Grafische fratsen
WipEout is altijd al een soort benchmarkserie geweest, een game die functioneert als technologische demonstratie voor ieder nieuw PlayStation-apparaat. Het is dan ook toepasselijk dat de Omega Collection ook geoptimaliseerd is voor de PS4 Pro, zodat je nu ook in 4K kan testen of je gevoelig bent voor epilepsie (weetje: WipEout HD is ooit uitgesteld vanwege zijn flitsende en flamboyante kleurtjes).
Met de grafische pracht en praal zit het dik in orde, maar het verschilt wel per game. HD, Fury en 2048 zijn namelijk echt drie aparte games gebleven en ogen, spelen en klinken anders. Nu draaien ze alle drie in een fraaie 1080p en een supersoepele 60fps op een normale televisie/PS4. Maar persoonlijk vind ik de al eerder opgefriste games HD en Fury er het beste uitzien. 2048 heeft weliswaar grotere open omgevingen met een stedelijk gevoel, maar heeft ietsjes meer vlakke textuurtjes hier en daar. Zodra je zweefracer tegen de vangrail botst of als je nog moet starten, zie je dat de omgevingen een superscherpe resolutie hebben, maar dat er op sommige plekken iets meer polygoontjes in mogen. HD en Fury compenseren dit met veel meer overdreven licht- en kleureffecten, zoals een schild-upgrade die je tegenkomt op de baan, en waardoor je eruitziet als een soort vliegende Star Destroyer met discoballen erop.
WipEout in drie smaken
Op gameplaygebied is het verschil tussen de drie nog het grootst. Zo zijn de wapens in 2048 verdeeld in offensief en defensief, en kan je kiezen welke je oppakt op de baan. Maar voornamelijk de baanontwerpen zijn anders. 2048 heeft veel minder dat je door lange gangetjes aan het racen bent, maar op brede banen met allerlei shortcuts. Hierdoor moet je zowaar gaan letten op een ideale racelijn, wat even wennen is, maar best verfrissend speelt na al het rechtdoor racen. Al is het een goede ontwikkeling, houd ik stiekem toch het meest van arcaderacers zoals F-Zero, waarbij alles draait om onmenselijk hard over de baan vliegen en bliksemsnelle reflexen.
Dan kom je beter aan je trekken in WipEout HD, voornamelijk in de Zoneraces. Hierbij vlieg je in je eentje over een baan en ga je automatisch steeds harder, het is de uitdaging om zo lang en zo hard mogelijk rondjes te racen zonder te crashen. Dit is ook nog eens op superflitsende banen, alsof de normale racetracks gecombineerd zijn met Rainbow Road uit Mario Kart, met nog een extra dosis pulserende lichteffecten en dreunende muziek. Uit alles wat WipEout te bieden heeft, geniet Zone mijn persoonlijke voorkeur met een extreem snelle en trippy race-ervaring; wat mij betreft het summum van arcade racen.
Fury gooit hier nog een schepje bovenop met modi als Detonator, waarin je ook nog eens mijnen moet ontwijken of neerschieten, Eliminator, waarbij je andere racers opblaast, en Zone Battle (alsof Zone in je eentje nog niet desoriënterend genoeg was). De meeste van deze modi zijn wel optioneel wil je alles vrijspelen in de collectie. Dus houd je toch iets meer van ‘normaal’ racen met zwevende vliegtuigen, dan kan dat meestal wel en is voornamelijk de campagne van 2048 de moeite waard.
Untz-untz-untz
Helaas is er wel een puntje waar ik me aan irriteerde, en dat is de soundtrack. Deze kent 28 nummers – met prima artiesten zoals Swedish House Mafia en The Prodigy – echter kwam het al snel m’n neus uit. Je kan namelijk kiezen of je meer de ‘club’ of ‘drum & bass’-nummers wilt horen, en ik ben zelf wel van de hyperactieve drumgeluiden, dus ik kies natuurlijk de laatste. Daar zijn maar acht nummers te vinden en ga je dat verspreiden over drie games, dan val je heel gauw in herhaling. Zelfs als je de clublijst aanzet wordt het soms gauw eentonig. Zo is 2048 ietsjes pittiger dan de andere twee, dus zodra je races steeds opnieuw gaat spelen om ze te halen, denk je al snel “oh, deze weer”. Alsof je favoriete radiostation ieder kwartier weer dat ene liedje draait. De soundtrack is op zich niet verkeerd, het zou misschien niet eens opvallen als levels en muzieknummers gekoppeld waren. Maar omdat je genres en nummers kan kiezen, wordt er extra benadrukt dat 28 nummers net te gelimiteerd is voor zo’n uitgebreide game.
Gelukkig is de kwaliteit van het geluid verder prima te noemen. Hoor je een nummer voor het eerst, terwijl je door een pulserende discobaan vliegt, is dat genieten geblazen. Ook is de muziek dynamisch en verandert het heel even wanneer je airtime ondervindt of barrel rolls maakt door de lucht. Er valt ook weinig te klagen over de verdere presentatie, zoals de geluidseffecten van wapens of van de kekke vliegmachines. Het enige wat misschien een beetje suf is, is het minimalistische menu. Het hoort natuurlijk bij de serie, maar wat verfrissing is zeker welkom op de PS4. Zelfs de menu’s van 2048 op de Vita hadden wat meer kleur en blitse animaties.
Omega veel variatie
Als er één ding is waarin de Omega Collection echt koning is, dan is het wel de variatie. Als het puur aankomt op bloedsnel racen zijn er titels die net iets meer balans hebben (zoals FAST RMX), voor de funfactor is Mario Kart 8 op 200cc ook niet verkeerd. Maar wat de WipEout Omega Collection beter doet dan beide, is het combineren van races, time trials en combat op een interessante manier. Terwijl Zone Battle en Detonator stiekem ook gewoon variaties op time trials zijn, voelen ze minder als die typische extraatjes in een racegame om er meer speeltijd uit te halen, maar als een hoofdonderdeel. Alle modi samen geven dan ook een bijzonder racegevoel, iets dat WipEout echt eigen heeft gemaakt.
Er is misschien weinig nieuws te vinden voor veteranen in de Omega Collection, maar er moet gezegd worden dat het wel een aardig prijsje heeft. Een adviesprijs van veertig euro voor drie flitsende racegames is niet verkeerd, en voor nieuwelingen zeker de moeite waard als je houdt van arcade racers met onrealistische taferelen. Voor puur retesnel racewerk zijn er nog alternatieven te vinden, maar als je flitsende graphics waardeert en vooral houdt van variatie, is de WipEout Omega Collection een prima (nostalgische) zweefracer.
Deze review is geschreven door Martijn Hamerling.
Oordeel WipEout Omega Collection (+PSVR) (PS4)
- Graphics 85
- Gameplay 85
- Originality 70
- Sound 75
- Replay 85
- Eindcijfer 80