Wonder Boy op de Switch is een remake van een Sega Master System-klassieker. Net als de meeste mensen in Nederland (en de rest van de wereld) had ik geen Master System. Sterker nog, ik zou niet eens met zekerheid durven beweren dat ik destijds op de hoogte was van het bestáán ervan, laat staan dat ik wist wat voor games deze console te bieden had. Zonde, want het lijkt erop dat de Master System best een fraai portfolio had met de Wonder Boy-serie als lichtend voorbeeld. We weten echter ook allemaal dat de ene game wat beter opdroogt dan de ander. Is een remake van Wonder Boy III: The Dragon’s Trap bijna dertig jaar na het verschijnen van het origineel de moeite van het spelen nog waard?

 

 

Vervloekt
Wonder Boy begint ogenschijnlijk tegen het einde van een lang avontuur. Je beschikt over een fikse rij hartjes en je loopt een kasteel binnen, op weg naar de eindbaas. Nadat je de laatste zwaardslag aan deze metalen draak hebt uitgedeeld, blijkt de gemenerik toch nog een trucje achter de hand te hebben en verander je als bij toverslag zelf in een draak. Nouja draak, zeg maar draakje: je hebt nog ongeveer hetzelfde formaat als voor de vloek. Inderdaad, Wonder Boy is vervloekt en maakt gedurende de game verschillende transformaties door, telkens een andere dierenvorm aannemend.

 

In dit gegeven zit een belangrijk deel van de lol van de game: elk dier heeft namelijk zijn eigen kwaliteiten. Lizard-Man (zoals het draakje eigenlijk heet) kan bijvoorbeeld een vuurbal richting zijn vijanden uitspuwen. Dit maakt dat je voortdurend gemotiveerd blijft om door te spelen, benieuwd naar wat het volgende karakter te bieden heeft. Dat is echter niet het enige element dat Wonder Boy interessant houdt; daarnaast ben je namelijk voortdurend bezig om je Attack en Defense te upgraden door nieuwe items voor je uitrusting te kopen. Deze spullen schaf je aan bij een droogkloot van een varken, die met tamelijk onderkoelde humor zijn waar verkoopt. De winkels van het varken blijken overal op te kunnen duiken, en niet zelden op min of meer verborgen plekken langs de route die je tijdens je avontuur aflegt.

 

 

Niet alleen Wonder Boy transformeert
Het eerste dat opvalt aan deze game zijn de prachtige handgetekende graphics. Van de karakterontwerpen tot het kleinste detail in de animatie; in alles zie je het talent van de grafisch ontwerper en het respect voor het origineel terug. Wonder Boy doorkruist verschillende werelden op zijn avontuur, en visueel is de ene nog spectaculairder dan de ander. Er zijn momenten dat je een nieuw scherm binnenwandelt en dat je niet anders kan dan stil blijven staan om alles even rustig in je op te nemen en te bewonderen.

 

Het is knap hoe de ontwikkelaars van Lizardcube dicht bij het origineel zijn gebleven en tegelijkertijd zo’n rijke update aan de graphics hebben kunnen geven. Hoe deze nieuwe graphics verschillen van de oorspronkelijke is overigens iets wat je voortdurend kunt checken. Een van de coolste features van Wonder Boy is namelijk dat je op elk moment kunt wisselen tussen de oude en de nieuwe graphics. Je hoeft er niet eens een menu voor in te duiken, een simpele druk op de R2-knop is voldoende. Geen laadtijden, niks. Nog een klik op R2 en je bent weer terug. Zeker toen ik net begon met spelen maakte ik voortdurend gebruik van deze optie. Elke nieuwe omgeving die je binnenloopt en elke nieuwe vijand die je tegenkomt; telkens als Wonder Boy een volgende transformatie doormaakt ben je weer benieuwd naar het oorspronkelijke materiaal.

