Het begin is zoals gewoonlijk weer spectaculair en pakkend, met een filmpje dat de beste momenten van de show Wrestlemania laat zien, de grootste worstelshow ter wereld. Je komt al snel in het menu, waar de namen van de modes staan geschreven op een bewegende achtergrond, wat er heel mooi uitziet. Ik besluit om maar te starten met een oefenwedstrijdje en kies dus de exhibition mode, waarna ik mag kiezen uit vele van de verschillende varianten op de normale 1 tegen 1 worstelwedstrijd. Na eenmaal de mode en een van de verschillende arena's gekozen te hebben, kom ik in het character select screen waar ik kan kiezen uit 1 van de vele sterren van het spektakel dat men pro-wrestling noemt. Onder deze sterren zitten oude bekenden zoals The Rock en Stone Cold Steve Austin, maar ook sterren die eerst bij andere federaties zaten zijn kiesbaar, zoals onder andere Rob van Dam, Booker T en Lance Storm, of wat dacht je van de wrede groep de nWo, bestaand uit de leden Kevin Nash, Scott Hall en jawel, Hollywood Hulk Hogan.
Dit gaan de onderburen niet fijn vinden.
Mijn keuze gaat gelijk uit naar Hogan en ik besluit om als eerste tegenstander The Rock te kiezen. Een kort laadtijdje onderbreekt me en een heel matig introfilmpje waarin we Hogan naar de ring zien wandelen word afgespeelt. Wat me gelijk opvalt is dat de muziek die bij de opkomst van de nWo hoort nergens te bekennen is, in plaats daarvan speelt er een matig muziekje, het blijkt dat THQ niet alle licenties in handen heeft weten te krijgen.
Nadat beide spierbundels hun opkomst hebben gemaakt, is het tijd om wat botten te laten kraken, onder toezicht van de in elkaar slaanbare scheidsrechter, die me net iets tevaak in de weg staat. Ik druk op A en ik pak Rocky beet en geef 'em een harde body slam tegen de mat en ik vervolg dat met 3 andere moves door gewoon een andere richting in te drukken met de control stick. Ik til Rocky van de grond op met X, en geef em 4 harde slagen in zijn gezicht met B, terwijl ik een meter opmerk aan de bovenkant van het beeldscherm. Deze meter bestaat uit een gele lijn die zich opvult, en als ie eenmaal een hele rode lijn is geworden veranderd de lijn in een wit blokje. Je kan maximaal 3 van deze blokjes opsparen om je worstelaar zijn of haar finishing move te laten doen. Ook zie ik een blokje dat steeds van kleur veranderd. Dit is je adrenaline blokje, en die geeft met een kleur aan of je er helemaal doorheen zit (blauw) of dat je de hele wereld aan kunt (bloedrood). Ik vervolg de wedstrijd en sla Rocky tegen de mat. Ik pak hem nog een keer beet maar opeens blokkeerd hij mijn vuist en geeft hij mij een stel vuisten terug, iets wat zijn adrenaline doet opkolken.
Hij slaat me neer en doet dat de hele tijd door, ik probeer hem te bestormen in een hoek maar hij duikt, grijpt me en kletterd me tegen de ringmat met 1 van zijn 4 Finishing Moves, The Rock Bottom. Hij staat op, kijkt om zich heen, en drukt mijn schouders voor 3 seconden tegen de mat om zijn winst te laten vaststellen.
THQ heeft een countersysteem ontwikkeld. Als je op de juiste momenten een van de 2 schouderknoppen drukt kun je moves counteren, waardoor je zelf kan terugvechten en de wedstrijd nog kan winnen. De volgende match tussen mij en The Rock had dan ook een ander resultaat, ik bestormde The Rock met Y, en hij counterde mijn move, maar ik counterde terug en haalde hem neer, om vervolgens mijn Finishing Move op hem toe te passen door op hetzelfde moment op de A en B knoppen te drukken, waarna ik zijn schouders tegen de mat aan drukte met de Z knop om te winnen.
Bij het duimzuigen gebeuren ook weleens ongelukjes.
Nu is Exhibition natuurlijk leuk en aardig, maar het echte werk start bij de Path of a Champion Mode, waar je een door jou gekozen worstelaar naar 1 van de 5 WWE kampioenschapstitels moet leiden. THQ heeft deze keer voor de makkelijke, maar wijze keuze gekozen, om geen verhaallijnen in de game te stoppen. In plaats hiervan is een arcade mode, wat ''Path of a Champion'' heet, gemaakt. Geen filmpjes meer die je niet weg kan klikken en geen zuigende verhaaltjes die de game verpesten, gewoon standaard actie en geen gezeur. De varianten op de normale worstelwedstrijd die je soms tegenkomt, zoals een kooiwedstrijd en een ladderwedstrijd, zijn allemaal erg simpel en een tijdverspilling om te spelen.
