Transformers: Revenge of the Fallen laat je, net zoals het vorige deel, kiezen of je de game wilt doorlopen vanuit het standpunt van de Autobots of de Decepticons. Hierbij zijn de Autobots de goede kant, terwijl de Decepticons de slechte kant vertegenwoordigen. Zelf besloot ik te beginnen met de Autobots, maar het maakt voor het verhaal niet uit waarmee je begint. Je kunt er ook voor kiezen om deze twee campaigns gewoon door elkaar heen te spelen. De missie’s veranderen niet drastisch, maar het is wel leuk om ze vanuit het standpunt van de andere kant nog een keer te spelen. Waar je bijvoorbeeld als Autobot een konvooi moet beschermen, moet je deze als Decepticons opblazen.
Het enige nadeel is dat het verhaal zelf helaas erg lastig is om te volgen. De game gebruikt zelden cutscenes, wat erin resulteert dat je het verhaal voornamelijk mee zult krijgen via de gesprekken tussen de Transformers aan het einde van elke missie. Hierin staan de Transformers van de door jou gekozen zijde in een kamer vrolijk een gesprekje te voeren over de missie die jij zojuist gedaan hebt. Dit is niet alleen de saaiste manier mogelijk om een verhaal te vertellen, er is ook nog eens iets flink misgegaan bij de volumeregeling van deze scènes. De ene Transformer brult je de oren van het hoofd, terwijl de ander staat te fluisteren. Dit zorgt ervoor dat je het volume constant moet bijstellen, wil je geen kwade buren aan de deur krijgen omdat Optimus Prime ze ruw uit hun slaap heeft geholpen. Deze scènes zijn niet over te slaan, en als je ze op pauze zet loopt het geluid gewoon door, wat erin resulteert dat je later een flinke tijd zit te kijken hoe iemand geluidloos praat. Deze problemen hadden allemaal opgelost kunnen worden door de simpele toevoeging van ondertitels, maar die zijn jammer genoeg afwezig.
Gelukkig zullen er toch weinig mensen zijn die deze game voor het verhaal kopen. De grootste doelgroep zal bestaan uit mensen die de film al hebben gecheckt, en het verhaal dus al kennen. De gameplay is waar het om draait, en op dit gebied doet Revenge of the Fallen het een stuk beter dan de vorige Transformers. Elke campaign bevat een stuk of twintig missies, die je wel een uurtje of vijf bezighouden. Er zijn een aantal verschillende soorten missies. Bij sommige moet je slechts een bepaald aantal vijanden afmaken, terwijl anderen vereisen dat je gebouwen opblaast, bepaalde voertuigen beschermt of satellietschotels repareert. De game valt echter al erg snel in de herhaling. Deze missies klinken namelijk op papier anders, maar uiteindelijk verschillen ze verdacht weinig van elkaar. Het komt er altijd op neer dat je heel veel vijandelijke transformers afschiet, om zo nu en dan even te transformeren en een stukje te rijden. De controls doen hun werk, en de camera doet dit keer ook echt wat jij wilt, maar dit neemt niet weg dat de game al zal gaan vervelen voor je hem uitgespeeld hebt. Bij de meeste missies is de speelbare Transformer van tevoren vastgesteld, maar soms krijg je ook zelf de keuze met wie je wilt spelen. De Transformers verschillen qua wapens, en ze kunnen natuurlijk allemaal in een ander voertuig veranderen. Sommigen kunnen zelfs transformeren tot een helikopter of een straaljager, waarbij het enige minpunt is dat de controls dan nog wel eens tegen willen werken.
De gameplay bestaat dus voornamelijk uit vechten en rijden. Het rijden spreekt voor zich; je hebt een turboboost en je kunt je wapens nog steeds gebruiken. Als je echter nog goed wil kunnen mikken kan ik je aanraden eerst even weer terug te transformeren. Dit keer kun je, in tegenstelling tot deel 1, op elk moment transformeren, dus ook in de lucht. Dit zorgt ervoor dat sommige gevechten erg interessant kunnen worden als je hier goed gebruik van weet te maken. De game heeft een redelijk aanbod aan melee-moves, waarbij sommige uitgevoerd kunnen worden vanuit je voertuig-vorm. Ook kunnen alle transformers met een simpele druk op de knop muren beklimmen, wat zeer goed van pas komt als je niet kunt vliegen. Daarnaast heeft elke Transformer een eigen primair en secundair wapen. Er zijn hierbij duidelijk een paar die boven de rest uitsteken, maar het is niet zo dat sommige Transformers nutteloos zijn, ze hebben allemaal hun voor- en nadelen.
