Dead Island en Dead Island Riptide wisten in respectievelijk 2011 en 2013 een vermakelijke mix van RPG-elementen, first-person vechten en coöperatieve multiplayer neer te zetten op het fictieve eiland van Banoi. Techland, de studio die de eerste twee games maakte, ging vervolgens verder met een eigen serie in de vorm van Dying Light. Nu is er negen jaar na de aankondiging van Dead Island 2 dus eindelijk een game afgeleverd. En de levenden onder ons kunnen opgelucht ademhalen want de game is een vermakelijke mix van oude en nieuwe elementen geworden.
Nieuw zijn de zes speelbare personages om uit te kiezen. Van Ryan, de voormalig erotisch danser, tot Carla die ooit een stuntvrouw was, heeft elk van de zes te kiezen helden een aantal statistieken en vaardigheden die passen bij hun speelstijl. Het is belangrijk om te weten dat je na het kiezen van je personage niet kunt schakelen tijdens het verhaal. Je moet dus voor elk unieke karakter een savegame maken, mocht je de verschillen in speelstijl willen ervaren. Voor mijn tijd met de game koos ik voor Ryan omdat hij vrijwel letterlijk gebouwd is als een tank. Breed, sterk en iemand die zonder moeite met de botte bijl zijn vijanden te lijf gaat; een speelstijl die het beste bij mijn persoonlijke voorkeur past.
Hel-La
Nadat het verhaal gestart is beland je in Hel-La. Deze gedoemde versie van de stad van de engelen heeft een ware chaotische make-over gekregen en de straten van wijken als Bel Air, de pier van Santa Monica en andere bekende locaties zijn bezaaid met zombies in verschillende soorten en maten.
Aanvankelijk leek de map van de eerste plek die ik bezocht wat klein. Een aantal vraagtekens geven je opdrachten of locaties om te bezoeken, maar ik had af en toe wat lichte irritatiepuntjes met de map. Om te beginnen wijst de cursor van jouw personage soms niet de juiste kant op waar je naartoe kijkt. Daardoor moest ik geregeld mezelf opnieuw oriënteren om de juiste richting op te lopen. Het is een klein detail, maar wanneer er zombies op je afstrompelen of rennen is het niet tof om enkele momenten de verkeerde kant op te zijn gelopen omdat het pijltje van je karakter niet de juiste kant op wijst. Gelukkig zijn de ingame kaarten zelf redelijk goed te lezen, dus zodra je eenmaal weet welke kruispunten je moet volgen is het vrij simpel om de weg te vinden.
Geen échte open wereld
Dead Island 2 heeft een tiental grote maps waar je meerdere missies voor zowel het hoofdverhaal als de vele sidequests moet voltooien. Naast de eerder genoemde plekken als Bel Air en de Santa Monica Pier, lopen de locaties uiteen van een fancy hotel tot een filmstudio en de wat duurdere winkelcentra van Los Angeles. Om je tussen deze locaties te navigeren zul je via de kaart een route moeten vinden en vervolgens via checkpoints een overstap naar een nieuwe locatie moeten maken. Hoewel de schaal en de hoeveelheid dingen die op elke locatie te doen zijn niet onderschat mogen worden zijn de gebieden wel behoorlijk lineair van opzet. Het hoofdverhaal loodst je op een vrij strakke wijze langs de verschillende gebieden, waarbij je zelf van het standaard pad af zult moeten wandelen om sleutels, blauwdrukken van wapens en upgrades of zelfs sidequests op je weg te vinden. Ik was na een uurtje of dertig klaar met het hoofdverhaal, maar gelukkig kwamen er daarna nog een aantal nieuwe sidequests tot mijn beschikking waardoor de game uiteindelijk een aardige hoeveelheid content bevat om te verkennen.
