The Lord of the Rings: The Third Age review Xbox

Review The Lord of the Rings: The Third Age (Xbox)

“Drie Ringen voor de Elfenkoningen op aard’,Zeven voor de Dwergvorsten in hun zalen schoon, Negen voor de mensen die de dood niet spaart, Een voor de Zwarte Heerser op zijn zwarte troon. In Mordor waar de schimmen zijn. Een Ring om hen allen te regeren, Een Ring om hen te vinden, Een Ring die hen brengen zal en in duisternis zal binden, In Mordor waarde schimmen zijn.” Zo begon ooit eens een verhaal dat later verfilmd werd en een regelrechte kaskraker werd. Ook kwam er door Tolkien`s verhaal een hele nieuwe reeks spellen op de markt die gebaseerd waren op de gelijknamige films. Een einde voor deze trilogie was in zicht, maar EA wou meer uit hun licentie halen dan alleen 3 games. En zo kwam er deze maand het spel The Third Age uit, een RPG die zich in midden-aarde afspeelt. Een waardevol slot voor EA`s licentie of een tragisch einde voor de eens zo populaire trilogie?

Gameplay
The Third Age is inmiddels al het 3de deel van EA`s LOTR licentie, een serie spellen die zijn plekje in de hall of fame van hack and slash wel gezekerd heeft. Met het 3de en waarschijnlijk laatste deel wil EA echter een hele andere kant op. Lord Of The Rings The Third Age (LOTR TTA) is namelijk een rasechte RPG en dus iets heel anders dan zijn voorgangers. Je speelt het spel nu niet meer met de bekende Fellewoship of the Ring maar met een heel stel nieuwe helden onder de leiding van een dappere strijder uit Gondor genaamd Berethor, welke gaandeweg wordt begeleid door een jonge maar toch erg wijze elf genaamd Idrial uit Lothlorien en ook zal er weer een dwerg van de partij zijn. Dit keer niet Gimli maar Hadhod, een dwerg wiens tehuis ooit eens de mijnen van Moria waren. Later zullen zich nog 3 andere strijders bij jou party voegen. Gezamenlijk zullen jullie op het spoor van de Fellowship komen en hun bij de grote gevechten uit midden-aarde ondersteunen.

De gevechten zelf zijn turn-based, wat wil zeggen dat jij en je tegenstander om de beurt elkaar mogen aanvallen. Dit was een van de redenen waarom ik TTA niet echt zag zitten, ik kon me moeilijk voorstellen hoe je de sfeer van de grootste gevechten uit midden-aarde in een turn-based gevecht kon stoppen. Maar naarmate ik verder kwam in het spel veranderde mijn mening wat betreft turnbased en LOTR al gauw. De gevechten hadden stuk voor stuk wel weer de LOTR sfeer, vooral door het groot aantal aanvallen en magische spreuken dat je tot je beschikking hebt. Gevechten zul je altijd tegenkomen waneer je met 1 van je Party members door de wereld loopt om quests te voltooien. Dit noemt men random encounters, vijanden die dus gewoon te voorschijn komen als de Palantir of het oog van Sauron in je beeld verschijnt. Een andere manier van gevechten tegenkomen zijn normale encounters, in tegenstelling tot de random kun je deze tegenstanders wel gewoon zien op het scherm en zal je ze ook moeten verslaan. Het vechten zelf gaat volgens de normale standaard turnbased regels. Voor een aanval heb je AP punten nodig(Atack Points) je kiest je tegenstander en valt aan, en zo gauw alle 3 jouw party members zijn geweest mag de vijand zijn geluk wagen. Als je het gevecht dan uiteindelijk gewonnen hebt zul je expierence punten verdienen, heb je hier genoeg van dan ga je een level omhoog en kun je weer een aantal stat points gebruiken om dingen zoals kracht snelheid of concentratie te upgraden.

