In Condemned neem je het lichaam over van de politie Agent Thomas. Agent Thomas werkt bij de FBI’s Serial Crimes Unit (SCU). De afdeling die seriemoordenaars opspoort en oppakt. Je wordt opgeroepen om naar een verlaten vies pand te komen. Er is een moord gepleegd op een model. Bij aankomst blijkt het om een bekende moordenaar te gaan, althans, het patroon is bekend van de moordenaar. Een van de kenmerken van deze seriemoordenaar is het achterlaten van etalage poppen zonder gezicht. Wat deze man met de gezichten doet is je op dit moment nog niet duidelijk, maar dat het niet om een normale man gaat is wel duidelijk. Helaas voor Agent Thomas heb je niet enkel te maken met deze seriemoordenaar. De stad is in de ban van drugs. Overal waar je komt, en dat is dan niet bij de Hema in de stad voor een warme worst, zie je verslaafde lopen. En deze verslaafde willen niets anders dan jou de hersens in slaan of je aan stukken schieten. De seriemoordenaar rookt. Lekker boeiend kan je zeggen, maar de geur van rook en het hoesten kunnen je nog wel eens van pas komen.
Het is jammer voor Agent Thomas maar er gaat nog iets mis. De seriemoordenaar krijgt je dienstwapen in bezit en vermoord daarmee een FBI agent en een normale politie agent. Op dit moment ben je zelf de most-wanted op de lijst van de politie. De seriemoordenaar loopt uiteraard ook nog vrij rond en die heeft het gemunt op jou. Eigenlijk ben je dus nergens meer veilig en kan je niemand vertrouwen. Echter is er 1 man die plots opduikt en alles van je weet. Het is een oude vriend van je vader. Deze man weet meer van jezelf dan jij zelf weet. Te pas en te onpas gaat je telefoon af en belt deze man je met aanwijzingen en informatie. Tijdens je werkzaamheden wordt je namelijk overvallen door invallen van licht en geluid. Op het moment dat dit je overkomt vraag je jezelf af of het een mindtrick is of dat je mindsick bent. Volgens de oude vriend van je vader heb je een speciale gave en moet je op je intuïtie afgaan. Als er dan ook nog eens foto’s van je gevonden worden die gemaakt zijn vanuit een metro station aan de overkant van je huis is het raadsel compleet. Tijd om je te vermannen en de donkere plekken van de stad te trotseren, alles recht te trekken. En dat is geen taak voor een natte gevulde koek.
Ik zal gelijk eerlijk zijn, ik schijt in me broek bij deze game. Echt waar, de sfeer, de opbouw, het geluid en alles, het totaal plaatje maakt je echt bang. Althans, mij wel. Dat is dan ook gelijk de kracht van de game. Het verhaal, ondanks dat het niet een simpel verhaal is, is natuurlijk redelijk standaard. Zeker de twist van het verliezen van je wapen is standaard. Als er dan ook nog eens politie agenten mee vermoord worden is dat wel een herkenbare situatie. Tijdens de game maak je ook gebruik van apparatuur om bewijs te verzamelen. Deze apparaten worden voor je gekozen aan de hand van de situatie. Duidelijk is dus gelijk al dat deze in de game zitten voor het verhaal en niet om het lastiger te maken. De informatie gaat naar het lab van de FBI en de resultaten komen terug op je mobiele telefoon.
Grafisch magisch
Een lust voor het oog, ik kan niet anders zeggen. Ondanks dat veel van het spel zich afspeelt in donkere, smerige en vage ruimtes is alles wat er op je beeld getoverd wordt heerlijk om naar te kijken. Zeker de belichting en de physics die in de game voor komen zijn gewoon top. De first person view waarin de game zich afspeelt is niet hinderlijk en ook heb ik geen camera problemen ondervonden. Soms heb ik wel het gevoel dat ik te dik ben. Als Agent Thomas dan. Het komt wel eens voor dat je vast lijkt te zitten in de ruimtes waar je loopt. Vaak komt het door troep op de vloer die nodig een schop moet hebben zodat je er door kan, iets wat dus best realistisch kan zijn, maar het is soms wel vervelend.