 

Voor de muziek geldt overigens hetzelfde: klik op R3 en de originele 8-bit-melodieën klinken uit de speakers. Persoonlijk gaat mijn nostalgisch hart sneller kloppen van dit soort geluiden. In Ultra Street Fighter II bijvoorbeeld, die een vergelijkbare optie heeft, game ik vrijwel uitsluitend met de oude soundtrack. Toch heb ik Wonder Boy bijna integraal met de nieuwe muziek gespeeld; de manier waarop de soundtrack onder handen is genomen is simpelweg subliem. Op de officiële website van de game is een kijkenswaardig filmpje te vinden waarin de componist aan het woord komt en je een tiental muzikanten de verschillende nummers ziet inspelen. Het resultaat mag er zijn. Alleen al het opgewekte ukeleleriedeltje en de zorgeloos fluitende vogels, die elke keer afspelen als je door The Village (de hubwereld van de game) wandelt, raken precies de juiste snaar en maken dat je zin krijgt in alle avonturen die je nog wachten. Ook de muziek in de rest van de game stelt niet teleur: elke nieuwe plek waar je komt heeft zijn eigen multi-instrumentale soundtrack, en het ene nummer is nog aanstekelijker dan het ander. En mocht je het je afvragen, je kunt er inderdaad ook voor kiezen om de oude graphics met het nieuwe geluid te combineren en vice versa.

 

 

Duur en replayability
Wonder Boy is in de standaard (Normal) moeilijkheidsgraad geen gemakkelijke game: met name de verborgen werelden waar je een enkele keer op stuit zijn pittig en zullen een gemiddelde speler meer dan een handjevol pogingen kosten om succesvol af te kunnen ronden. Gelukkig is er een Easy Mode voor hen die zichzelf niet tot de hardcore platformhelden rekenen en een Hard Mode voor diegenen die juist wél naar een flinke uitdaging op zoek zijn. De zojuist genoemde verborgen werelden zijn overigens facultatief en dus niet noodzakelijk om de eindbaas te kunnen verslaan en de aftiteling te zien.

 

Dat gezegd hebbende, Wonder Boy is niet bepaald een lange game. Een eerste playthrough kan, zeker voor meer geoefende spelers, uitkomen op een speelduur van minder dan tien uur. Na de aftiteling word je nog wel aangemoedigd om door te spelen en op ontdekkingstocht te gaan. Een blik op je inventaris is genoeg om te zien of je overal al geweest bent. Mis je nog een zwaard of een ander item? Dan staat je inderdaad nog wat te doen. De mogelijkheid om het hele avontuur nog eens dunnetjes over te doen in de klassieke graphics en het afwisselen van de verschillende karakters waarin Wonder Boy transformeert kunnen bijdragen aan de replayability. Tot slot is het mogelijk om de hele game als Wonder Girl te spelen en vind je in het menu een Gallery waarin je artwork kunt vrijspelen.

 

 

Conclusie
Wonder Boy is zeker voor liefhebbers van avontuurlijke platformers een absolute aanrader. Lizardcube heeft zowel de graphics als de soundtrack van Wonder Boy een fantastische update gegeven. Dat Wonder Boy geen bijzonder lange game is wordt op deze manier meer dan goedgemaakt door de kwaliteit van de ervaring. De bijkomende mogelijkheid om on the fly te wisselen tussen de oorspronkelijke en de nieuwe graphics en soundtrack is bovendien zo uniek dat alleen al de novelty factor hiervan bijna een aankoop rechtvaardigt. Alles bij elkaar is met Wonder Boy een nieuwe standaard gezet voor hoe je een 8-bit-klassieker nieuw leven inblaast. Of je Wonder Boy vroeger nou gespeeld hebt of niet doet er daarom nauwelijks toe. Word je enthousiast van het idee van een handgetekende game met ‘echte’ muziek in de soundtrack? Doe jezelf dan een lol en speel Wonder Boy.

Deze review is geschreven door Danny Molenaar