Allemaal erg standaard dus. Wat echter wel verschilt van de meeste andere RPG`s is dat je geen enkel voorwerp kunt kopen(op medicijnen en dat soort items na) wat betekent dat je al je wapens zal moeten verdienen of vinden, hetzelfde geldt voor je kleding en andere accessoires. De Singleplayer bestaat dus in feite gewoon uit versla dit monster open dit kistje en ga daarheen. Voor wie dit niet uitdagend genoeg is heeft het spel ook nog een Co-Op modus. Hierin kun je samen met een vriend de gevechten met zijn 2en door spelen. Ook kan jou vriend jullie personage door de wereld leiden als je hem de controle geeft. Het klinkt erg leuk maar in de praktijk is het maar magertjes uitgewerkt, je vriend zal namelijk meer verveeld zijn cola en zijn pepernoten eten dan fanatiek mee vechten. Dit vooral omdat je soms erg lange stukken moet afleggen zonder ook maar een enkel gevecht te moeten winnen. Naast dit heb je ook nog eens de uiterst originele Evil Mode. Hierin speel je niet het hele verhaal meer maar enkel een paar aan elkaar gerijgde gevechten waarin je als Uruk-hai, Orc, Trol of Balrog ten strijde trekt. Niet echt iets wat je een hele nieuwe spelervaring biedt.

Oogverblindend mooi!
Ik heb het hier over een erg sterk punt van The Third Age, het grafische gedeelte. Ik kan eigenlijk alleen maar positief zijn hierover, de wereld waarin alles zich afspeelt is bijna perfect nagebootst van de films en ook de personages zien er gelikt uit. Een leuke extra hierbij is dat je alles wat jij aan je personage geeft ook echt te zien is, dus geef je Berethor een nieuw schild of nieuwe laarzen dan zullen deze te zijn zien in zowel tussenfilmpjes als ook in het spel zelf. Nog een punt waar aan ik aandacht wil besteden is de vuurwerkpot die EA dit keer erg wijd opengetrokken heeft. Ik bedoel hiermee de lichteffecten die bij elke aanval die je doet te voorschijn komen en je hele beeld in vuur en vlam zetten. En ook de speciale aanvallen die je personages kunnen uitvoeren als hun special meter helemaal gevuld is ziet erg meer als indrukwekkend uit. Bij al dit grafische geweld wil dan nog wel eens de framerate iets zinken maar met dit soort effecten wil ik EA dit met alle plezier vergeven.

Sound
Ook hier kan ik alleen weer zeggen dat EA er voor gezorgd heeft dat het geluidsgedeelte weer ijzersterk is. Met de originele film muziek en Gandalf die je instructies geeft kan de echte LOTR liefhebber gewoon niet anders dan zijn 5.1 setje vol open zetten en met open mond naar de paarden van Rohan te luisteren die onder luid gejuich van de overgebleven Gondorians het slachtveld van Minas Tirith Betreden. Dit was werkelijk 1 van de momenten waar op mijn moeder rennend naar boven kwam en vroeg wat mij wel niet bezielde om het geluid vol open te zetten. Tevens is de voice acting van de meeste personages ook erg netjes gedaan, EA games heeft in ieder geval geen geld gespaard op dit punt en dat uit zich dan ook goed!

Conclusie
Lord Of The Rings The Third Age leek op het uitmelken van een LOTR licentie, op zich ook niet zo vreemd aangezien EA dit wel vaker doet met spellen zoals The Sims, Fifa etc.. Helemaal niet erg zolang de spellen maar goed te spelen zijn en gelukkig is dit ook meestal het geval bij EA. TTA is daarom ook geen uitname. Het spel speelt als een echte RPG en ook de turnbased gevechten weten nog steeds de grandioze LOTR sfeer over te brengen. En ook het sound en graphics gedeelte is weer goed verzorgd door EA, ze hebben nog kosten nog moeite gespaard om in ieder geval van dit gedeelte een uitblinker te maken. Het enige wat mij echt stoorde aan het spel was het einde, dit was namelijk nauwelijks een einde te noemen. Nadat je Minas Tirith hebt geholpen en hebt gewonnen word je ineens zomaar richting het oog van Sauron gekicked en moet je maar zien hem te verslaan. Heb je zelfs dit gedaan dan komt er slechts een kort filmpje waarin Gandalf iets over de ring vertelt en pief paf poef je zit weer in het hoofd menu met een mond vol tanden. Verder heb ik niks kunnen vinden wat echt slecht of niet goed uitgewerkts was. Maar ook hier heb ik naast het geluid en beeld niks kunnen vinden waarmee TTA zich echt onderscheid van andere RPG`s. Maar al met al zeker weer een goede titel van EA die met trots de naam LOTR mag dragen.