In 1980 lanceerde Nintendo haar revolutionaire Game & Watch handheld. Behalve de vernieuwende techniek bood het apparaatje ook enkele spraakmakende games, waaronder Donkey Kong. Niet veel later verscheen dit spel ook in de arcade hallen, maar ook de home consoles werden niet overgeslagen. Ongeveer een jaar na de release op de G&W werd het spel uitgebracht op de Famicom en de Atari 2600, later volgde de NES. En nu, anno 2004, is het spel dus opnieuw gereleased in de vorm van de Classic NES Series, zodat we ook op onze Game Boy Advance kunnen genieten van deze klassieker. Uiteraard wordt deze heruitgave verkocht voor een zacht prijsje, alhoewel.. 20 euro is natuurlijk ook niet niets. Is dit spel het geld waard? Read on..
Rivaliteit
Deze klassieker wordt gekenmerkt door het ontstaan van de rivaliteit tussen de aap Donkey Kong en de loodgieter Mario, toen nog onder de naam Jumpman. In dit spel speel je nog niet met de beroemde aap zelf, dit zou in latere DK games wel mogelijk zijn. Donkey Kong is zelfs de vijand, van Mario welteverstaan. DK had namelijk Mario's girlfriend gekidknapped en dat vond de pizzabakker natuurlijk niet zo leuk. Het is dan ook de bedoeling om met Mario het vriendinnetje (Pauline) uit de klauwen van Donkey Kong te redden. Deze rivaliteit zorgde ervoor dat beide hoofdrolspelers uitgroeiden tot twee van de populairste gamecharacters in het gamewereldje. Dan zou je toch zeggen dat dit spel erg goed is? Helaas, dat valt vies tegen..
Option A or option B?
Na het welbekende opstartscherm van de Game Boy Advance verschijnt er een menu met de volgende keuzes: 1 Player Mode A & B en 2 Player Mode A & B. Het verschil tussen de A- en B mode is het leveldesign en de aanwezigheid van een zware hamer bij B. Ik koos voor singleplayer optie B, want hamers zijn leuk. Het eerste level, afgebeeld op de eerste screenshot in deze review, was toch wel pittig om mee beginnen. DK blijft maar tonnen naar beneden gooien en vaak weet je ook niet in waar ze naar toe rollen. Wil je niet geplet worden door de tonnen dan zijn er drie mogelijkheden: je springt er overheen, je klimt in een ladder of je slaat hem kapot met.. jawel, de hamer. Toch is de eerste manier het leukste, het blijft mooi om over die tonnen te springen. Maar uiteindelijk gaat het er niet om hoe je het doet, als je jouw vriendin maar weet te redden.
En dan heb je dus nog de two player mode. Het mooie hiervan is dat er maar één cartridge nodig is, toch een pluspunt lijkt me. Zoals de naam al aangeeft speel je deze multiplayer mode met zijn tweeën, alleen doe je dit niet tegelijk. Wanneer player one sterft is de tweede speler namelijk aan de beurt, je wisselt elkaar dus af. Hierdoor is het niet echt de moeite waard om de GBA's aan elkaar te koppelen.
Net als alle andere Classic NES games open je een menu wanneer je L en R ingedrukt houdt. Hier is het mogelijk om jouw highscore op te slaan, de sleep mode aan te zetten en de eerder genoemde link-optie te starten. Het "handmatig" saven van een highscore werkt wel goed, maar natuurlijk was het een stuk makkelijker geweest wanneer dit automatisch gebeurde, zoals bij Ice Climber.
Ergenissen
Donkey Kong zit boordevol ergenissen. In deze alinea behandel ik in het kort een paar ergenissen die ik ben tegengekomen, en dat zijn er nog al wat.
Allereerst de sound. Damn, wat maakt die Mario toch irritante geluiden wanneer hij loopt, springt, huppelt of wat die loodgieter toch allemaal doet. En dan heb ik het nog geen eens over de kwaliteit van het geluid, want dat is natuurlijk slecht wanneer je gewend bent aan de mogelijkheden van de GBA (SP). Nee, gewoon het geluid zelf. Wanneer Mario springt lijkt het net of er een mug in je oor zit te zoemen, een mug die vals zoemt that is. Toch is de muziek op de achtergrond wel weer leuk, de deuntjes zijn echt typisch voor Mario.
Dan de volgende ergenis. Soms verlies je een leven op de raarste momenten. Zo spring je van een niet al te hoog platform naar beneden en verwacht je er dus zonder kleerscheuren van af te komen. Maar nee, het platform was toch iets te hoog en dus ben je een leven kwijt. Erg frustrerend, want in totaal heb je maar drie levens! Ook laten de controls het op sommige cruciale momenten afweten. Dan denk je bijvoorbeeld dat je gewoon netjes naar de overkant springt, maar in plaats daarvan beland je in de afgrond. Allemaal erg irritant, ik heb me menigmaal in bedwang moeten houden. Vaak begon ik met een gooibeweging, maar ik heb me gelukking in weten te houden..
Graphics
De oorsprongelijke NES game komt uit 1985, dus je zou denken dat dit spel ongeveer even oud is als de andere spellen uit de Classic NES serie. Maar het spel is echter eerder op de Famicom, de Japanse tegenpool van de NES, verschenen. En hier spreken we toch wel over een paar jaar eerder, laten we zeggen 1981. Pas later in de jaren '80 wist men volop gebruik te maken van de kracht van de NES/Famicom. Donkey Kong kun je dus eigenlijk beschouwen als een eerste generatie game. Maar toen de nieuwe generatie NES spellen er aan kwamen waren de graphics van DK al outdated. We houden bij de beoordeling van de graphics van een Classic NES game een beetje rekening met het feit dat het oorspronkelijk uitgebracht is op de Nintendo Entertainment System. Toch is dit spel op het gebied van graphics zelfs voor een NES spel oud en lelijk. Vandaar dat Donkey Kong op dit onderdeel niet hoog scoort.
Conclusie
De genoemde ergenissen en de outdated graphics zorgen ervoor dat Donkey Kong zeker niet bij de beste Classic NES games hoort. Het spel kan zich gewoon niet meten met games als Super Mario Bros. en The Legend of Zelda, dus waarom zou je jouw geld hier aan uitgeven? Mocht je 20 euro op je rekening hebben staan en je wilt weer eens een klassieker uit de NES periode spelen, haal dan in ieder geval niet dit spel. Donkey Kong is eigenlijk alleen geschikt voor de fans van vroeger, deze game is het niet waard om kennis te maken met de NES. En zeker niet voor een prijs van 20 euro.
Oordeel Donkey Kong NES Classics Series (GBA)
- Graphics
40 - Gameplay
60 - Originality
- Sound 40
- Replay
55 - Eindcijfer 52