Uiteraard zijn er ook dingen die niet helemaal goed gaan. Je tegenstanders zijn namelijk op het moment dat je van het leven hebt beroofd van ijs geworden. Ze glijden namelijk nog al over de vloer zodra ze er op liggen. Een behoorlijk raar en onrealistisch gezicht. Ik heb nog nooit iemand in het echte leven neer geknuppeld, maar ik denk niet dat ze daarna over de grond schuiven als een hockey puck. Aan de andere kant blijft weer wel het bloed van te tegenstanders aan je wapen kleven en vliegt het met een noodgang door de ruimte heen waar even een hersenpan wordt ingeslagen.
De omgevingen waar je loopt zijn ook redelijk interactief. Het van de muren halen van verwarmingsbuizen of stukken hout met spijkers om eens flink mee te meppen kan allemaal. Let wel op dat je tegenstanders dat dus ook kunnen. Een nieuw wapen is dus zo gevonden en dat is maar goed ook. Sommige wapens zijn namelijk onderheven aan weapon damage. Des te meer je er mee slaat, des te eerder ze kapot zijn.
Shit, hoor ik daar iets?
Het geluid is van super belang bij het laten schrikken van mensen. Dat merken we vaak genoeg in horror films. Je mept een hoop kabaal uit het niets een ruimte in en men schrikt. Zo werkt het hier in deze game niet. Bij Condemned hoor je namelijk je tegenstanders vaak al maar zie je ze niet altijd. Door iets om te laten vallen of hoesten bijvoorbeeld weet je dat er iemand is, maar waar. Zeker als je dan een schim voorbij ziet trekken is het het geluid dat je moet volgen.
Zelf ben je ook schuldig aan het laten schrikken van jezelf. Klinkt misschien raar, maar zo is het wel. Doordat je namelijk vooral op ooghoogte de game speelt, zie je de grond niet. Als daar dan een emmer, flesje of wat blikjes liggen die je zelf omtrapt, kan je je helemaal het apenzuur schrikken. Ook kan je door dat soort ongelukjes de tegenstanders activeren omdat je dus in de buurt bent.
Ben je wel zelf in controle?
De controls van Condemned zijn goed. Ik ben een anti-fps speler op een console. Geef mij maar een muis en keyboard. Maar deze game, die geen shooter is maar wel first person, speelt goed weg. Gaande de game krijg je meer informatie over je controls en zal je hier en daar nog wat extra mogelijkheden krijgen. 1 van die mogelijkheden is bijvoorbeeld de taser-gun. Je weet wel, een stroomschok apparaat. Door je tegenstanders hier mee te raken zijn ze tijdelijk verlamd en kan je bijvoorbeeld de wapens afnemen van ze. Je kan ook gelijk beginnen te rammen uiteraard. Het is maar net wat je strategie is. De controls zijn dus prima in orde.
Is dit het begin of het einde…
Van de review is het bijna het einde, maar van de game is dit allemaal pas het begin. Ik zou uren door kunnen tikken over de game maar dat is allemaal niet nuttig meer, als je nu niet overtuigd ben van de game zal je dat nooit worden. Voor mij is het echt de beste launch game van de Xbox 360. Sowieso omdat het geen vervolg is van iets. Dus geen 60ste deel uit een race game serie. Geen elk jaar terugkerende sports game of een wederom multi platform game die op elke console te spelen is. Condemned is gewoon weg top. Doe je lichten uit en zet je geluid op stand power. Telefoon in de prullenbak en zorg dat er niemand is die je kan storen. Dan weet je zeker dat je de juiste setting hebt voor een avond broek poepen. Trust me. Kippenvel krijg ik er van. Het uithalen naar je tegenstanders, raak ik ze wel? Je hoort en ziet dat ze er zijn, maar waar zijn ze toch gebleven? Shit! Achter me! Al dat soort reacties komen bij me los. Ik vraag me enkel wel af of de game soms niet meer agressie opwekt dan dat ik er in kwijt kan. De spanning wordt zo ver opgebouwd dat je soms echt hoopt dat je iemand tegen komt om de kop in te slaan. Condemned : Criminal Origins…in 1 woord: Ge-wel-dig
Oordeel Condemned: Criminal Origins (Xbox360)
- Graphics
90 - Gameplay
85 - Originality
- Sound 90
- Replay
60 - Eindcijfer 90
2231 )
06-01-2006 22:55
.
