Terwijl iedereen met smacht wacht op dé kart game van Nintendo, Mario Kart DS, komt ontwikkelaar Neko Entertainment halverwege het jaar met Cocoto Kart Racer. Misschien ken je de game serie van eerdere games voor o.a. de Playstation 2 en GameCube. Eerlijk gezegd had ik er zelf tot voorkort nog nooit van gehoord. Ik was dan ook aangenaam verrast na de aankondiging en het wat karige beeldmateriaal dat we meekregen. Inmiddels wisten we al dat het wachten op Mario Kart DS nog wel even zou duren en wat is er mooier dan een soortgelijke game al veel sneller in je handen te kunnen hebben? Cocoto Kart Racer leek me dan ook een mooi tussendoortje voordat we de hoofdmaaltijd krijgen voorgeschoteld in de vorm van Mario Kart DS. Wanneer je dan een game tegenkomt die je wel interessant lijkt ga je die natuurlijk in de gaten houden. Je verwacht stapels screenshots en een hoop details; helaas was dit met Cocoto Kart Racer niet het geval. Neko Entertainment was erg zuinig met nieuwe media en het enige dat we van de game hoorde was de constante verandering van de releasedate. Uiteindelijk lag de game dan op 3 juni in de Nederlandse winkels en ook ik pakte de game op.
Voor nu even genoeg gezeik, we gaan het hebben over de game zelf. Zoals je van een race game gewend bent heb je in de singleplayer de keuze uit de Champions Mode. Bij Cocoto Kart Racer houdt dit in dat je in het drie cups (Pot’s genaamd) tegen vier andere karakters zult moeten opnemen. Wanneer je net met de game begint zullen er maar twee beschikbaar zijn, maar dat er een derde is merk je al gauw genoeg. Deze staat namelijk gewoon vermeldt in het lijstje van de Pot’s, alleen kun je deze nog niet kiezen. Spijtig dat dit al gewoon onthuld wordt en je niet verrast wordt na het winnen van de eerste twee cups. Natuurlijk heb je een karakter nodig en je hebt dan ook ruimschoots de keuze uit twaalf figuren. In het begin zijn dit er nog maar acht, maar net als bij de verschillende Pot’s worden de vier ‘geheime’ karakters al geshowed alleen kun je ze nog niet kiezen. Over de karakters zelf overigens geen kwaad woord; vrolijke figuurtjes variërend van een schildpad (Turtlini genaamd) tot een vleermuisachtig geval (Baggy). Je krijgt vijf verschillende parcours voorgeschoteld. Deze zijn in elke Pot wel anders, maar wijken minimaal af van het origineel. De hoeveelheid aan parcours is dus een beetje magertjes en een stuk of wat meer had voor meer afwisseling gezorgd. Doordat je maar vijf verschillende parcours berijdt weet je op een gegeven moment erg goed waar je plankgas moet gaan en waar je vol in de remmen moet gaan. De game is dan ook niet té moeilijk. De Easy mode ga je zo door en bij de Normal moeilijkheidsgraad zul je minimale weerstand ondervinden. Pas in Hard is de game pas echt lastig. Alhoewel, na twee keer de tien parcours gereden te hebben zal het de derde keer echt wel scheepsrecht zijn.
Het enige dat soms voor problemen kan zorgen is de besturing. De besturing zelf is vrij simpel: vierpuntdruktoets stuurt je kart, met B geef je gas, Y is voor het remmen, L zorgt ervoor dat je kart ‘springt’, met R slide je door de bochten en met de A knop kun je de altijd zo irritante powerups gebruiken. De omgeving is hierin het probleem. Het zal vaak genoeg voorkomen dat wanneer je iets te snel door een hellende bocht gaat en je tegen de vangrail knalt je kart hele rare dingen gaat doen. In de meeste gevallen zul je wat afremmen en weer terugketsen, bij Cocoto Kart Racer is dit niet het geval. In een rare beweging rijdt je kart weer naar achter en kom je als je pech hebt achterste voren stil te staan. Dit zorgt vooral op een bepaald parcour voor zoveel frustratie dat ik m’n boze woorden maar even achter wegen laat.
Wanneer je naar een game kijkt zal het je altijd opvallen of een game brakke graphics heeft of er picobelo uitziet. Cocoto Kart Racer zit op dit punt goed. De parcours zien er leuk uit en dragen bij aan de sfeer van de game. Ook de verschillende karts waaruit je de keuze hebt verschillen onderling erg zijn erg gedetailleerd. Enig minpunt zijn de wielen die even dik zijn als een pagina uit de handleiding…
Ook op het gebied van geluid scoort de game voldoende. Een lekker klikkend deuntje begroet je wanneer je de game start en tijdens de race zelf wordt je natuurlijk opgehitst door een opzwepend geluidje. Ook de speelfiguren brabbelen soms wat wanneer je ze in het keuze menu kiest of wanneer ze je voorbij razen. Veel verder dan gebrabbel of ‘Hello’ komen ze helaas niet.
Over het algemeen is Cocoto Kart Racer een aller aardigste game. Met hier en daar enkele frustratiepunten en het links laten liggen van het touch-screen weet de game je toch te vermaken. Voor mij is Cocoto Kart Racer niet meer dan een leuk tussendoortje om de honger te stillen voor Mario Kart DS waarvan ik al eens even van heb mogen proeven. De vraag naar meerdere cardridges zorgt ervoor dat de multiplayer mode niet getest kon worden, maar ga er maar van uit dat dit niet veel zal verschillen van multiplayer modes uit andere races games. Een vrolijke sound en een goede replay waarde zorgt ervoor dat je zeker enkele uurtjes aan het karten zult zijn op je Nintendo DS.
Opbergtasje Zoals ik in het begin vertelde is Cocoto Kart Racer in de winkels te vinden samen met een opbergtasje. Met dit handige accessoire met Cocoto himself voorop kun je je Nintendo DS en games veilig vervoeren. De kwaliteit is behoorlijk en met de fluwele bekleding voelt ‘ie ook nog eens duur aan
. Zeker voor de prijs waarvoor de game met opbergtasje in de winkels ligt verdient uitgever BigBen een pluim.
Oordeel Cocoto Kart Racer met tasje (NDS)
- Graphics
80 - Gameplay
65 - Originality
- Sound 70
- Replay 70
- Eindcijfer 70
