Best of…
Burnout Dominator brengt de serie terug naar de roots en is dus het beste te beschrijven als een soort van “Best of” van de reeks die we tot nu toe kennen. We kennen de takedowns van deel 3 en de jumps en vertical takedowns van Revenge. Het verzamelen van boost door gevaarlijk te rijden kennen we de hele serie al. Maar de belangrijkste eigenschap, die we kennen uit deel 2 en in deel 3 en Revenge miste, is het chainen van burnouts. Dit houdt in dat als je boostbar helemaal vol is, deze blauw wordt, dit wordt ook wel een supercharge genoemd. Nu is het de bedoeling dat je bij het boosten deze hele balk leeg maakt zonder tussendoor even te stoppen. Als dat lukt wordt de hele balk weer gevuld met boost en link je dus twee burnouts aan elkaar. Als je tijdens zo’n burnout ook nog eens boost verdiend, zal een tweede balk zich vullen en als deze vol is voordat de boost op is, zal je weer een supercharge erbij krijgen. Lukt dit niet dan wordt de balk gevuld met normale boost (wat met een beetje moeite weer een supercharge wordt), maar het uiteindelijke doel is natuurlijk om zo veel mogelijk burnouts aan elkaar te linken.
Terug naar het platteland
Burnout Dominator werkt weer alleen met het behalen van medailles, de sterren uit Revenge zijn hierbij verdwenen. Wat ook mist uit Revenge, is het checken van het kleinere verkeer dat in dezelfde richting rijdt. Dit maakte volgens veel mensen namelijk de game te makkelijk. De omgevingen hebben ook duidelijk een makeover ondergaan. De industriële look van Revenge is grotendeels overboord gegooid om plaats te maken voor het platteland en de daarbij gelegen dorpjes. Deze zien er over het algemeen sfeervol en kleurrijk uit, evenals de rest van de game. De graphics kunnen zo nu en dan wel een beetje korrelig overkomen, maar als eenmaal de vaart erin zin (en dat gebeurt snel) dan ben je het alweer vergeten.
In elke track zijn er twee signature shortcuts te unlocken. Deze zijn in de eerste instantie afgezet en zijn alleen vrij te spelen als je een tegenstander er doorheen ramt. Het is echter wel lastig om zo’n takedown precies te timen en het zal dan ook vaak eerder toeval zijn dan bedoeling. Hierdoor mist het vrijspelen van deze shortcuts helaas wel grotendeels zijn doel.
De vele (bekende) gezichten van Dominator
De modes die we terugvinden in Dominator komen over het algemeen overeen met de vorige delen en zijn verwikkeld in de “world tour”, onderverdeeld in verschillende klasses. Omdat het checken van verkeer niet meer mogelijk is, is automatisch de mode “traffic attack” (ook wel bekend als “tekeer in het verkeer”) geschrapt. Welke mode ook mist, naar groot ongenoegen van vele fans van de reeks, is de “crash mode”. In de plaats hiervan maken we kennis met een aantal nieuwe modes: “drift challenge”, “burnout challenge”, “maniac” en “dominator challenge”. De laatste drie richten zich op het behalen van punten door gevaarlijk rijgedrag en het chainen van burnouts. Naarmate je meer burnouts linkt, worden ook de punten voor rijgedrag vermenigvuldigd met de hoeveelheid burnouts. Het verschil is echter dat de “dominator challenge” een auto unlocked waarmee dan de laatste klasse te spelen is, welke heel toepasselijk de “dominator” klasse heet. Een “dominator challenge” bevindt zich aan het eind van elke klasse en is ook alleen te spelen als in dezelfde klasse alle auto’s unlocked zijn. Dit gebeurt door bepaalde doelstellingen te halen in een race, zoals drie keer dezelfde auto neerhalen of genoeg punten scoren. “Burnout challenge” richt zich dan weer alleen op het aantal burnouts. Bij “drift challenge” gaat het dan weer om het zoveel mogelijk gieren door de bochten, wederom in combinatie met het scoren van boost chains.
Voor de rest zitten er geen echt verassingen in de verschillende racemodes. De gewone “race” richt zich op ritten van meestal drie laps met drie tegenstanders. Bij “burning lap” race in je eentje in een race tegen de klok. Zoveel mogelijk takedowns halen doe je in een “road rage” en bij “grand prix” krijg je een reeks van races waarbij je aan het einde bovenaan moet eindigen.
Hit the streets
De gameplay mag zich meten aan de voorgaande delen in de reeks en dit zit dus meer dan goed. De races verlopen lekker snel en de besturing zit ook wel snor. Wat voor sommigen wel een nadeel is, is het feit dat het chainen van burnouts in vrijwel elke race het belangrijkste is waar je je mee bezig houdt. Op “road rage” na is het bij elke mode de bedoeling zo snel mogelijk te zijn of zoveel mogelijk punten te halen, maar het gaat wel allemaal op dezelfde manier. Hierdoor verliest de game na een tiental uurtjes toch wel een beetje aantrekkingskracht. En hoewel je met de hele “world tour” mode een kleine 20 uur zoet bent, zit er om deze reden weinig replaywaarde in. Om dit te compenseren stelt EA downloadbare tracks beschikbaar die de levensduur van de game zouden moeten verlengen, deze zijn echter wel alleen ingame te downloaden via de PSP zelf. Ook jammer hiervan is, is dat je deze tracks alleen als losse race kunt spelen en dus niet de “world tour” verlengen. Wat dan weer zeker geen slechte verandering is ten opzichte van Revenge en Legends, is het feit dat de menu’s nu weer Engelstalig zijn.
Turn it up… eh.. off
Naar goede gewoonte van de serie zit ook dit deel weer vol met originele tracks van verschillende (on)bekende artiesten. Laat ook deze keer weer punk/rock een muziekstijl zijn die je ligt, anders blijven er bitterweinig nummers over om af te spelen. Deze zijn namelijk aan/uit te zetten in het menu, zodat je bepaalde nummers wel of juist niet langs hoort komen. Ik kan je zeggen dat je, na “Girlfriend” van Avril Lavigne in vijf verschillende talen gehoord te hebben, deze optie aardig begint te waarderen.
Conclusie
Omdat het bij Burnout Dominator voornamelijk gaat om een hommage aan de reeks, is het niet helemaal de bedoeling vernieuwend uit de hoek te komen. De kern van het racen zit zeker goed, maar blijft wel een overweging voor degenen die Revenge en/of Legends al hebben. Heb je nog geen enkel deel uit de reeks (shame on you) en je houdt van racers of ben je gewoon die die-hard burnout fan, dan kun je deze titel blind aanschaffen. al met al hebben we het namelijk hier over een goede racer met een rotsvaste gameplay.
Oordeel Burnout Dominator (PSP)
- Graphics
80 - Gameplay 85
- Originality 70
- Sound 75
- Replay
60 - Eindcijfer 79
607 )
26-08-2007 13:55
en in de meeste gevalle nzij nneiuwere versies altijd wel beter..
5)
22-09-2007 22:16
