Over kwaadaardige struisvogels en donder-eieren
Zoals de titel van dit stukje al doet vermoeden is de game Ty the Tasmanian Tiger gebaseerd op een vreemd verhaaltje. Het hoofdpersonage Ty is een Tasmaanse Tijger (nee echt?
)
en zijn ouders zijn ontvoerd door een gemene en door én door slechte
struisvogel genaamd Boss Cass. Natuurlijk moet Ty achter deze
kwaadaardige vogel aan om hem eens flink aan te pakken met zijn
boomerangs zodat zijn pa en ma weer van de vrijheid kunnen genieten!
Hier komt ook nog bij dat Ty de 5 Talismannen uit de Dreamtime (Het
‘begin’ bij de Aboriginals) moet gaan zoeken om te voorkomen dat Boss
Cass niet de macht over heel de wereld krijgt! Natuurlijk kan Ty niet
zomaar Boss Cass bij zijn kladden pakken maar moet hij eerst het nodige
verzamelwerk daarvoor verrichten. Het belangrijkste om het spel tot een goed einde te kunnen brengen zijn de Thundereggs die Ty kan verzamelen door het uitvoeren van allerlei opdrachten in verschillende levels. De Thundereggs zijn een soort van brandstof van de machine van Professor Julius de Koala. Deze machine spoort de Talismannen op die jij nodig hebt op je ouders terug te krijgen en die vervelende Boss Cass voor eens en altijd op te ruimen.
Er zijn per level 8 van deze eieren te verkrijgen in de 9 levels die Ty the Tasmanian Tiger telt. (In totaal 72 dus
)
Je kan ze verdienen door een bepaald aantal vijanden te verslaan of om
300 opals te verzamelen die door het level heen liggen verspreid. Ook
zijn er een soort races tegen een vogelbekdier genaamd Rex. Als je hem
beat krijg je een Thunderegg voor in je collectie. Deze opdrachten zijn
best leuk maar gaan na een tijdje wel vervelen omdat ze bijna allemaal
gebaseerd zijn op verzamelen. Bijvoorbeeld de opdracht: Zoek 5 Bilbies
(gekidnapte maatjes van Ty) in het hele level. Ik heb serieus wel een
uur rondgelopen om die beesten allemaal te kunnen vinden. Je zal de
levels dus hélemaal moeten gaan doorspitten wil je doorgaan naar het
volgende level. Zelf ben ik een redelijke ‘verzamelaar’ en ging al het
verzamelen van opals en gekke beesten me niet zo snel vervelen . Mensen
die niet z’on verzamelwoede hebben kunnen deze game maar beter in de
budgetbakken laten liggen omdat ze de game totaal niet zullen diggen. Boomerang Mania
Zoals je in de screens al zag is het belangrijkste wapen van Ty zijn boomerangs. Ty begint met een gewoon setje met houten boomerangs die verder niet veel speciaal kunnen dan vijanden omleggen. Verder in het spel zul je te maken krijgen met boomerangs die het mogelijk maken om te vliegen of boomerangs die ijs kunnen laten smelten (Flamerang) of een soort van Sniper Boomerangs (Zoomerang) waar je in kan zoomen op je vijanden om ze zo van grote afstand de pijp uit te helpen. In totaal zijn er 12 Boomerangs in het spel maar die krijg je natuurlijk niet zomaar want vóór wat hóórt wat natuurlijk. Je kan de boomerangs verkrijgen door zogenaamde Golden Cogs (Gouden Tandwielen) te verzamelen die, jaja let op, verspreid door alle levels liggen... Nog meer verzamelen dus. Voor elke 15 Golden Cogs die je verzameld kun je 1 boomerang krijgen van Professor Julius. Sommige boomerangs heb je ook perse nodig om verder te komen in de game want je moet bijvoorbeeld op een moment ergens vuur bevriezen met je Frostyrang om een nieuwe set levels aan te kunnen. Maar zoals ik als zei, het is wéér verzamelen wat de klok slaat....
Sound & Gameplay
De sound in Ty The Tasmanian Tiger heeft eigenlijk twee uitersten. De achtergrond muziek is erg eentonig en vrij saai. De muziek blijft zich maar keer op keer herhalen wat het spelplezier nu niet echt ten goede komt. Dit is dus het ene negatieve uiterste maar het postieve uiterste is de voice-acting. Die is namelijk echt briljant. Zelf lag ik meerdere malen dubbel om die prachtige Autralische accenten en uitspraken als ‘Aye mate!’, ‘Wow, that sheila is a beaut!’ en ‘You ripper!’. Dit maakt de Autralische feeling van het spel helemaal compleet. Echt zonde is de achtergrondmuziek die ervoor zorgt dat de gehele sound weer middelmatig is. De sound telt dus wel mee in de gameplay omdat die toch wel een fijne feeling geeft.
Iedereen heeft nu dus al kunnen concluderen dat Ty the Tasmanian Tiger voor het merendeel bestaat uit verzamelen, verzamelen en nóg meer verzamelen. Dat is in het begin nog best vermakelijk maar na een leven of 5, 6 zit je er echt helemaal doorheen en wil je het liefst het spel zo hard mogelijk door een ruit heen gooien omdat je iets maar niet kan vinden na urenlange zoektochten. Ook zijn de opdrachten niet verschillend en uitdagend genoeg om je de hele game te blijven boeien. De gamplay is dus wel leuk maar gewoon niet goed genoeg. Zoals op vele punten zit Ty er gewoon net tussen in. Niet supergoed maar zeker niet slecht.
Graphics & Replay
De Graphics van Ty zijn erg verzorgd en zien er lekker fris en kleurig uit. Jammer is dat het hier en daar er nogal saai uit door een gebrek aan details. Het is gewoon hier en daar net wat te simpel afgewerkt waardoor sommige delen van levels er niet erg leuk en sfeervol uitzien. Net zoals de rest van de game zijn de graphics wel goed maar niet goed genoeg om te kunnen concurren met bijvoorbeeld de Mario games. Wel wil ik een heel erg groot compliment geven voor de cutscenes want deze zien er echt héél erg mooi uit. Maarja filmpjes zijn natuurlijk niet zo belangrijk als de graphics in het spel...
De replay van het spel is afhankelijk van hoeveel je wil gaan verzamelen in de game. Wil je alleen het nodige hebben en het spel zo snel mogelijk uitspelen dan zul je een uur of 20 bezig zijn. Ga je echter alles proberen te verzamelen wat er te verzamelen valt zul je wel flink wat uren langer bezig zijn. Zo zijn er bijvoorbeeld al 250 transparante dozen te verzamelen waar telkens een stukje artwork door vrijkomt. Ik schat dat je wel een uur of 50 bezig zal zijn met de game als je alles wil hebben verzameld.
Ik scheeuw dus de hele review al lang dat de game niet goed maar ook zeker niet slecht is. Bij deze wil ik Ty the Tasmanian Tiger benoemen tot een echte middenmotorgame. Zeg maar de FC Utrecht of de NAC der Games. Het is een tamelijk vermakelijke game maar het is gewoon niet goed genoeg op alle punten om een hele goede game te zijn. Ik wil de game dan ook een punt geven waar je op school tevreden mee kan zijn maar wat toch niet alles is. Veel meer of veel minder is deze game gewoonweg niet.
Oordeel Ty the Tasmanian Tiger (NGC)
- Graphics
70 - Gameplay 70
- Originality
65 - Sound 75
- Replay 65
- Eindcijfer 68