Ik ben altijd een fan geweest van comics. En dan doel ik natuurlijk op Amerikaanse comics. Spider-man, X-men, Fantastic Four en natuurlijk Batman. Uit dat lijstje blijkt ook dat ik meer een fan ben van Marvel dan van DC. En dat is ook gedeeltelijk te danken aan het feit dat Marvel gewoon wat beter met hun licenties omspringt als het aankomt op games. Na het gedrocht Superman Returns, is het nu de beurt aan Rocksteady om met Batman een nieuwe poging te wagen om DC eer aan te doen. En nadat ik gisteravond de aftiteling voorbij heb zien komen, kan ik niet anders dan zeggen: ontwikkelaar Rocksteady is geslaagd met vlag en wimpel!
Maar goed, eerst een korte introductie in de wereld van onze Dark Knight. De game start met een filmpje van Batman die in de Batmobile onderweg is naar Arkham Asylum. Op de passagiersstoel: een groenharige, witgeschminkte man met een befaamde grijns. The Joker. Enkele uren eerder wist de psychotische clown te ontsnappen uit de Blackgate gevangenis, waar vreemd genoeg een enorme brand was uitgebroken. Veel van de Blackgate-gevangenen zijn overgeplaatst naar het gesticht van Arkham. De naam van deze dokter zal gedurende het spel ook geregeld terugkomen. Maar daarover later meer.
Eenmaal bij Arkham aangekomen levert Batman de Clown Prince of Crime over aan de verplegers en bewakers. Toch klopt er iets niet…Batman heeft er een slecht gevoel bij. Joker liet zich te gemakkelijk vangen. Al snel blijkt dit voorgevoel terecht! Joker weet zijn bewakers te overmeesteren en blijkt alles zo gepland te hebben! Batman is in de val gelopen en zit nu vast in Arkham. Het is het begin van een heel lange nacht én de game.
Batman: Arkham Asylum is het beste te omschrijven als action-adventure met wat puzzelelementen. Door middel van verschillende gameplay-elementen wordt de wereld van Batman goed neergezet. Zo doet de combat denken aan Assassin’s Creed, zijn er puzzelelementen die duidelijk van je vereisen dat je Batman gaat zien als een detective en doet de game qua opzet denken aan een titel als Metroid.
Het is namelijk zo dat je gedurende het spel af en toe nieuwe voorwerpen vindt. Denk hierbij dan aan explosieve gel waarmee je een muur kunt opblazen, een klauw waarmee je tegenstanders én zwakke muren omver kunt trekken, of een speciale tool waar je digitale sloten mee kunt kraken.
Het leuke hieraan, is dat je gedurende het spel af en toe dingen tegenkomt waar je op dat moment nog niets aan kunt doen. Een slechte muur, een onbereikbare ruit, elektronische sloten die net buiten je bereik liggen. Misschien denk je nu dat dit je helemaal uit de game haalt omdat je niet meteen verder kunt. Maar het spelplezier zit hem naar mijn mening in het feit dat je vereist wordt om je helemaal in te leven in het personage. Het gevoel van nieuwe omgevingen ontdekken, raadsels oplossen en tegenstanders uitschakelen is werkelijk fenomenaal.
En geloof me, je moet je echt inleven in het karakter van Batman. Wild op een groep zwaarbewapende tegenstanders afrennen levert namelijk negen van tien keer een dode vleermuisman op.
Daarom is het ideaal dat je de beschikking hebt over Detective Mode. Met deze visie kun je namelijk zien of tegenstanders gewapend zijn, kun je bepaalde voorwerpen in de omgeving opsporen en is het mogelijk om zelfs een omgevingsscan te maken.
Ongewapende tegenstanders lichten wit op, terwijl hun collega’s met vuurwapens in het rood worden weergegeven. Die omgevingsscan toont vaak ook opvallende dingen in de omgeving. Zo zijn er puzzels waarbij je bijvoorbeeld een vraagteken precies goed moet bekijken. Denk hierbij aan het bovenste gedeelte dat zichtbaar is, maar de punt ontbreekt. Alleen als je op de juiste plek staat, waardoor het vraagteken in zijn geheel te zien is, en een omgevingsscan maakt kun je bijvoorbeeld deze puzzel oplossen.
Deze tegenstanders kun je op vele verschillende manieren uitschakelen. Kies je bijvoorbeeld voor een stealth-aanpak, dan kun je tegenstanders van achteren besluipen en wurgen. Een andere manier is om vol in een groep tegenstanders te springen en gewoon klappen uit te delen. Het is daarbij dan wel zaak je eerst te richten op de badguys met vuurwapens. Of je kiest ervoor om deze tactieken te combineren. Schiet je batclaw op een waterspuwer of verhoging in het gebouw, slinger jezelf omhoog, wacht tot een tegenstander onder je loopt en sleur om onverwacht de lucht in.
