Een cliché
In Black speel je Keller die lid is van een antiterroristische eenheid die achter een verrader aan is gegaan. Je zit in de gevangenis en je krijgt de mogelijkheid om de aanklacht, die tegen je loopt, te laten vervallen als je je verhaal doet. In deze filmpjes wordt verteld wat je is overkomen en in de levels speel je die situatie ook daadwerkelijk. Keller blijkt een schietgrage agent die lak heeft aan regels en gezag. In de levels loop je ook meestal alleen omdat je team wel netjes op hun post blijft. Het is aan jou de taak om de verrader te vinden.
Prachtige filmomgevingen met machtige graphics.
Heerlijk raggen!
Het spel speelt lekker weg. In het eerste level zie je al meteen de grote kracht van de game. Je kunt bijna alles wat los en vast zit opblazen, neerschieten en vernietigen. En dat voelt echt goed! Als je een granaat in een glazen gebouw gooit, zie je al het glas overal heen springen. Terroristen vliegen alle kanten op. Ze komen aan de lopende band aanrennen en proberen je neer te schieten. Maar hun AI is niet echt geweldig. Ze zijn zo geprogrammeerd, dat ze aan komen rennen als jij op een bepaald punt komt. Doe je iets om ze van hun baan te raken, zijn ze volledig de weg kwijt. Ze kijken alle kanten op om te kijken waar je bent en vaak kunnen ze je niet vinden. Van hun aim word je ook niet echt bang. Alleen als ze dichtbij zijn raken ze je nog een beetje. Maar dat is niet echt een probleem. Je bent er om ze uit te schakelen door lekker te knallen en ik kan niet vaak genoeg benadrukken hoe lekker het voelt.
Lekker spel
De geweren zien er, net als de omgevingen, mooi uit. Met een paar kleine aanpassingen zou het zo een spel voor de Xbox 360 kunnen zijn. Dit spel luidt een nieuwe generatie games aan, want nog nooit is er zo`n goede combinatie geweest van adrenaline, voldoening van het neerschieten van een terrorist en de heerlijk spannende muziekmomenten in een spel. Dit spel moet gewoon gespeeld worden met een goed geluidssysteem, dan kun je pas goed de kracht voelen van een granaatinslag. Aan het einde van een level moet je echt even pauze nemen om het zweet op je handen en je controller af te vegen. Je wordt door de mix van alle elementen helemaal meegezogen. Ook is de vrijheid in het spel ver te zoeken. De levels zijn zo gemaakt dat je bijna bij je handje wordt gepakt en in je oor wordt gefluisterd “Zie je die boef daar? Schiet die maar neer.”
De douches, waar werkelijk steen voor steen je alles los kan schieten.
De werkelijkheid?
In november ben ik bij de launchparty geweest van de spellen van EA en kreeg ik ook een ‘closed door’ preview van Black te zien. Er werd verzekerd dat echt alles kapot kan. Maar nu ik dit spel speel, valt dit toch tegen. In de preview lieten ze zien dat gebouwen instorten als je er een granaat in zou gooien. Maar dit is in het echte spel niet terug te vinden. Wel jammer. Het mag misschien klinken als een gemis, maar in werkelijkheid zou dit ook niet gebeuren.
Multiplayer
Bij de preview was ook mijn eerste vraag “hoe zit het met de multiplayer?” Criterion is meesterlijk met de multiplayer in Burnout. Maar helaas werd mijn vraag beantwoord met een “Nee, Black heeft geen multiplayer, omdat wij ons willen richten op de singleplayer mode.” Dit is echt jammer, aangezien dit spel zeer kort is. Mensen melden dat ze dit spel in een ruk doorspelen, wat maar zo’n 8 uur kost. Online zou dit spel echt leuk zijn. Hele gebieden waar bijna alles kapot kan.
Sound
Het is al een paar keer benadrukt: Het geluid. Zet je geluidssysteem vol open, pomp je subwoofer op en geniet. De guns hebben zo’n hemelse sound als ze een kogel af vuren. Granaten ontploffen en je wordt bijna omver geblazen. Ook mooi is het als de terroristen merken dat je een granaat gooit. Ze schreeuwen heel hard “Granata!” en proberen zich dan uit de voeten te maken. Het geluid maakt dit spel compleet. De in-game muziek die klinkt als je aan het spelen bent, komt van The Hollywood Orchestra die veelal muziek maken voor grote Hollywood films. Dit houdt alles erg spannend. Een paar kleine minpuntjes zijn de terroristen. Deze zeggen heel het spel door hetzelfde. Het maakt niet uit in welk land je bent, ze lijken allemaal Russisch te spreken en weten altijd van elkaar wat ze zeggen. Ook is het spel af en toe de kluts kwijt qua geluid. Dan hoor je terroristen die heel ver weg staan heel duidelijk en die dichtbij bijna juist weer niet.
Auto’s opblazen heeft nog nooit zo lekker gevoelt.
Te kort
De korte spelduur van het spel houdt het spel helaas kort, maar krachtig. Je speelt hem in een ruk uit en er is helaas geen multiplayer mode waar je je lekker in uit kan leven. Groot gemis, want het is echt een mooi spel wat veel potentie had.
Conclusie
Om het in één zin samen te vatten: Een heerlijk spel om je op uit te leven, maar te kort. Dit spel had veel potentie om geweldig te worden en geliefd te worden bij ook de online speler. Maar het spel is gewoon te kort, te gemakkelijk en in sommige aspecten voorspelbaar en dom. Tegelijkertijd zijn de graphics om van te watertanden. Dit is voor de echte FPS fan zeker een titel die je een keer hebt moeten spelen. Het geluid maakt dit spel af. Met zekerheid is wel te zeggen dat je zeker met zweet op je voorhoofd en je handen je controller aan het einde loslaat. Kortom, de game is een kort maar krachtig knalfestijn.
Oordeel Black (PS2)
- Graphics
90 - Gameplay
80 - Originality 70
- Sound 90
- Replay
60 - Eindcijfer 80
1098 )
28-05-2006 18:09
1)
02-10-2006 18:09