Ontzettend mooi lelijk
Wat mij bij de start meteen al opviel aan Dead Island 2 is dat de game er qua detail behoorlijk goed uitziet. De vele honderden, zo niet duizenden, zombies die je tijdens het verhaal onschadelijk weet te maken lopen behoorlijk indrukwekkende schade op tijdens de gevechten. Van loshangende kaken, ingedeukte en gebroken botten, oogballen die uit hun oogkassen hangen etc; de game laat alle gore elementen tot in detail zien. De gelaagdheid van de karaktermodellen is daarbij goed merkbaar aangezien je ook kledingstukken kapot kunt slaan en snijden en je langzaam maar zeker lagen van je vijanden af kunt meppen. De wereld van Hel-La is daarnaast ook mooi kleurrijk, van stranden en stedelijke gebieden tot ranzige rioleringen en villa’s met hun bijbehorende zwembaden. En het is ook ontzettend bevredigend om met keiharde klappen van een honkbalknuppel je vele tegenstanders om zeep te helpen. Ik vond de botte wapens ook beter qua impact dan de steekwapens omdat, hoewel die laatste ledematen wat makkelijker af te hakken zijn, het erg tof is om je vijanden met harde impact te kunnen lanceren wanneer je ze de genadeklap weet toe te brengen.
Aanvallen doe je overigens voornamelijk met melee-wapens die je in de wereld vindt en zelf in elkaar zet bij werktafels. Deze vind je verspreid over de verschillende maps en locaties en geven je de ruimte om je wapens volgens blauwdrukken in elkaar te zetten, modificaties aan te brengen, je wapens te repareren wanneer ze tijdens gevechten kapot zijn gegaan én om je verzameling wapens door middel van geld en voorwerpen naar je huidige level te tillen. Die opties zorgen ervoor dat een wapen dat je aan het begin van de game vindt, uren later nog steeds een van je favorieten kan zijn. Het zijn het soort kleine gameplaymogelijkheden die ervoor zorgen dat je nooit echt gefrustreerd hoeft te raken wanneer een wapen tijdens de gevechten kapotgaat. Naast slag- en steekwapens krijg je af en toe ook de beschikking tot vuurwapens. Deze zijn echter een stuk spaarzamer en meer een extra optie dan een hoofdfocus van de gameplay. Maar meer is natuurlijk nooit slecht.
Een team van drie
Net als in de vorige Dead Island-games kun je Dead Island 2 ook met anderen doorlopen. Samen met twee andere spelers kun je dus de wereld van Los Angeles onveilig maken. Je progressie voor je personage wordt bewaard voor je eigen verhaal, maar je voortgang van je missies is afhankelijk van het gegeven of jij de host van de game bent. Natuurlijk is veel experience verdienen nooit een groot probleem, maar wanneer jij een level-up verdient krijg je vaak een zogenaamde skillcard. Deze kaarten bevatten unieke vaardigheden en upgrades die je vervolgens aan je karakter moet koppelen. Omdat je maar een beperkt aantal slots tot je beschikking hebt om deze kaarten aan toe te kennen zul je keuzes moeten maken en zo je eigen unieke build kunnen vormen. Deze kaarten krijg je niet alleen wanneer je een level stijgt. Je kunt ze ook los in de wereld aantreffen als loot op locaties of als drops van je tegenstanders. Met elk level dat jouw personage groeit zullen ook je tegenstanders een level stijgen. Dat zorgt ervoor dat je constant een zekere mate van uitdaging zult ervaren. Omdat Dead Island 2 ook geen meerdere moeilijkheidsgraden heeft om uit te kiezen zul je dus vooral goed moeten worden in het ontwijken of blokkeren van de aanvallen van de zombies. De keuzevrijheid van hoe je jouw personage kunt opbouwen is goed gedaan, maar soms miste ik wel dat toffe gevoel wanneer je in een RPG een paar uren hebt lopen levellen om je vijanden vervolgens met gemak om zeep te helpen.
Conclusie
Dead Island 2 is een vermakelijke game geworden. Het is op het gebied van gameplay nergens écht vernieuwend, maar de wereld van Hel-La ziet er fantastisch uit en zit volgepropt met activiteiten, collectibles en rottende zombies. De verbeterde schademodellen van de zombies zien er heerlijk goor uit en er is bijna niets zo bevredigend dan een zombie met een elektrische honkbalknuppel te lanceren in een fontein van bloed en organen. Dead Island 2 is eigenlijk een stuk beter dan een game na bijna tien jaar in ontwikkeling zou mogen zijn. Maar ik ben er in ieder geval blij omdat de wandelende en rottende lijken die de straten bezaaien genoeg leven in zich hadden om deze game terug te brengen uit de dood. Maar misschien is een uitspraak zoals ‘op sterven na dood’ voor een game als Dead Island 2 wel het perfect uithangbord.
7.7
9.9
57 
1)
22-04-2023 07:43
