Volg ons op Facebook Abonneer op onze RSS
Dragon Ball Raging Blast (Xbox360)
76 100 1

Review Dragon Ball Raging Blast (Xbox360)

Meer dan tien jaar geleden kwam ik, op de PlayStation, voor het eerst in aanraking met de Dragonball Z serie. Het leuke aan die titel was dat je met zijn tweeën tegelijk kon vechten tegen de computer, hierdoor kon je er voor zorgen dat de één de tegenstanders afhield zodat de ander een Spirit Bomb op kon bouwen. Het was wel chaotisch dat allemaal in 2D, maar de gameplay stond als een huis! Goed, genoeg over jeugdsentiment, terug naar de huidige eeuw met de release van Dragonball Z Raging Blast!



Er zijn twee types fightinggames die gebaseerd zijn op de Dragonball Z serie. Je hebt de Budokai serie, waarbij je á la een traditionele vechtgame recht tegenover elkaar in 2d vecht. En je hebt de Tenkaichi serie die wat meer afwijkt van de normale vechter, maar net iets meer het Dragonball gevoel met zich meebrengt. Dit is voornamelijk omdat je door het gehele level in 3d heen kunt vliegen, net als in de tv-serie. Voor de huidige consoles is er gekozen om van de ‘Budokai’ en ‘Tenkaichi’ naam af te wijken, maar de speelstijl is eigenlijk gewoon precies hetzelfde. Raging Blast kan dan ook gezien worden als Dragonball Z Tenkaichi 4 en voorganger Burst Limit als een vervolg in Budokai serie. Dit is de dan ook de reden dat ik af en toe de naam Tenkaichi gebruik in plaats van Raging Blast.

Natte droom
Om maar meteen met de deur in huis te vallen, Dragonball Z Raging Blast is een natte droom voor elke Dragonball Z fan! Dit is de eerste keer dat de Tenkaichi serie naar de HD consoles komt, en hoe! De meer dan 70 verschillende vechters spatten van het scherm. Het lijkt nu echt alsof je zelf de serie speelt, zo dicht naderen de graphics de getekende stijl van deze animé. Met name de Masenko’s, Kamehameha’s en ultimate attacks zijn subliem weergegeven en zorgen voor het echte Dragonball gevoel. Wanneer je zo’n straal op je af ziet komen, weet je dat je weg moet duiken, die spanning zit er weer lekker in.

De besturing werkt weer prima en gaat dieper dan je in eerste instantie misschien denkt. Elke vechter heeft zijn eigen aanvallen en combinaties. Sommigen lijken op elkaar qua vechtstijl, andere spelers moet je je echt even opnieuw in verdiepen om ze onder de knie te krijgen. Toch is het niet zo dat je bij elke vechter nieuwe knoppencombinaties hoeft te leren, de speciale aanvallen zijn alleen bij ieder persoon anders.
Daar staat wel weer tegenover dat je voor elke vechter nieuwe special moves kunt vrijspelen, die je met een druk op de knop aan je vechter kunt toevoegen. Er is echter wel een beperkt aantal knoppen, dus je zult keuzes moeten maken bij het kiezen van welke Speciale aanvallen je wilt meenemen in een gevecht.



Diep
De game gaat vrij diep en ik zeg er meteen bij, de besturing is een stuk lastiger om in te komen dan bij een reguliere fightinggame. Dit komt doordat je in door elk level kunt gaan en staan waar je wilt. Door middel van vliegen, net als in de serie, scheur je door de levels heen. De levels zijn niet enorm groot, maar er is genoeg ruimte om je te verschuilen.
Daarnaast moet je jezelf ook vaak opladen om een speciale aanval (Bijvoorbeeld de Kamehameha aanval, of Piccolo’s Special Beam Canon) te kunnen doen. Hiervoor moet je uit het zicht zijn van je tegenstander, want wanneer je oplaadt ben je een levend doelwit. Tegelijkertijd moet je in de gaten houden dat je vijand zich niet te veel oplaadt, want als hij zich tot de max heeft opgeladen, kan hij zijn ultieme aanval doen. En die doet flink wat schade.
Het in de gaten houden van je tegenstander wordt tevens lastiger gemaakt omdat de camera soms verwoede pogingen doet je tegenstander te volgen, maar dat lukt niet als de tegenstander vlak onder of boven je zit, een camera met tornadobeweging is het gevolg. Dit zorgt dus soms voor merkwaardige camerastanden.

