Het originele Crackdown uit 2007 was een vermakelijke game die uitkwam in een tijdperk dat er nog maar weinig open wereld games op de Xbox 360 beschikbaar waren. En hoewel Crackdown best aardig verkocht, was dat ook te danken aan de demo van Halo 3 die er bij zat. Gelukkig was Crackdown ook op zichzelf een vermakelijke game. Rondspringen als een genetisch gemanipuleerde agent en constant speuren naar agility orbs was al met al een leuke manier om de tijd te doden. Het tweede deel was drie jaren later vooral meer van hetzelfde maar stelde wat teleur omdat enige vorm van vernieuwing uitbleef. Op de E3 van 2014 kondigde Microsoft dit derde deel aan en nu, na een behoorlijk aantal vertragingen, ligt de game dus eindelijk in de winkels.
Crackdown 3 speelt zich tien jaar na het einde van het vorige deel af. Terra Nova is een bedrijf, onder leiding van de sinistere Elizabeth Niemand, dat de stad New Providence onveilig maakt. Vervuiling, criminelen en ander gespuis moet je uit zien te schakelen om de stad weer terug te kunnen geven aan haar inwoners. Dat doe je door meerdere doelen uit te schakelen. Door communicatietorens die je achtergrondinformatie geven uitschakelen, door beveiligde installaties op te blazen, en mensen te redden uit gevangeniskampen.
Verzamelaars zijn welkom
Voor mensen die nog nooit een Crackdown game hebben gespeeld: op vijf verschillende vlakken kun je zogenaamde orbs verdienen om je personage mee te verbeteren. Strength Orbs stellen je Agent in staat om harder te slaan en zwaardere objecten op te pakken, Race Orbs geven je een betere controle over je voertuigen en leveren betere wagens op, Firepower Orbs verdien je met het neerschieten van je tegenstanders en bezorgen je meer munitie en betere wapens, Explosive Orbs krijg je door (hoe kan het ook anders) explosieven te gebruiken en tot slot zijn er nog de Agility Orbs. Deze laatste zijn misschien wel de belangrijkste orbs en deze liggen verspreid over de wereld van New Providence en worden uitgedeeld als beloningen voor gewonnen races. Races zijn er in twee soorten: de races die je per voertuig doet en de races die je al rennend en springend door de wereld moet zien te voltooien. Gaandeweg het voltooien van de missies en het verkennen van de wereld komen er ook steeds nieuwe races bij die langzaam maar zeker iets uitdagender worden qua moeilijkheidsgraad. Toch zal de gemiddelde gamer niet lang bezig zijn om alle races met een gouden medaille te voltooien.
Naast Agility Orbs vind je ook Hidden Orbs in de omgeving verborgen. Waar Crackdown 2 je nog de optie gaf om met een druk op te knop de meest dichtbijzijnde orbs op je minimap zichtbaar te maken ontbreekt deze mogelijkheid in Crackdown 3 helaas. Dat betekent een vrij vermoeiende speurtocht naar de vele honderden orbs die op de kaart verspreid liggen. Toch loont het wel om zoveel mogelijk orbs te verzamelen, omdat de extra sprongmogelijkheden en zelfs tijdelijk kunnen zweven het verplaatsen door de wereld een stuk makkelijker maken.
Over de gameplay en het verhaal kan ik kort zijn. Crackdown 3 heeft weinig diepgang op beide vlakken. Als je een uurtje gespeeld hebt weet je eigenlijk wel wat je de komende acht tot tien uren met de campagne zult gaan doen. Hoewel je met het verzamelen van orbs extra mogelijkheden vrijspeelt zijn deze opties allesbehalve vernieuwend voor de kerngameplay; springen, schieten en slaan met een vrij korte slagencombinatie. De wapens die je tot je beschikking hebt zijn ook allemaal vrij standaard. Van shotguns en machinegeweren tot miniguns aan toe. Er zijn een handjevol wapens die net een beetje anders werken, maar de beste wapens speel je pas laat in het spel vrij. Zoals een geweer dat een zwart gat kan afvuren waar vijanden in gesleurd worden voordat er een grote explosie volgt. Het ziet er tof uit, maar doordat je maar een heel beperkt magazijn voor dat wapen hebt is het meer een laatste redmiddel als je een overweldigende hoeveelheid tegenstanders op je af hebt komen.