Wrestlemania X8 heeft een aardige replay value in de vorm van een create-a-wrestler mode en een battle for the belts mode. Create a wrestler is een grote teleurstelling, met veel minder moves en kostuums die in andere games van het genre zitten, maar battle for the belts is een redder in nood voor deze game. In deze mode kan je verschillende kampioenschapsgordels unlocken, en kan je deze verdedigen tegen je vrienden, of zelfs een wedstrijd houden waarin je 2 titels samenvoegt, maar alleen de winnaar van de wedstrijd zal deze 2 titels krijgen natuurlijk. Ook leuk is dat elke titel die je kunt unlocken een serie van ongeveer 5 wedstrijden tegen de computer betreft, en dat de titels alleen op bepaalde moeilijkheidsgraden te halen zijn. Een titel op de moeilijkheidsgraad painfull unlocken is zeker geen eitje.
Ik heb veel plezier beleefd aan deze worstelgame, maar dat is meer omdat ik een die-hard worstelfreak ben. De nieuwe characters en hun nieuwe moves weten mij al genoeg te entertainen, maar een normale gamer zal hier niet veel plezier aan beleven. Ook wel vreemd is de kleine hoeveelheid moves die er eigenlijk zijn. Zo heeft een character maar 5 verschillende A-knop moves, iets wat bij Smackdown 3, een PS2 game die ongeveer hetzelfde is als deze game, 10 moves waren.
Grafisch was Wrestlemania een van de beste worstelgames, maar daar is geen greintje trots aan te verdienen, want al deze games waren grafisch niet al te best. Veel characters zien er slecht uit vergeleken bij hun echte lichaam, met hoofden die soms wel lijken alsof ze zo uit de dierentuin ontsnapt zijn met een mensenlichaam. De toppers in de worstelwereld zoals Hulk Hogan of Steve Austin hebben ook voorrang gekregen, en zien er dus stukken beter uit dan de wat mindere worstelaars.
Je hebt de keuze uit verschillende arena's, maar het verschil is amper op te merken. De enige boeiende plaats is namelijk de mat in de ring, en heel soms buiten de ring, want ook de introfilmpjes zijn van matig kwaliteit, en lijken niet niet veel op de tv-introducties die altijd vol met vuurwerk en spektakel zitten.
''Goh zoon, de binnekant van je kijkdoos lijkt wel een WWE Arena!''
Tja, het geluid in Wrestlemania is maar 1 woord waard; slecht.
Er zitten geen commentatoren in, iets dat misschien maar beter is ook, maar dan hadden ze die irritante muziek niet erin moeten steken! Geluiden van wapens, zoals een ijzeren stoel die je kan gebruiken, klinken ook droog en saai, en een groot deel van de intromuziekjes zijn er gewoon ingestopt voor het invullen van lege plaatsen omdat een heel groot deel van de echte intromuziekjes ontbreken. Het geluid is niet iets wat je heel veel zal boeien omdat je toch constant in actie bent, maar dat betekent nog niet dat THQ het dan moet verzieken.
Ja, moeilijk moeilijk, het blijft een leuke game met afwisseling en vele nieuwe worstelaars, maar toch is kwaliteit ver te zoeken
in Wrestlemania X8. De walgelijke sound, de matige graphics en het gevoel van oncompleetheid zijn niet te ontkennen, maar toch is het een leuke game, met genoeg te doen om je even bezig te houden. Voor de fans was dit de perfectste worstelgame op een next-gen console als de GameCube, maar voor de normale gamer is dit niet waard om aan te schaffen, zeker niet in de toppertijden van de GamCube op dit moment. Wil je toch een worstelgame dan is Wrestlemania X8 zeker aan te raden, maar met een N64 en een cardridge van Wrestlemania 2000 of No Mercy ben je nog steeds het dichtst bij het echte spectakel van de worstelwereld. We hopen dan ook dat THQ dit inziet, en dat we over een tijdje kunnen genieten van een echte worsteltopper.
Oordeel WWE Wrestlemania X8 (NGC)
- Graphics
60 - Gameplay
75 - Originality
- Sound
45 - Replay 75
- Eindcijfer 60
7446 )
11-09-2011 05:28