Het op tijd opladen van aanvallen, het in de gaten houden van je tegenstander, die ook door het level scheurt, het leren van aanvallen om je tegenstander letterlijk door het level te lanceren en het leren van het goede timing van het gebruik van je Speciale aanvallen (zodat de tegenstander deze niet kan ontwijken), zorgt ervoor dat het instapniveau voor beginners hoog ligt. Voor kenners zal het echter allemaal een feest van herkenning zijn, de vernieuwing is qua besturing ver te zoeken en zal voor mensen die de voorgangers hebben gespeeld, vrij snel op te pakken zijn. Alleen Tenkaichi 1 werkte net iets anders, dus ik moest al flink wennen.

Gelukkig is er voor de nieuwkomers een enorm uitgebreide tutorial beschikbaar in de Dojo mode, ook voor degenen die al eerder een Tenkaichi game hebben gespeeld, raad ik aan om deze tutorial door te nemen. Zo leer je namelijk ongetwijfeld nog een paar handige trucjes, waarvan je voorheen misschien niet eens wist dat ze bestonden.



Once upon a time
Dragonball Z Raging Blast zit bomvol met content, fans kunnen dan ook weer hun lol op. Leuk is weer de Story mode waar bij je door alle Saga’s kunt spelen, in HD! Maar let op dat dit weer vooral leuk is voor de kenners, het verhaal wordt namelijk slecht uitgediept en introverhaaltjes worden gedaan door middel van statische teksten. Er wordt wel wat gezegd en verteld tijdens het gevecht, en dat zit goed in elkaar, maar het zal qua verhaal nooit de serie benaderen.

De nieuwkomers zullen dan ook geen idee hebben waar het over gaat, dit gevoel wordt versterkt doordat er ‘maar’ 70 vechters in deze titel zitten. 70 karakters lijkt en is veel, maar in Tenkaichi 3 zaten maar liefst 160 vechters.
Dit gebrek aan vechters kom vooral naar voren in de story mode, waar Vegeta nu niet door de aapversie (Oozaru) van Gohan wordt verslagen, maar door een combinatie van gevechten tussen Krillin, Goku en Gohan. Wel leuk is overigens de ‘What if’ saga, waarbij je verhaalstukken speelt die tonen hoe het ook had kunnen gaan en wat de gevolgen hier van waren geweest. De game is overigens wel vrij pittig, op Normal moet je namelijk al flink aan de bak om de overwinning naar je toe te trekken.

Het spelen van het verhaal doe je overigens niet voor niets, elke keer als je iets hebt doorgespeeld unlock je speciale items, nieuwe karakters en nieuwe moves voor de Z-fighters. Het meest interessant zijn weer de speciale items die je toe kunt wijzen aan je favoriete karakter. Hiermee kan je bijvoorbeeld zijn Speciale aanvalskracht vergroten of de kans vergroten dat je een bepaalde aanval ontwijkt.
Naast het verhaal is ook de Tournament mode weer terug van weg geweest, hier kun je toernooitjes spelen tot een maximum aantal van 63 tegenstanders. Ook hier kun je weer items en achievements mee vrijspelen. Daarnaast zit er ook nog een uitgebreide encyclopedie in de game met uitgebreide informatie over alle vechters, al is dit allemaal niet heel spannend.



Ik daag je uit voor een duel
Naast alleen kun je ook tegen elkaar vechten, zowel online als offline kun je elkaar in de haren vliegen. Ben je allebei goed dan is dit een modus waar je uren mee vooruit kunt. Meteen bij het begin vlieg je weg, je laadt op en probeert de ander te storen wanneer hij zich oplaadt. Op een gegeven moment is je energiebalk vol en vlieg je hard op je tegenstander af, hij bereidt zich voor op een speciale aanval om jou zo te pakken vlak voor je bij hem bent. Je drukt twee keer op ‘a’, en net voor hij zijn laserstraal (Masenko) activeert, ontwijk jij de aanval, de laserstraal dendert door je beeldscherm heen, terwijl jij opeens achter hem staat, je grijpt hem vast en slaat hem vervolgens door een muur heen. Terwijl je vijand wegvliegt door jouw worp, verdwijnt het beeld en sta je plotsklaps aan het einde waar je tegenstander uit moet komen, je slaat hem nog een keer weg en je verdwijnt weer naar waar je vijand uit zal komen. Dan wil je de genadeklap geven, maar net voor je dat kunt doen, is je tegenstander opeens foetsie, huh?! Je hoort achter je KAAAA MEEEEEE HAAAA MEEEE HAAAA, en je denkt: shiiit!
Het is dan echt spannend wie er wint en het voelt soms echt als een Dragonball Z gevecht van de TV!