Uitdaging is ver te zoeken
Binnen de campagne zul je weinig uitdaging ondervinden. De meeste tegenstanders schiet je in het begin vooral neer met de automatische lock-on van de game. Maar na een upgrade van je vuurwapens zul je ook heel makkelijk gericht op ledematen kunnen schieten. Het zijn vooral de eindbazen die je per district moet uitschakelen die af en toe een stijging in de moeilijkheidsgraad laten zien. Het is dan vooral een kwestie van crowd-control, aangezien de tacktiek van de bazen eigenlijk steeds hetzelfde is: zoveel mogelijk extra troepen op je afsturen om je bezig te houden terwijl de leiders je onder vuur nemen.
Op het audiovisuele vlak is Crackdown in geen enkel opzicht opvallend. Het spel draait redelijk solide en in close-up shots zijn details zoals de huid-textures van je personage goed gedaan. Maar na de kleurrijke en mooi vormgegeven introductie van het spel valt Crackdown 3 terug in cutscenes die echt een stap terug zijn.
Het belangrijkste wapenfeit had de cloud computing van Microsoft moeten zijn. In de praktijk komt dit totaal niet uit de verf. Buiten het gegeven dat de totale vernietiging van de omgevingen niet terugkomt in de campagne modus, maar slechts in de multiplayer, heb ik op dat vlak eigenlijk niets bijzonders gezien. Sterker nog, andere games deden het al eerder én vooral beter.
Explosieve multiplayer?
Over de multiplayer gesproken. De Wrecking Zone, zoals Crackdown de multiplayer modus noemt, heeft twee modi: Agent Hunt en Territories. Agent Hunt is twee teams die tegen elkaar strijden en bij elke kill badges op moeten pakken om extra punten te scoren. Territories vond ik wat leuker om te spelen aangezien je gebieden moet veroveren en bezetten om te scoren. In deze modi kun je ook zien wat er in potentie met de omgeving gedaan had kunnen worden maar de settings zijn behoorlijk simplistisch qua design, waardoor ze ook allesbehalve indrukwekkend overkomen. Nu is de gameplay op zich solide om te spelen maar de grote vraag is waarom je dat zou blijven doen. De multiplayer heeft namelijk geen enkel onderdeel dat je stimuleert om het te blijven spelen. Er zit namelijk geen enkel level-systeem in het spel, dus er staat ook geen beloning tegenover als je een potje gewonnen hebt. Dat houdt dus in dat wanneer je de campagne doorlopen hebt en zoveel mogelijk achievements vrijgespeeld hebt als je zelf wilt, je eigenlijk geen reden meer zult hebben om naar Crackdown 3 terug te keren. Want daarvoor is er simpelweg te weinig om te doen.
Conclusie
Crackdown 3 is helaas niet geworden wat het had kunnen zijn. De grootschalige vernietiging die cloud-based computing volgens alle hype had moeten brengen is nauwelijks aan de orde in de multiplayer en volledig afwezig in de campagne modus. Grafisch is Crackdown 3, afgezien van de hoge productiewaarde van het introfilmpje, ook nauwelijks een game geworden die er in positieve zin echt uitspringt. De beperkte hoeveelheid missies en een verhaal dat je in een dagje kunt doorlopen zorgen ervoor dat Crackdown 3, ondanks de potentie, niet sterk uit de verf is gekomen. Of om een antwoord te geven op de vraag van het begin van de review: Crackdown 3 is een klappertjespistool geworden in plaats van een kernwapen. En hoewel een klappertjespistool leuk kan zijn voor kinderen, weet het niet lang te boeien. Het maakt de hype die er vooraf voor de game was dus niet waar. Een gemiste kans helaas.
Deze review is geschreven door Gerard Olsder.
Oordeel Crackdown 3 (XboxOne)
- Graphics
70 - Gameplay
65 - Originality
50 - Sound 65
- Replay 55
- Eindcijfer 61
10
221 )
23-02-2019 00:39
18)
23-02-2019 02:25
