Deze nieuwe modus wordt prominent naar voren geschoven als de hoofdattractie van WWE 2K14. De volgens de achterkant van het speldoosje ‘epische’ 30 Years of Wrestlemania-modus is een behoorlijk lijvige zijsprong die speelt als een interactieve geschiedenisles. In meer dan 45 iconische wedstrijden mag jij de belangrijkste gevechten uit dertig jaar Wrestlemania herbeleven. Zoals bijvoorbeeld de memorabele ontmoeting tussen Hulk Hogan en André the Giant op het derde Wrestlemania-event in 1987, om er zomaar eentje te noemen. Hier en daar schuift Yuke’s er een authentiek filmpje tussen, dat je de achtergrond van een bepaald gevecht meegeeft. Zo’n visuele aanmoediging is niet alleen pure nostalgie, het brengt je ook meteen in de juiste sfeer.
De structuur van deze ‘trip down memory lane’ valt op zich te vergelijken met de Attitude Era-modus uit de 2013-editie. Voltooi het primaire doel (de wedstrijd winnen) en je verdient een ticketje voor het volgende gevecht, maar het is tegelijkertijd toch ook een must om de secundaire opdrachten tot een goed einde te brengen, wil je allerlei bonussen (worstelaars, arena’s, outfits, et cetera) vrijspelen. Meestal zijn die makkelijk te volbrengen (gebruik een bepaalde move), maar af en toe zijn ze iets veeleisender (binnen een x aantal minuten pinnen bijvoorbeeld) of zelfs compleet willekeurig (de WrestleMania Moments). Die WrestleMania-momenten worden random getriggerd en zijn veelal kantelmomenten/opvallende gebeurtenissen die ook in werkelijkheid plaatsvonden. Het benadrukt de authentieke feel van deze historische modus nog wat extra, maar er plakt ook een nadeel aan vast. Vaak had ik een wedstrijd al lang in handen, maar maakte ik de klus bewust niet af omdat ik nog niet alle optionele doelen had aangevinkt. Waarna er plotsklaps zo’n kantelmoment plaatsvindt én het gevecht alsnog verloren wordt en je vloekend opnieuw moet beginnen. Dat kan zo nu en dan behoorlijk frustrerend zijn, maar het brengt deze toffe modus gelukkig niet al te veel in diskrediet.
Met 30 Years of WrestleMania alleen ben je al een paar dagen zoet, maar voor wie dat nog niet voldoende entertainment is, gaat de lijst met content gewoon verder. Zo wordt de ongeslagen WrestleMania-streak van The Undertaker (21 wedstrijden zonder nederlaag op het jaarlijkse evenement, sinds zijn debuut tot nu) omgezet in een fonkelnieuwe, in twee delen opgesplitste spelmodus. Wie van een bikkelharde uitdaging houdt, vindt ongetwijfeld zijn gading in het Defeat The Streak-gedeelte. Hier neem je het zelf op tegen The Deadman en voor de gelegenheid is de moeilijkheidsgraad tot in het extreme opgekrikt. Dit is er alleen eentje voor de echte doorzetters, maar de voldoening is achteraf natuurlijk net zo groot. In Defend The Streak krijg je dan weer zelf de controle over The Undertaker en is het de bedoeling om zo lang mogelijk stand te houden tegen een oneindig aantal uitdagers.
Verder staan er ook nog op het hoofdmenu te pronken: de terugkeer van een nog uitgebreidere Creation Suite en Universe Mode. De opties om het WWE-circus naar je hand te zetten zijn alweer beschamend uitgebreid. Werkelijk alles kan je naar je eigen wensen en voorkeur aanpassen: de worstelaars, hun uitgesponnen intro’s, de kampioenschappen en zelfs volledige arena’s, tot het publiek aan toe. De verregaande customizing-opties gaan overigens hand in hand met de Universe-modus, alwaar je min of meer in een managingrol kruipt en zelf het draaiboek voor de geoliede spierbundels creëert. WWE 2K14 kent immers geen echte verhaalmodus; ook al hadden ze daarmee de content nog wat extra kunnen spekken. Nee, hier bepaal je de te volgen scenario’s volledig zelf. Je beslist over de gevechten tijdens de verschillende pay-per-view events, bepaalt welke rivaliteiten er zijn en wie een gooi mag doen naar het kampioenschap, maakt zelf tussenfilmpjes, … de mogelijkheden zijn werkelijk eindeloos. Het vraagt flink wat toewijding én misschien mocht het allemaal net wat gebruiksvriendelijker/overzichtelijker, maar voorts valt er hier weinig ruimte voor verbetering te bespeuren! Je kan het immers zo gek niet bedenken of je kan het, met wat oefenen, creëren. Je eigen shows maken of bestaande spektakelshows naspelen: de echte fan smult hiervan en is hier maanden zoet mee. Bovendien kan je je worstelkwaliteiten ook nog meten met anderen via de online modi (van twee tot maximaal zes spelers), om maar te zeggen dat WWE 2K14 echt tjokvol toffe content zit.
