Dragon Ball Z: Supersonic Warriors 2 review NDS

Review Dragon Ball Z: Supersonic Warriors 2 (NDS)

DragonBall Z op twee schermen... Is Supersonic Warriors 2 een waardige opvolger van het GameBoy Advance-spel of is het een te snel in elkaar geklopt spel? Dat gaan we nu even bespreken in deze review. Een hele tijd geleden kwam mangatekenaar Akira Toriyama met een nieuwe serie. In de hoofdrol speelde een jongetje met een staart, dat de naam Goku draagt. Hij beleefde samen met zijn vrienden en vijanden heel wat avonturen, en al gauw groeide hij op tot een echtgenoot en vader. Ik heb het hier over de manga en anime Dragonball, waarin het ras van de Saiyans centraal staat. Supersonic Warriors op de GameBoy Advance werd op GBAParty beloond met een flinke 8,2... Nu is het tweede deel te vinden in de winkels voor de Nintendo DS en gaan wij even gaan kijken of DragonBall Z: Supersonic Warriors 2 een waardige opvolger is voor zijn broer op die andere handheld van Nintendo.

Haast iedereen kent wel een personage van de reeks DragonBall. We hebben de Saiyans Goku, Gohan, Vegeta, Trunks... maar ook andere rassen zoals de Nameks, Androids, gewone mensen; in Supersonic Warriors 2 zijn ze allemaal terug te vinden. Als je het spel opstart zie je een introfilmpje dat me toch wel wat deed denken aan die van Street Fighter Alpha 3, geen 3D-effecten dus, maar 2D met flitsende kaders en andere toestanden. Als we eenmaal het menu zien op ons touch-screen zien we heel wat keuzes die we kunnen maken, maar omdat dit de eerste keer is dat we het spel opstarten gaan we maar even naar Practice toe. Hierin kan je namelijk tutorials volgen om te leren vechten in dit spel, wat natuurlijk wel nodig is, wil je er iets van bakken. In de huid van Gotenks krijg je les van onder andere Piccolo en Gohan. We leren ons bewegen, knokken, ki-blasts afvuren, wisselen van speler in de gevechten, noem maar op. Daar gaan we nu eerst even naar kijken, naar de controls in dit spel.

Supersonic Warriors 2 is niet zomaar een fighting game zoals Street Fighter of Mortal Kombat, in de serie zien we al heel wat energiestralen voorbijkomen en dit is in dit spel nu eens helemaal niet anders. Met de D-pad bewegen we ons over het veld, en twee keer drukken in een richting resulteert in een boost van je snelheid. Springen is hier niet aanwezig in dit spel, want als je omhoog gaat, gaat je personage vliegen wat ook logisch is voor een DragonBall-spel. Met de Y-knop delen we slagen uit, de X-knop zal resulteren in krachtigere slagen. Deze kunnen we ook combineren met de eerder genoemde boosts, om de tegenstander enkele meters verder te slaan of te schoppen. In het vorige deel kon je je verdedigen door een aanvalsknop in te drukken terwijl de vijand jou aanviel. Dit is weggelaten, er werd gekozen voor een vaste verdedigingsknop, namelijk de B-knop. Dit is wel stukken beter dan voorheen, nu kan je makkelijker inkomende ki-blasts afweren of superaanvallen proberen te doorstaan. Met de A-knop vuren we die ki-blasts af, een combinatie met de rechterschouderknop resulteert in een krachtigere stoot. Als we die ene schouderknop apart indrukken kunnen we onze energie opladen, wat nodig zal zijn. Op het gevechtsscherm zien we namelijk twee balken: bovenaan de levensbalken en onderaan de energiebalken. Ki-blasts en andere energiestralen verbruiken nu eenmaal energie, maar die kan je dus weer opladen midden in het gevecht. De linkerschouderknop gebruiken we om te transformeren. Niet iedereen kan dit weliswaar, maar Frieza kan bijvoorbeeld zo zijn ‘honderd procent aan kracht’ bereiken, terwijl Android #18 met deze knop geen energie meer verbruikt voor stralen. En zo heeft iedereen wel wat. Als we de X- en A-knop samen indrukken kunnen we een superstraal uitvoeren die altijd vijftig procent van je meter zal verbruiken. Het soort straal hangt af van waar jij je bevindt ten opzichte van je vijand. Goku kan hiermee zijn Kamehameha afvuren, Vegeta zijn Final Flash, Krillin zijn Destructo Disc, en noem maar op. Heel wat keuzes dus.

Ook het touch-screen wordt gebruikt in dit spel, namelijk om te taggen tussen de vechters en ook om teamaanvallen uit te voeren. Die laatste kan je weliswaar niet met iedereen doen, en je moet ze ook nog eens verdienen door de Story Modes uit te spelen voor ieder personage. Het taggen gaat wel niet echt makkelijk met een stylus terwijl je aan het vechten bent, daarom dat je jezelf al gauw zal aantreffen dat je kiest om met je vingers te werken op het touch-screen in dit spel. Eventjes over die Story Modes die ik zonet vermeldde... Ieder personage heeft zijn eigen verhaal, en door die te doorspelen zal je nieuwe aanvallen vrijspelen en ook nieuwe personages. Soms zitten er ook "What if?"-verhalen in verwerkt, zoals Dr. Gero die de Androids en Cell verslaat, en nog wel meer van die bizarre toestanden. Altijd wel grappig om mee te maken als je fan bent van de serie natuurlijk. Je zal ook zien dat je sommige delen niet kan vrijspelen in de verhaallijn, dit komt omdat je bij deze aan bepaalde condities moet voldoen om ze vrij te spelen. Zo moet je in een bepaald gevecht bijvoorbeeld winnen zonder levenspunten te verliezen, of binnen een bepaalde tijd de tegenstander uitschakelen. Naast deze Story Modes heb je ook Z-Battle, wat een soort van een arcadeversie is van het spel. Free Battle is gewoon vechten tegen wie je wil, en daarnaast heb je nog Maximum Mode. Dit zijn series moeilijkere gevechten, en hiermee speel je Dragonpower-punten vrij. Deze punten zullen zeker van belang zijn, wil je een goed team samenstellen.

