niet helemaal opgepoetst. Dat was (gelukkig) niet mijn ervaring. Ik heb de PS5-versie gespeeld op patch 1.07 en mijn game was volledig bugvrij.
The Callisto Protocol is gemaakt door Striking Distance Studios, een nieuwe ontwikkelaar onder de regie van Glen Schofield, de bedenker van Dead Space. Dit alles is geen toeval natuurlijk, want uitgever Krafton wil maar al te graag dat dit spel als de spirituele sequel op Dead Space wordt beschreven. Er bestaan veel parallellen tussen deze twee games waar we later op ingaan, maar gelukkig probeert The Callisto Protocol ook een beetje zijn eigen ding te doen.
The Callisto Protocol speelt zich in de verre toekomst af, 2320 om precies te zijn. Je kruipt in de huid van Jacob Lee, een piloot die allerlei vracht tussen verschillende planeten vervoert. Na een onverwachte inval op het schip en Jacob’s poging om zichzelf te verdedigen stort het schip op het ijzige Callisto (de tweede maan van Jupiter) neer. Hij wordt uit het wrak gered door personeel van de Black Iron-gevangenis, zijn opdrachtgever voor de vracht. Echter, de directeur van de gevangenis besluit om Jacob zonder uitleg op te sluiten.
Nog geen vijf minuten nadat Jacob in zijn cel terechtkomt breekt de pleuris uit. Alle alarmen in de gevangenis gaan af en er lopen plotseling allerlei mensachtige monsters vrij rond. Jacob ontsnapt uit zijn cel en het spel begint echt.
Het verhaal van The Callisto Protocol heeft helaas minder diepgang dan het initieel doet vermoeden. Het is wel interessant om te leren wat Jacob’s achtergrond is en wat zijn rol in het geheel is. Verder schuilt er natuurlijk ook een duister geheim achter Black Iron, maar over het algemeen zijn er heel weinig dialogen om te beluisteren of teksten die je kunt vinden.
Je bent vooral bezig met overleven en op zoek naar een manier om te ontsnappen uit Callisto. Het verhaal komt pas tijdens het allerlaatste hoofdstuk weer op de voorgrond en de onthullingen die worden gedaan ontstijgen niet het niveau van voorspelbare sciencefiction-films. Dat het verhaal weinig doet vind ik niet zo erg, maar ik baal wel van hoe weinig persoonlijkheid en atmosfeer de omgevingen uitstralen. Begrijp me niet verkeerd, de game ziet er grafisch fantastisch uit, maar de wereld leeft niet zoals de USG Ishimura uit Dead Space dat wel doet bijvoorbeeld.
De vergelijkingen met Dead Space mogen nu losbarsten. Het is duidelijk dat Schofield een aantal bekende elementen naar The Callisto Protocol heeft meegenomen. Dit spel heeft bijvoorbeeld ook een minimale HUD. Je leest hoeveel HP en energie Jacob nog heeft via een elegante weergave op zijn nek. Verder kun je hier net als in Dead Space keihard met je voet op dode lijken stampen. Dit voelt niet alleen goed, het geeft ook altijd items zoals geld of munitie.
Striking Distance Studios heeft ook niet nagelaten om tig unieke doodanimaties in het spel te zetten. Ze zijn ook in dit spel bijna grotesk in hoe gewelddadig het allemaal is. De animaties zijn zo over the top dat het wat mij betreft op een goede manier komisch wordt. Ten slotte heeft The Callisto Protocol zijn eigen versie van de ‘GRIP’, een machine waarmee je objecten en vijanden kunt lanceren.
Wellicht zou je verwachten dat The Callisto Protocol net als Dead Space dan ook ‘strategische ontleding’ centraal zet. Als je niet bekend bent met die term: het gaat om gameplay waarbij je gericht op specifieke lichaamsdelen mikt om de aliens effectief te kunnen vermoorden. Dit is alleen juist het punt waar de wegen van de twee games van elkaar scheiden. In Dead Space gebruik je logischerwijs vooral je geweren om vijanden uit te schakelen; melee speelt slechts een kleine rol. In The Callisto Protocol is het precies andersom. Jacob gaat met een stroomknuppel zowat iedere vijand te lijf.
Om dit te ondersteunen is er een heuse Punch-Out!-achtige ontwijkmechaniek geïmplementeerd. Heel streng is het gelukkig niet: je hoeft geen specifieke richting te kiezen en de timing is heel royaal. Wel eist het dat je afwisselt van links naar rechts, en als je faalt word je keihard afgestraft. De melee-gevechten zijn ietwat simplistisch, maar wel heerlijk bruut. Het is niet alleen goed geanimeerd; je voelt elke keer veel gewicht achter je knuppel wanneer je het in de vijanden ramt.
Helaas komt de gameplay in zijn geheel niet helemaal goed uit de verf. Dat ligt vooral aan de saaie vijanden. Ze zijn niet alleen weinig origineel qua design. Er zijn ook te weinig varianten waardoor elk gevecht hetzelfde riedeltje is. Het melee-systeem is zoals gezegd tof, maar je leert geen nieuwe vaardigheden en er verandert niets. De game probeert nog wel in de tweede helft twee nieuwe vijanden te introduceren, maar die onderstrepen eigenlijk alleen maar dat Striking Distance niet genoeg ideeën had. De enige mini-baas in de game wordt tevens vier keer hergebruikt en zelfs de eindbaas is ook niet echt uniek.
Dit alles betekent niet dat ik geen lol had in de tien uur lange campaign. Deze game is super onderhoudend en eigenlijk nooit daadwerkelijk saai. Het probleem is alleen dat het me nooit op het puntje van mijn stoel heeft weten te brengen. Mijn hoop vooraf was dat Glen Schofield misschien weer een klassieker zou leveren, dus je kunt wel van een lichte teleurstelling spreken. Toch ben ik zoals gezegd blij dat dit type singleplayer spel weer bestaat en ik hoop van harte dat de aankomende uitbreiding een paar van de mindere punten aanpakt.
Conclusie
The Callisto Protocol weet niet op overtuigende wijze een eigen identiteit neer te zetten. Het verhaal en de atmosfeer komen niet van de grond en de gameplay weet alleen deels te overtuigen dankzij het unieke melee-systeem. The Callisto Protocol faalt nergens echt, maar het grijpt je ook nooit bij de keel.
5.6
9.6
4273 
6)
20-12-2022 08:54
Ik heb Dead Space nooit gespeeld en keek hier eigenlijk wel naar uit. Door de trailers kreeg ik het idee dat dit een erg filmische game is, maar ik geloof dat ik toch beter kan wachten op de Dead Space remake.