Het gevolg: tegenstanders raken in paniek, roepen om versterking en breken in kleine groepjes uiteen. Voor een extra leuk effect (en een achievement) moet je vervolgens eens met een batarang de draad kapot gooien en een tegenstander bovenop zijn collega’s droppen.
De Detective Mode zou je bij wijze van spreken de hele game aan kunnen laten staan. Maar dan zou je de vormgevers van de game duidelijk tekort doen. De vieze gangen, overdreven plantgroei, de architectuur, alles in game ziet er strak uit.
Batman ziet er uit als een intimiderende verschijning. Gedurende de game zal hij ook echt klappen oplopen waardoor hij aan het einde van de nacht een duidelijk gehavend pak heeft. Scheuren in de stof, gaten in zijn cape en wonden in zijn gezicht. Het hoort er allemaal bij.
En beland je in een grote menigte van tien tegenstanders, die allemaal met je op de vuist willen, maak je dan niet teveel zorgen. Je bent tenslotte Batman. Door op het juiste moment de counter-knop in te drukken kun je tegenstanders namelijk met gemak van je afslaan. Door deze af te wisselen met de sprong-knop en slag-knop kun je enorm lange combo’s aan elkaar rijgen. Wat ook weer goed is voor de multiplier van je ervaringspunten.
Want Arkham Asylum bevat ook een level-systeem waarbij je nieuwe mogelijkheden kunt aankopen door middel van je ervaring. Daarbij moet je denken aan meerdere batarangs gooien, nieuwe combo’s, betere armor etc. Vooral de extra combo-mogelijkheden zorgen ervoor dat de hoeveelheid ervaring die je met gevechten verdient sterk toeneemt.
De muziek in Batman: Arkham Asylum is heel erg goed gedaan. Rustig en sfeervol, maar ook opzwepend en energiek. Voor elke situatie is goede sfeervolle muziek gekozen. Het doet denken aan de hoogtijdagen van Danny Elfman uit de eerste twee Batman-films. En de voice-cast van de personages…bizar goed. De cast van Batman: The Animated Series is namelijk grotendeels weer op komen dagen voor deze game. Kevin Conroy doet opnieuw de stem van Batman en zijn aartsrivaal Joker is vol overgave door Mark Hamill ingesproken. Zegt die naam je niets? Denk dan eens aan een galaxy hier heel ver vandaan, met daarin een held die in de eerste film een beetje verliefd was op een prinses. Die later zijn zus bleek te zijn...blegh! Inderdaad, Luke Skywalker!
Wat valt er verder nog te zeggen? De game ziet er geweldig uit, klinkt als een klok en speelt onwijs relaxed. Nou ik zou het nog kunnen hebben over de houdbaarheidsduur van de game. Qua verhaal speel je het spel in ongeveer acht uurtjes uit. Maar waarom zou je jezelf dat aandoen? Er zijn namelijk vele raadsels in het spel verstopt, audiotapes van gesprekken met vele criminelen zoals Poison Ivy, Mr.Freeze en vele anderen, maar ook speciale memoires van Dr. Amadeus Arkham. De oprichter van het gesticht geeft via special geluidsopnames namelijk zijn visie op de ontwikkelingen door de jaren heen. Erg cool gedaan. Het leuke aan de raadsels van The Riddler is dat het antwoord de ene keer ontzettend voor de hand ligt, en je een andere keer echt de omgeving af zit te zoeken naar de oplossing. Maar er zijn ook speciale challenge-maps beschikbaar waar je scores moet halen door tegenstanders zo efficiënt mogelijk uit te schakelen. Door de hogere scores te halen verdien je medailles. Waarmee je vervolgens weer achievements kunt vrijspelen.
Conclusie
Batman: Arkham Asylum is alles wat ik ervan verwachtte én meer. Het is simpelweg de ultieme Batman-game geworden. De manier waarop je in de spelwereld wordt gezogen en ik als speler de rol van de Dark Knight mag vervullen zorgt voor hele sterke neigingen. Het verlangen om een tegenstander van een verhoging de lucht in te sleuren, hem beet te pakken en keihard in zijn gezicht te schreeuwen: I’M THE GODDAMN BATMAN!! De Frank Miller fans van Batman weten dan wel genoeg. Deze game is top. En om te eindigen met de woorden van Stan Lee, een levende legende in de comic-industrie. Nuff Said!
Oordeel Batman: Arkham Asylum (PC)
- Graphics
90 - Gameplay 90
- Originality
80 - Sound 90
- Replay 85
- Eindcijfer 88
510 )
26-10-2009 14:26
