We beginnen met een spoedcursus Alone in the Dark. De speler krijgt de controle over Edward Carnby, een man met een mysterieus verleden en een spannende toekomst. Als in de eerste ogenblikken van de game het flatgebouw waarin jij je bevindt instort spring je al snel in een taxi om uit te komen in Central Park. In de duisternis van dit park begint de zoektocht naar je verleden en het geheim achter het demonische Central Park. Het gevolg is een survival-horror avontuur waarin je creatief met objecten en problemen om moet gaan om dit donkere avontuur tot een goed einde te brengen.
Het grootste struikelblok van de Xbox360 versie was de camera. De camerastandpunten waren dynamisch om zo voor een filmisch effect te zorgen. Soms zorgde dit voor sfeervolle plaatjes maar met grote regelmaat leek de cameravoering behekst. Je raakte in de knoop met je eigen knoppen en vaker dan eens waren voor- en achteruit niet van elkaar te onderscheiden. Maar goed nieuws voor alle Playstation 3 bezitters, de camera staat in Inferno trouw achter de speler. Met de rechter stick heb je de complete controle over de dingen die jij wilt zien. Een ware verademing en het kruist één van de grootste minpunten van de lijst. Daar komt bij dat Edward niet meer zo’n trage donder is als in de Xbox360 versie. Op de Playstation 3 rent Edward altijd, draait vlot rond en is daardoor sneller en gemakkelijker te besturen.
Een andere grote ergernis was het autorijden. In deze lange quicktime-events zwabberde de auto en bij elke stuurfout, botsing of iets te traag reactievermogen moest het hele fragment opnieuw gespeeld worden. Bij het spelen van Inferno krijg je pas echt de kans om te genieten van het spektakel dat zich rond de auto afspeelt. Instortende gebouwen, vliegende auto’s en een bulderend wegdek. De auto voelt realistischer aan door de toevoeging van schokdempers en verbeterde weglegging en rijdt daardoor lekker. Er is zelfs een checkpoint ingebouwd zodat je met een gezond aantal pogingen dit fragment kan halen.
Naast het verhelpen van de twee grootste ergernissen was er ook tijd om te werken aan het vechtsysteem, de firstperson view en het combineren van objecten. Dit zijn echter allemaal aspecten aan een game die gewoon goed horen te zijn. Nu zoveel problemen zijn opgelost is Alone in The Dark: Inferno niet ineens een geniale game. Je zult nog steeds tot vervelends toe door Central Park moeten sjouwen om het mysterie op te lossen. De game heeft zeker zijn momenten maar valt ook in herhaling.
Over de aankleding niets dan lof. Het vuur, dat o zo’n belangrijke rol speelt in deze game, is prachtig. Het is dan ook een waar genot om te zien hoe de vlammen zich verspreiden. In vergelijking met de Xbox 360 versie zijn de laadtijden korter en enkele textures zijn opgepoetst. De personages lijken iets gedetailleerder en komen daardoor realistischer over. Ook Central Park schittert in Inferno. Dat de beklemmende sfeer er zo goed in zit is naast de donkere graphics ook te danken aan de overweldigende muziek. Dankzij de verholpen problemen kan je nu beter genieten van de aankleding. Niet langer zit je binnensmonds te vloeken als de camera ervandoor gaat, je kunt nu genieten van de enge vijanden, aangrijpende muziek en sfeervolle beelden.
Tot slot wil ik jullie meegeven dat Inferno vriendelijker is voor de gamer. Op de Xbox 360 werd je nog wel eens aan je lot overgelaten maar het nieuwe tip systeem geeft je subtiele hints en aanwijzingen zodat je doelgerichter speelt en dus meer plezier beleeft aan de game. En met het spelen voor je plezier in het achterhoofd is een vervelend fragment uit de game aangepast. Tegen het eind van het originele avontuur moest je roots (plantwortels) verbranden tot vervelens toe. In Inferno wordt deze opdracht al veel eerder in de game geïntroduceerd zodat je alvast vooruit kan werken door die krengen direct in de brand te steken. De makers van Alone in the Dark hebben ons zelfs getrakteerd op een nieuwe scène maar verwacht daar niet teveel van.
Alone in the Dark: Inferno is de game zoals de makers bedoeld hebben. Eindelijk heb je als speler de controle over de camera is en de besturing soepeler dan voorheen. Met het speelplezier in gedachte is Inferno op zoveel vlakken aangepast dat er een leuke game uit is gerold. De gameplay heeft nog steeds zijn nukken en eigenzinnigheden maar die weet ik best te waarderen. Alone in the Dark: Inferno is originele survival-horror op een originele locatie met mooie graphics en prachtige muziek.
Oordeel Alone in the Dark: Inferno (PS3)
- Graphics
80 - Gameplay 70
- Originality 70
- Sound 85
- Replay
50 - Eindcijfer 74
222 )
16-12-2008 23:12
2)
17-12-2008 02:20
