• Showdown Tour is de singleplayer waar je aan verschillende evenementen en toernooien kan deelnemen en geld kan verdienen om je auto’s op te waarderen.
• Joyride is een free roaming modus waarbij je in je eentje wordt gedropt in een groot level en waar het de bedoeling is om challenges te volbrengen. Deze challenges kunnen in willekeurige volgorde plaatsvinden en houden bijvoorbeeld in dat je via een ramp over een vrachtwagen moet springen of drie rondjes om een graafmachine moet driften.
• Multiplayer spreekt eigenlijk voor zich. Het is de modus waar je zowel online als splitscreen het tegen je maten of onbekenden kan opnemen.
Als ik de game voor het eerst opstart, begin ik met de Showdown Tour. Een reeks races die je je wellicht nog herinnert uit Dirt 3, maar waar ook een aantal nieuwe races aan zijn toegevoegd. Mijn eerste race is een potje rampage. Je stapt in een auto en rijdt een arena in met nog een paar gelijkgestemden en je beukt op elkaar in totdat de tijd verstreken is. Wie de meeste schade toebrengt, wint. Midden in dit level staat een platform waar je vanaf kan rijden of andere mensen vanaf kan stoten. Ik zie een tegenstander langs het randje scheren. “Één tikje is al voldoende om hem eraf te wippen”. Ik geef gas en raak hem met 80 km/u volop zijn zijkant. De auto wordt als een raket gelanceerd en belandt, na een val van 5 meter, op zijn dak. Ik ben verkocht…
De volgende race is een potje 8 track. Dit is een baan in de vorm van een acht met in het midden een gelijkwaardige kruising waar het recht van de snelste geldt. Als de race begint, verlaat ik als een speer de startblokken. Ik ben in duel met een tegenstander voor de eerste plaats. We naderen de kruising en in de verte hoor ik de motors van onze achterliggers ronken. Het ziet er naar uit dat we gelijktijdig moeten oversteken. Mijn voorligger knalt met volle vaart op de groep van rechts die ik nog net kan ontwijken. Ik sta eerste, maar moet nog 3 rondjes en in de verte zie ik de volgende kruising alweer naderen.
De derde race is een gymkhana waarin ik head-to-head met een tegenstander een obstakelkoers moet afleggen. Dat dit spel de engine van Dirt 3 gebruikt, werkt in zijn voordeel want de auto’s besturen super realistisch. Remmen, driften en bochten nemen: het voelt echt alsof je met een echte auto aan het racen bent. Ik kijk op de klok en realiseer me dat ik inmiddels alweer enkele uren aan mijn Xbox gekluisterd ben.
Er is genoeg te beleven in DS, maar er zijn ook wat dingen op aan te merken. Om te beginnen met de naam. Want door het spel onder de Dirt noemer te scharen merk ik dat veel mensen op internet toch iets anders hadden verwacht. De Dirt naam wekt valse verwachtingen, want de pure race-ervaring dat zo hoog in het vaandel staat in het origineel, is in deze spin-off ver te zoeken.
DS is juist een spel dat je even snel met wat vrienden op de bank speelt. Een spel waar je het gezicht van je tegenstander wilt zien als je hem op het laatste moment de winst ontneemt door hem vlak voor de finish 360graden te laten spinnen. Dat is mijn tweede minpunt, want offline kan je helaas met maximaal twee spelers tegen elkaar spelen. Dat vind ik echt een gemiste kans. Waarom geen 4 speler split screen?
Natuurlijk kan de online multiplayer niet ontbreken bij dit soort spellen. Want hoewel de A.I. van de tegenstanders best aardig is, kan het natuurlijk nooit op tegen een echte tegenstander. Maar Codemasters heeft verder gedacht dan de neus lang is, want ze hebben nog wat extra modi ontwikkeld speciaal voor de multiplayer zoals Smash and Grab (tikkertje met auto’s). Heel simpel maar ook erg leuk.
Verder heeft de ontwikkelaar de community meer betrokken bij de game. Zo is het mogelijk om replays direct op je YouTube account te publiceren. Ook hebben ze racenet geïntroduceerd. Dat is een platform waar je een persoonlijk raceprofiel op aanmaakt en dat je kan gebruiken in alle nieuwe Codemasters Racing games. Het laat je statistieken, leaderboards en beloningen zien.
De replaywaarde van DS is hoog en auto’s beuken blijft gewoon leuk. Maar het worden nooit echt urenlange sessies. Als je eenmaal alle modi gezien hebt kan het spel snel repetitief aan gaan voelen en leg je het weg. Persoonlijk heb ik me heel erg vermaakt met DS. Dit is typisch een spel dat je even twee uurtjes speelt en dan weer weglegt om iets anders te doen.
Een perfecte game voor de zomer dus!
Deze review is geschreven door Daan
Oordeel Dirt Showdown (Xbox360)
- Graphics
85 - Gameplay 80
- Originality 85
- Sound
90 - Replay 75
- Eindcijfer 85
227 )
14-06-2012 22:09