Wanneer je tegenstander echter maar wat aanknoeit, is er geen hol aan. Je laat je maat dan letterlijk alle hoeken van het veld zien en het wordt allemaal snel eentonig. Het verschil is dan ook al gauw merkbaar, buttonbashen gaat je niet redden in Raging Blast. En dat is jammer, het is dus geen game om even een avondje met vrienden te doen. Gelukkig kun je nu ook online met Dragonball Z! Het valt alleen wel op dat het bij de gewone player-matches al vrij rustig is online. Hopelijk komt dit door Modern Warfare 2, beide games zijn tenslotte tegelijk uitgekomen. Online blijft echter al briljant, al merk ik dat ik het al gauw afleg tegen de Japanners. Gelukkig kun je er ook voor kiezen om bijvoorbeeld alleen tegen mensen te vechten die in Europa wonen. Misschien dat dat je wat meer kansen oplevert, leuk is het in ieder geval wel.



Opvallend minpunt dat niet onbesproken mag blijven is overigens het karige aantal levels waar je in kunt vechten, daarnaast zijn veel van de levels gerecycled uit eerdere edities en zijn leuke levels als de Hyperbolic Time Chamber in geen velden of wegen te bekennen, ook komen de levels wat flets over in vergelijking met de knisperscherpe kwaliteit van de Z-fighters. Hier had meer in gezeten!

Conclusie
Ondanks de kritiekpunten is Dragonball Z Raging Blast een uitdagende game voor elke Z-fan. Heb je echter alle Tenkaichi delen al op de PlayStation grijs gespeeld, dan voegt dit deel te weinig toe om een aankoop te rechtvaardigen. Heb je echter al een tijdje geen Dragonball Z game gespeeld zoals ik (Tenkaichi 1 was mijn laatste), dan is deze game een heerlijk thuiskomen, in het bijzonder de HD-graphics doen het hem. De lichtstralen spatten van het scherm, de vechters zien er allemaal goed uit en de Ultimate aanvallen zijn heerlijk over de top. Ik zie veel negatieve reviews voorbij komen en ook Nederlandse schrijvers die er aan mee doen met als argument dat het te veel op de oude Tenkaichi’s lijkt. Dit klopt, maar je moet ook verder kijken dan dat, want fans lopen al tijden te springen om een HD-versie van Tenkaichi.

De game staat in principe al als een huis, dus waarom volledig alles omgooien om zo een hoger cijfer te kunnen realiseren wat misschien dan nog lager uitvalt? Het enige wat erg jammerlijke, is dat niet alle karakters terug zijn en dat we de meest bekende saga’s nu wel gehad hebben. Ook het feit dat er nagenoeg geen nieuwe modes beschikbaar zijn zorgt voor puntenaftrek.

De game is echter weer heerlijk uitgebreid, zit over het algemeen goed in elkaar en is een droom om te spelen …voor de fans. De nieuwkomers raad ik zeer aan om eerst de demo te proberen, de instapdrempel is enorm hoog en het vergt dan ook wel wat oefening om de game onder de knie te krijgen. Ben je echter een fan, dan is dit de beste Tenkaichi uit de serie en de meest authentieke DBZ game die je kunt vinden!

Deze game is gereviewed door Yorn

 

Oordeel Dragon Ball Raging Blast (Xbox360)

  • Graphics 80
  • Gameplay 80
  • Originality 60
  • Sound 78
  • Replay 75
  • Eindcijfer 76

Aantal keer bekeken: 8208 

Laagste prijzen voor Dragon Ball Raging Blast (Xbox360)

Winkel Cijfer Levertijd Prijs Porto Totaal

Meer prijzen 

Laatste reacties

avatar van YoghurtBij
YoghurtBij ( 1285 ) 03-12-2009 19:00
Ik ga deze game zeker kopen ( voor de PS3 dan ) als ie €30,- of minder gaat kosten, dus nog ff een 0,5 jaartje wachten :-)
avatar van IndoNO1
IndoNO1 ( 700 ) 07-12-2009 18:48
Nice revieuw.