In de ring zet WWE 2K14 wel een minder grote stap vooruit. Wat we zien, klasseren we wederom onder ‘fijne verfijningen’ ten opzichte van WWE ’13. Dat is jammer, want hoewel de reeks de voorbije twee jaar opnieuw in de juiste richting evolueerde, valt er hier nog flink wat verbetering te boeken. Buiten de iets vloeiendere animaties lijkt er op technisch vlak dus niet veel veranderd. Dat verdere polijsten verhelpt enkele problemen nog steeds niet. Dezelfde irritaties blijven overeind. Zo oogt het bij momenten nog altijd wat onnatuurlijk, log en verouderd. De collision detection-problemen uit het verleden zijn in minder grote getalen aanwezig, maar af en toe wordt een op een haar na gemiste slag of stoot toch nog als succesvolle aanval geregistreerd. De besturing mocht hier en daar ook nog een tikkeltje preciezer, maar de timeframe van de counteraanvallen is er precies wel iets vergevingsgezinder geworden. Toch blijft het een kwestie van oefenen en animaties bestuderen wil je niet voortdurend die berispende ‘too late’ of ‘too early’ in beeld zien verschijnen. Dat de WWE-reeks zo’n spel van reversals is geworden, komt het evenwicht van de entertainende gevechten absoluut ten goede. Op een submission volgt nog steeds wat button bashing, om te vermijden dat je tegenstander je tot het breekpunt dwingt of net omgekeerd, om je opponent finaal te kraken. Ontsnappen uit een pinfall is nog steeds een kwestie van tot op de millimeter perfect timen wanneer je de knop loslaat als het metertje opduikt, terwijl je via de rechterbumper nog steeds een pop-up te zien krijgt zodat je aanvallen heel precies op lichaamsdelen (hoofd, armen, benen) kunt richten om ze apart te pijnigen. Precies wat we al kennen sinds Yuke’s met WWE ’12 de oude formule wegsmeet en de fundamenten voor het virtueel worstelen van de toekomst legde. Verwacht wat de gameplay betreft dus geen drastische wijzigingen in vergelijking met zijn voorganger, maar juist meer van hetzelfde. Hier en daar wel lichtjes getweakt, maar nog niet helemaal vrij van kinderziektes.
Grafisch hinkt WWE 2K14 op twee gedachten. Qua sfeer hebben we niet te klagen: geen enkele game zet zo goed de toon voordat er ook maar één klap uitgedeeld is, al mocht het publieksgejoel nog iets harder zijn om écht te overtuigen. Visueel ziet deze 2K14-versie er dan weer allesbehalve van deze tijd uit. De worstelaars uit het uitgebreide rooster (alle legendes uit de hoogtijdagen van de worstelfederatie, aangevuld met de nieuwe generatie showmannen) lijken goed op hun evenbeeld maar kunnen, net als alle poespas eromheen, wel wat meer detail gebruiken. Akkoord, gameplay boven graphics, maar het mag anno 2013 allemaal toch net dat tikkeltje meer zijn. Zijn dit tekenen van gemakzucht door het gebrek aan een noemenswaardige concurrent? Wie weet, maar het staat wel vast dat deze game zoals ieder jaar een absolute must-have is voor worstelfans. De grote innovaties die nu nog ontbreken, krijgen we volgend jaar wel, wanneer deze franchise de overstap maakt naar de nieuwe generatie consoles en uitgever 2K Sports het project van begin af aan stuurt.
Gameplaymatig niet baanbrekend, de wijzigingen ten opzichte van WWE ’13 miniem, maar de hopen content maken dat ruimschoots goed. Ondanks enkele negatieve punten blijft WWE 2K14 namelijk een heel uitgebreid pakket, waar vooral de echte worstelfanatici heel wat uren mee kunnen slijten. De nieuwe 30 Years of Wrestlemania-modus is een voltreffer, terwijl je met de terugkerende Universe-modus en de onbeperkte creatiemogelijkheden makkelijk zoet bent totdat de sequel uitkomt. De echte innovatie zal, als die er komt, pas in de next-gen versie te zien zijn.
Oordeel WWE 2K14 (Xbox360)
- Graphics 75
- Gameplay 75
- Originality 70
- Sound 75
- Replay 90
- Eindcijfer 75