Sam Fisher werd eerst nog een Solid Snake kloon genoemd, maar nu is wel gebleken dat onze Sam uit een heel ander hout gesneden is dan de legendarische Snake, en bijna iedereen is wel gevallen voor de strakke gameplay en mooie graphics van Splinter Cell. We weten nu, na drie Xbox avonturen van deze bikkel, dat Splinter Cell garant staat voor kwaliteit en spanning. Ook ik heb deze ontwikkeling op de voet gevolgd, en vandaar ook mijn enthousiasme over dit draagbare deel van de serie, maar helaas waren mijn verwachtingen wat te hoog gespannen, want ik ben flink teleurgesteld in deze game. Nee, essentieel is deze Splinter Cell allerminst.
Been there, done that
Het verhaal speelt zich na Splinter Cell : Double Agent af, en begint op het moment dat Sam het graf van zijn dochter bezoekt. Amper een blik op het graf geworpen wordt hij gearresteerd door de nationale veiligheidsdienst, en wordt hij ervan beschuldigd met terroristen om te gaan , allerlei misdaden te hebben begaan, kortom, z’n land flink genaaid te hebben. Vanaf dat moment volg je het proces waarin er allerlei beschuldigingen naar Sam gegooid worden, en iemand dat rechtzet door te vertellen hoe dat echt gegaan is (en die vertellingen speel je dan na). Langzaam maar zeker wordt duidelijk dat de jacht op Sam en de valse gegevens over hem stinken naar een “inside job”. Meer ga ik niet verklappen, aangezien er dan niet veel overblijft voor jullie om zelf te ontdekken. Wat dat betreft is het niet een sterk verhaal zoals we dat kennen uit voorgaande delen in de serie, en ook het feit dat je voornamelijk missies speelt uit voorgaande delen maakt het allemaal niet al te verassend en spannend…
Gerushed
Vanaf het eerste moment dat je de controle krijgt over Sam worden al twee dingen duidelijk : je mist een aantal knoppen, en de camera besturing is kut. Wat je erg zult missen zijn de extra knoppen die je op bijv. de Xbox wel tot je beschikking had, waardoor je knoppen voor meerdere dingen zult moeten gebruiken, door de knop bijv. langer ingedrukt te houden. Wat toch wel erg *** is, is het ontbreken van een tweede analoge stick. Hierdoor zul je de camera met bijv. de face knoppen (vierkantje, kruisje, etc.) moeten bedienen, waardoor de camera erg traag reageert. Ik begrijp dat je toch een oplossing zult moeten verzinnen als je dan toch besluit de game naar de PSP te brengen, maar naar mijn mening had de besturing toch beter, intuitiever gekund. Goed, als je dan toch eenmaal hebt leren omgaan met de controls, stoort het een stuk minder, maar dan komt het tweede punt, de AI van je tegenstanders. Echt wat is die soms achterlijk slecht! Wat de game daardoor ook een stuk makkelijker maakt, wat in dit opzicht echt niet positief is. Om even een voorbeeld te geven, als je in het donker pal voor de neus van een guard gaat staan, heeft ie niks door. Dat terwijl je zelfs zonder nightvision hem wel prima kunt zien. Ook dingen als dat de vijand je kan zien zitten in het pikkedonker omdat je met een silenced gun op z’n mede guard geschoten hebt. Dat klopt natuurlijk voor geen meter. Zo zijn er zo nu en dan nog wel meer van die slordigheden, en als je dat vergelijkt met de kwaliteit van de AI in de console versies hiervoor, gewoonweg schandalig te noemen is.
Andere dingen waar mij aardig aan heb lopen ergeren zijn dingen als een guard die een hek in het pikkedonker loopt te bewaken, en het dan niet doorheeft dat het hek geopend is. Waar heb je die guard dan nog voor nodig? Heel storend vond ik ook het feit dat in iedere missie, of die zich nou afspeelt in Georgie of de jungle, iedere missie kom je weer tegenstanders tegen die het zelfde deuntje fluiten! Dit vind ik gewoon gemakszucht en geen oog voor detail hebben, iets wat Ubisoft op de consoles juist WEL bewijst te hebben. Het lijkt er toch op dat deze game erg gerushed is. Jammer, erg jammer…
Ik zou het verder nog moeten hebben over de multiplayer, maar aangezien deze als zodanig niets voorstelt, vindt ik het ook niet het vermelden waard…
Geen pareltje
Toen ik met Splinter Cell : Essentials begon, had ik net de review van Key of Heaven af, waarbij de graphics echt “two thumbs up” verdienden. Vandaar mijn teleurstelling toen ik zag dat Splinter Cell meer richting de PSX graphics zat dan die van de PS2. Textures zijn wazig en chractermodellen en ook de omgevingen zijn niet al te mooi rond. En heel soms zijn de textures gewoon echt om te huilen, vind ik dan… Ook slordigheden als Sam die met z’n kop door de muur steekt, of de camera die dwars door objecten en voorwerpen heen schiet, waardoor je soms tegen de achterkant van Fischer’s gezichts texture aankijkt, maken het uiterlijke plaatje nou niet bepaald af. Ook hier heb ik weer duidelijk het gevoel dat er gerushed is, want praktisch alle slordigheden zijn relatief makkelijk te verhelpen, nogmaals erg zonde, want dit doet ook gewoon af aan de fun die je beleefd aan deze game, en het had allemaal zo mooi kunnen zijn…
Als laatste puntje rest mij nog de sound, welke opzich best goed is, maar jammer genoeg hangt hier ook een donkere lucht boven. Het geluid hapert namelijk regelmatig, en de muziek valt soms zelfs tijdelijk weg! Bizar, vind ik zelf, voor een game en ook een developer waar je toch wel een zekere kwaliteit van verwacht en van MAG verwachten. De sound-effects zijn namelijk wel van variërend matige tot goede kwaliteit, met als enige minpuntje het effect van je voetstappen en de verhouding tot de gameplay. Je voetstappen zijn namelijk duidelijk te horen, terwijl je geluidsmeter dan aangeeft dat je geen geluid maakt, een beetje jammer, maar voor de rest heb ik niks aan te merken op de sound, op vooral haperende achtergrond muziek na.
Jammer, jammer, jammer…
Tot mijn grote spijt is Splinter Cell : Essentials niet geworden wat velen ervan verwacht hadden, en dat is jammer, want als hier meer tijd en aandacht in was gestoken, had dit een top game kunnen zijn. En tot nu toe zie ik een vreemd contrast tussen de toppers van Ubisoft op de consoles, en de matige varianten daarvan op de PSP. Is de PSP afdeling van Ubisoft misschien niet wat het zou moeten zijn?
Hoe dan ook zijn de graphics, de sound en de AI gewoon een ontzettende afknapper, en juist omdat we voorheen zo’n goede kwaliteit van deze serie gewend waren, is het allemaal een extra grote teleurstelling.
Deze game is niet bar slecht, maar is zeker niet de titel “top game” waardig. Je bent er toch wel eventjes mee zoet, als je je over alle slordigheden heen kunt zetten, en ook ik heb er alsnog wel plezier van gehad. Maar voor de prijs waarvoor hij in de winkel ligt, blijft het toch iets wat ik alleen de die-hard fans zou aanbevelen, en niet de mensen die ook ‘wel genoten’ hebben van eerdere delen, want z’n prijs is hij (helaas) eigenlijk niet waard…
Oordeel Tom Clancy's Splinter Cell: Essentials (PSP)
- Graphics
60 - Gameplay 65
- Originality
- Sound
55 - Replay 55
- Eindcijfer 58