Bij elke vijand die je afmaakt verdien je Energon. Deze blauwe bolletjes, die vanzelf naar je toevliegen, kun je aan het einde van elke missie besteden aan het upgraden van je Transformers. Een upgrade telt gelijk voor alle verschillende karakters, wat je heel wat werk bespaart. Ook kun je Energon verdienen door bepaalde bonus objectives te voltooien, en je krijgt aan het einde van elke missie een kleine dosis. In tegenstelling tot de eerste Transformers heeft Revenge of the Fallen geen collectibles meer die je in de wereld zelf kunt vinden. Ditmaal speel je alles vrij door challenges te voltooien. Challenges doen nog het meeste aan achievements denken, en laten je bepaalde dingen doen die losstaan van de verhaallijn. Zo moet je een bepaald aantal kilometers rijden met een bepaalde Transformer, om zo een filmpje vrij te spelen. Deze filmpjes kunnen variëren van een simpele trailer tot een volledige aflevering van de Transformers tv-serie (van opening tot en met de credits). Naast Energon krijg je na elke missie ook een medaille uitgereikt. Deze medailles gaan puur en alleen om tijd, en negeren andere dingen als je accuratesse en aantal kills compleet. De tijden voor deze medailles zijn belachelijk. Een gouden medaille zal iedereen kunnen halen zonder te proberen, terwijl de platinum medaille iedereen tot waanzin zal drijven.
Grafisch doet Revenge of the Fallen het een stuk beter dan zijn voorganger. De Transformers zelf zien er zeer strak uit, en zijn extreem gedetailleerd nagemaakt. De animaties zijn ook erg soepel, wat vooral bij het transformeren opvalt. Het enige wat een beetje tegenvalt, zijn de omgevingen, die saai en levenloos overkomen. Waar er in de vorige Transformers nog mensen over straat liepen, zie je nu alleen zo nu en dan een auto rijden, die snel zal vluchten zodra hij jou ziet. Ook speelt de game zich niet meer in één grote open wereld af, maar is hij ditmaal onderverdeeld in kleine levels. Het komt voor dat meerdere missies zich in hetzelfde gebied afspelen, maar de gebieden zijn niet met elkaar verbonden. Als je alle missies in een gebied uitgespeeld hebt kun je vrij in dit gebied rondlopen, maar er is echt geen enkele reden om dit te doen. Er is niets te vinden, niets vrij te spelen en zelfs die eerdergenoemde auto’s zijn opeens spoorloos verdwenen.
Naast de singleplayer biedt Revenge of the Fallen ook nog een multiplayermode. Ik had zelf moeite om goedlopende servers te vinden, maar mocht dat je wel lukken dan heb je de keuze uit een aantal standaard gamemodi. Er is de Control mode, zoals we hem kennen uit Battlefield, waarbij je bepaalde gebieden overneemt door een tijdje bij de vlag te gaan staan. Ook zijn er standaard deathmatches, die allemaal met vijftien verschillende characters gespeeld kunnen worden. Ik heb slechts één match kunnen spelen, maar ik moet zeggen dat de multiplayer heel wat vermakelijker is dan je misschien zou denken. Dit is echter wel een game die je moet halen voor de singleplayer, mocht je hem überhaupt gaan halen.
Conclusie
Transformers: Revenge of the Fallen is geen topper, maar het is ook zeker geen slechte game. De game strijkt bijna alle foutjes van de voorganger glad, en bied zo een zeer vermakelijke ervaring. Het is alleen jammer dat de game erg snel in de herhaling valt, omdat de gameplay zeer eentonig is. Ben je echter een groot fan van Transformers , dan kan ik je zeker aanraden deze game voor een mooi prijsje op te pikken. Het is echter niet de volle 60 euro waard.
Oordeel Transformers Revenge of the Fallen (Xbox360)
- Graphics
70 - Gameplay
65 - Originality 60
- Sound
55 - Replay 50
- Eindcijfer 65