Ieder personage verbruikt namelijk een aantal Dragonpower-punten als je ze kiest. Je hebt er die eentje verbruiken, maar ook kolossen die er zeven verbruiken. Daarnaast heb je nog Support Characters. Met deze kan je niet vechten, maar je kan ze wel inroepen tijdens gevechten om je te helpen. Enkele voorbeeldjes... Cell Junior zal bijvoorbeeld de vijand een hele tijd van alle kanten aanvallen, Hercule zal bommen in het rond gooien, Dende zal je personages levenspunten bijgeven, en zo zijn er nog wel een deel. Het gebeurt ook dat meerdere personages tweemaal selecteerbaar zijn, maar met andere Dragonpower-punten. Dit komt doordat ze krachtiger zijn in die andere vorm. Goku verbruikt normaal drie punten, maar als Super Saiyan verbruikt hij er vijf. Frieza gebruikt er normaal twee, maar in zijn mecha-vorm verbruikt hij er drie. Ik hoop dat jullie nu een wat beter beeld hebben hierover. Je kan maximaal drie personages kiezen, hun kracht zal afhankelijk zijn van het aantal punten dat jij al in je bezit hebt. Niet alle personages komen overigens uit de series, er zijn twee personages die enkel in films van DragonBall Z zijn verschenen die hier ook hun opkomst maken.

De gevechten zullen zich voornamelijk in de lucht afspelen, wat zeker de DragonBall-sfeer naar voren brengt. Het slaan en schoppen gaat heel snel, wat ook zo is in de series. Je kan dit spel dus zeker wel aanzien als alle gevechten uit de serie samen in één spel verwerkt, en nog veel meer dan dat. Want in de serie zien we nu eenmaal Cell niet vechten tegen Dr. Gero, of Buu en Dabura die het opnemen tegen Cell en Frieza. Iets wat in het eerste deel niet zo was maar nu wel, is dat je veel meer gebruik zal maken van de fysieke aanvallen om energie op te laden. Dit is om eventuele Desperation Moves uit je mouw te schudden als je energie laag is. Ieder personage heeft namelijk een überkrachtige aanval als zijn levenspunten in de rode zone liggen, die al gauw kunnen resulteren in combo's van vijftig slagen of meer. Teamaanvallen zijn ook aanwezig, maar die kan je enkel uitvoeren als je bepaalde personages in je team hebt en als je energie op tweehonderd procent staat. Deze zijn zeker een aardig schouwspel, en het geeft toch wel een voldoening als je iemand hiermee kan afmaken. Het spel brengt dus op gebied van gameplay zeker het DragonBall gevoel naar boven, en in multi-player kan je je helemaal uitleven op je vrienden. Wel heeft iedereen zijn eigen exemplaar van het spel nodig.

Grafisch gezien heb ik echt gemengde gevoelens bij dit spel. De arena's werden in 3D gemaakt en dat ziet er eerlijk gezegd goed uit, ook de menu's zijn mooi gemaakt. Waar ligt het nadeel dan? Bij de personages zelf... Het lijkt alsof ze rechtstreeks van de GBA-versie overgeplaatst werden in de cartridge van Supersonic Warriors 2. Dat betekent niet dat ze slecht ogen of dat je hen niet herkent, want dat is zeker niet het geval. Het ding is, ze bewegen nogal houterig... Voor de meeste bewegingen werden slechts twee à drie sprites gebruikt en dat kan natuurlijk veel beter. Kijk maar naar de vloeiende bewegingen van bijvoorbeeld Castlevania op de DS. De energiestralen zien er dan wel weer spectaculairder uit dan in het vorige deel. Een klein minpuntje toch aan dit spel, het bewegen van de personages. Qua geluid mogen we zeker niet klagen, er werd voor een goede ophitsende soundtrack gekozen. Meestal zullen we trance-deuntjes horen met hier en daar zelfs elektrische gitaren in verwerkt, maar het brengt zeker toe aan de gevechten en irriteren doen ze zeker niet. Tijdens de menu's horen we iets blijere muziekjes, en ze lijken ook minder gecompliceerd dan die tijdens de gevechten. Voor de liefhebbers: voor de stemmen werd gekozen om ze in het Japans te laten wat altijd leuk is om te horen.

Zoals jullie waarschijnlijk hebben gemerkt ben ik zeker tevreden over Dragonball Z Supersonic Warriors 2. Het is een waardige opvolger voor het eerste deel op de GameBoy Advance, zo goed als alles is verbeterd buiten het bewegen van de personages weliswaar. Maar ach, de gameplay gaat zo snel dat dat zo erg nog niet opvalt. Dit spel brengt dus zeker het DragonBall Z gevoel naar boven, door middel van de flitsende gevechten, de ophitsende muziek en de toch wel grappige "What if?"-verhaaltjes. En je zal er ook een eindje over doen wil je alles gaan vrijspelen. En heb je het toch geklaard, dan zal je jezelf waarschijnlijk regelmatig nog achter je DS aantreffen met een exemplaar van deze cartridge in de handheld met twee schermen.