The Longest Journey, van het Noorse Funcom, wordt regelmatig aangehaald als een hoogtepunt in het point-and-click adventure genre. Op wat obscure puzzels na, was het een heerlijke adventure game, verder versterkt door een intrigerend verhaal en goed uitgewerkte personages. Jaren later kreeg de game met Dreamfall een vervolg. Hierin werden twee nieuwe hoofdpersonen geïntroduceerd, van waaruit het verhaal wordt verteld. In Dreamfall Chapters (DC) zijn dit wederom de hoofdpersonen – met stiekem een derde waar ik beter niets over kan zeggen – die deze keer in episodisch format hun verhaal vertellen.
Magie, mysterie en technologie
De Noren staan bekend om hun boeken en tv-series met een mysterieus randje. Wat verwacht je ook met een paar uurtjes schamel zonlicht per dag? DC vormt hierop geen uitzondering, met twee parallelle werelden (een magische en een technische), droommachines en vreemde wezens. Het grootste mysterie, met name voor spelers die niet bekend zijn met de vorige games, is echter vooral wat er nu eigenlijk allemaal gebeurt.
Aangezien DC een direct vervolg is op de vorige twee games, word je met slechts een minimale uitleg in het diepe gegooid. Tijdens de diverse gesprekken die de hoofdpersonen voeren komt wel het één en ander naar voren, wat op zich ook zijn charme heeft, maar een volwaardige re-cap, begeleid met beelden van de vorige games, was geen overbodige luxe geweest. Het ontbreken hiervan maakt het lastiger dan nodig om in de flow van het verhaal te komen.
De meeste dromen zijn bedrog
Dat is jammer, want het verhaal kan best pakkend zijn. Je voelt dat de ontwikkelaars goed hebben nagedacht over de wereld die wordt neergezet en de rol die de personages erin spelen. Evengoed is het nog vrij zwart-wit, met een duidelijke rolverdeling voor de goede en kwade machten. In de magische wereld Arcadia wordt een magie gebruikend dierenvolk onderdrukt door een oorlogszuchtig menselijk volk en in Stark, de technologische wereld, woedt een politieke strijd tussen fascistische en meer democratische partijen.
Naast de politieke intrige, raken steeds meer mensen in Stark verslaafd aan droommachines. Een ontwikkeling waar hoofdpersoon Zoë Castillo niet zo blij mee is, aangezien ze de opmars van dat apparaat juist probeerde te stoppen in de vorige game. Deze keer is dat weer een belangrijk onderdeel van haar avonturen, aangezien er een vergaande samenzwering achter blijkt te zitten waar je gedurende de verschillende hoofdstukken achter komt.
Meer Tell-Tale dan adventure
Anders dan de vorige delen in de serie, draait het in DC minder om adventure gameplay en meer om het verhaal en de dialogen. Wat dat betreft is DC beter te omschrijven als een interactief verhaal, waarbij je voor de vorm beschikt over een inventory waar een beperkt aantal items in kan. De gameplay is wat mij betreft dan ook het zwakste onderdeel van DC. Doorgaans bestaat het uit niet meer dan rondrennen door Propast of Marcuria, de twee steden waar het gros van DC zich afspeelt.
De ene keer ben je op zoek naar verstopte zenders of putdeksels met een bepaald logo, de andere keer ben je een netwerk van stoompijpen aan het inspecteren. Eén ding is zeker: je zal de hele stad meerdere keren in zijn totaliteit doorkruisen, totdat je ieder hoekje en gaatje kent. Na een paar uur rondlopen had ik het wel gehad met die locaties en was ik dringend toe aan iets nieuws.
Waarschijnlijk is dat een stuk minder wanneer je de episodes speelt met een flinke tijd ertussen, maar zo achter elkaar moest ik moeite doen om te blijven spelen.
Wat me wel motiveerde was het belang van de keuzes die je maakt. Regelmatig word je eraan herinnerd dat een bepaalde gebeurtenis is beïnvloed door jouw keuzes. Daarnaast word je geïnformeerd over de keuzes van anderen. Door middel van een percentage zie je hoeveel spelers dezelfde keus hebben gemaakt. Hoe groot de consequentie van je keuzes werkelijk is, kon ik maar moeilijk nagaan. Daarvoor zou ik DC nog eens moeten spelen en naast de tijd die dat kost, zou ik nog eens alle fetchquests afwerken met mijn geestelijke gezondheid moeten bekopen.
Puike voice-acting
Gezien de focus op verhaal, is het goed om te weten dat het met de meeste dialogen wel snor zit. Over het algemeen zijn ze goed geschreven en interessant, hoewel ze de neiging hebben om wat lang door te gaan. Er zaten ook personages tussen die ik echt niet kon uitstaan, zoals Zoë’s baas die aan één stuk door aan het vloeken en tieren is. Het is een van de pogingen tot humor die op wisselend succes mag rekenen. Aan de voice-acting ligt het in ieder geval niet, allemaal leveren de stemacteurs puik werk af. Best een prestatie met zoveel ingesproken dialogen van erg veel verschillende personages. Ook de muziek verdient een eervolle vermelding, met erg sfeervolle nummers.
Op grafisch gebied doet DC het minder goed. Met name Propast heeft regelmatig te kampen met vertragingen en hoewel de beelden niet per se slecht te noemen zijn, is het wel degelijk verouderd. Waarschijnlijk speelt een gelimiteerd budget hierin ook een rol, wat vooral terug te zien is in de gezichtsuitdrukkingen. Voor een game waarin juist het verhaal zo belangrijk is en er regelmatig emotionele gebeurtenissen plaatsvinden, helpt het niet echt als de personages er als houten poppen bij staan te kijken.
Niche game
Dreamfall Chapters is een met liefde gemaakte niche game. Heb je de vorige games in de serie niet gespeeld, dan mis je een hoop backstory die belangrijk is voor de wereld die wordt neergezet en de personages die erin voorkomen. Verder is er nog de gameplay die al heel snel heel saai wordt. Vermenigvuldig dit met het kleine aantal locaties en je hebt een game die vraagt om een bepaald soort aandachtige, geduldige gamers. Behoren interactieve verhalen tot je favoriete genre, dan denk ik dat je met Dreamfall Chapters een hoop plezier kan beleven. Helemaal als je de game meerdere keren wil doorspelen om de consequenties van je keuzes te zien. Met het vriendelijke prijskaartje van €24,- kun je in dat geval best een gokje wagen.
Deze review is geschreven door Chris van Breda.
Oordeel Dreamfall Chapters (PS4)
- Graphics
60 - Gameplay
50 - Originality
70 - Sound
90 - Replay 80
- Eindcijfer 60
18409 
1)
19-05-2017 08:56
