De Tweede Wereldoorlog is een gebeurtenis die al door ettelijke media verhaald is. Uiteraard zette dit onderwerp ook aan tot vele goede en minder goede spellen. Rond 2006 leidde dit zelfs tot een overaanbod in gameland. We hadden het wel gezien met Hitler en zijn fratsen. De zoveelste WOII shooter kon ons eigenlijk wel gestolen worden. Toch kreeg het genre nog een hoogtepuntje. Relic Entertainment kwam met Company of Heroes, een real-time strategy spel dat een schot in de roos bleek. Sterker nog, sommigen opperen dat het misschien wel de beste RTS aller tijden is. Na zeven jaar wachten mogen we nu eindelijk de opvolger verwelkomen. Kan Relic Entertainment de torenhoge verwachtingen waarmaken?
Lesje geschiedenis
RTS spellen bleken in het verleden niet het beste genre om een complex verhaal te vertellen en helaas heeft COH2 hier ook last van, al doet het een dappere poging . We bevinden ons op het ogenblik dat Duitsland de Sovjet-Unie binnenvalt. Je staat aan de zijde van de Russen en probeert de Duitsers terug te drijven. Door middel van flashbacks kom je meer te weten over het hoofdpersonage Lev Isakovich, een ervaren Russisch luitenant die zich gekeerd heeft tegen de manier van handelen van de communisten. Je begint het spel met een cutscene waar onze vriend opgesloten zit en ondervraagd wordt. Door flashbacks (die zich dan vertalen in een missie die je speelt) kom je meer te weten over deze man en zijn verleden. Deze filmpjes zien er ietwat gedateerd uit, maar doen hun best om het verhaal te ondersteunen. Hoewel het verhaal voor een RTS game best meevalt is het eigenlijk een excuus om je gewoon van de ene strijd naar de andere te begeven. En dat is uiteindelijk waar het om draait, niet?
Het is met name dat aspect dat zijn voorganger zo legendarisch maakte. Vanaf je eerste speelminuten krijg je het bekende zicht van een grauwe oorlogsdag waar honderden kleine poppetjes zich richting het slagveld begeven. De nadruk ligt hier op de aanval begeleiden door kleine groepjes soldaten van verschillende types te besturen. Het is dus niet zo dat de nadruk ligt op grondstoffen beheren, bouwen en vervolgens rustig het gebied uitkammen. Nieuwkomers hoeven dan ook niet te vrezen voor een overweldigend systeem van micromanagement waarbij je van alles en nog wat in de gaten moet houden. Tel daarbij op dat er ook vrij regelmatig een autosave voor je klaarstaat, mocht je er een potje van maken, en je hebt een spel dat uitstekend geschikt is voor nieuwkomers in het genre.
Realisme
De nadruk ligt dus meer op het tactisch plannen van de gevechten. Via een grote mate van realisme probeert Relic dit zo beklijvend mogelijk te maken. Belangrijk hierbij is het gezichtsveld van de soldaten. Het is essentieel hiermee rekening te houden terwijl je rond de vijandelijke linies sluipt om van daaruit toe te slaan. Want wanneer die lelijkerd met zijn grote machinegeweer je gezien heeft kan het zomaar over zijn. Een ander voorbeeld hiervan is vuur, dat zich realistisch over het slagveld beweegt. Een zee van vuur kan plotseling je groep van scouts omsluiten. Hetzelfde geldt echter voor sneeuw en de daarbij horende kou. Te lang in het vriesweer zorgt voor een langzame dood van je battalion. Ja, het was een harde tijd in 1942...
De keuze van verschillende types soldaten is redelijk standaard. Je kunt troepen oproepen met snipers, bommen, machinegeweren en een paar varianten hierop. Bij de meeste situaties is het duidelijk wanneer je welke troepen nodig hebt, maar uit eigen ervaring bleek dat dit bij sommige types zelfs nooit is. Zo kwam ik tot de conclusie dat ik de zogenaamde 'Mortar crew' zelden gebruikte. Er is al geen overvloedige keuze van units dus dit is toch wel een gemiste kans.
Totale chaos
Terwijl je vollop bezig bent met het uitvechten van een grote veldslag wordt duidelijk waarin Company of Heroes excelleert. Het geeft een kick wanneer jouw eenheden, precies volgens jouw instructies, de laatste tegenstrevers hebben weten te doden of weg te jagen. Het slagveld kan soms heerlijk chaotisch zijn met honderden pixelachtige ventjes die zich als mieren over de map bewegen. Huizen die ineenstorten of een soldaat die zich probeert te verwarmen aan het vuur van een afgebrande boom, het hoort er allemaal bij. Hoewel het technisch bekeken geen revolutie is, biedt de engine je behoorlijke plaatjes van hoe het eraan toeging in WOII.
Uiteraard is dit alles ook te spelen met andere spelers via de multiplayer. Door de snelle gameplay en de focus niet te leggen op micromanagement leent dit spel zich hier uitstekend voor. Je kunt gewoon een één-tegen-één gevecht beginnen of met meerdere spelers tegen de A.I. spelen. Ook nog een noot waard: er is integratie met twitch.tv, een streaming service, zodat je al je gloriemomenten makkelijk kunt delen met iedereen die je wilt.
Je zult overigens over een computer met de nodige spierballen moeten beschikken om de game soepel te laten draaien met aanvaardbare graphics. Zowel de grafische kaart als de processor moeten van een bovengemiddeld niveau zijn. Een test op mijn laptop bevestigde dit, tenzij je genoegen neemt met een prehistorische resolutie die elke soldaat op een tank doet lijken.
Conclusie
Relic had de ongelofelijk moeilijke opdracht om een waardig vervolg op het immens gewaardeerde Company of Heroes te maken. Zijn ze hier nu in geslaagd? Jazeker, al is Company of Heroes 2 niet wat het origineel in 2006 wel was: revolutionair. Desalniettemin is dit een uitstekende RTS geworden met dezelfde beklijvende gevechten, een redelijk verhaal en veel multiplayer fun. De leercurve is niet bijster hoog, zodat de game ook interessant blijft voor diegenen die niet thuis zijn in het genre.
Deze review is geschreven door Jenthe Pondt
Oordeel Company of Heroes 2 (PC)
- Graphics
85 - Gameplay 85
- Originality 80
- Sound 80
- Replay
90 - Eindcijfer 85
491 )
26-06-2013 12:07
4)
26-06-2013 12:23
