De zon staat hoog aan de hemel, het hoge gras kietelt onder m’n oren en in de verte klinkt luid gestamp van mammoetpoten. Wanneer de kleinste mammoet zich een beetje heeft afgezonderd van de kudde, wordt er ineens hard geschreeuwd en beginnen m’n makkers met hun brandende speren in de aanslag op de mammoet af te rennen. Holbewoner Yørn schiet van een afstand een vlijmscherpe pijl in het oog van het harige monster, terwijl ik met m’n knots de knieholtes van het arme beest bewerk tot-ie bezwijkt en gevild kan worden om later verwerkt te worden in pluizige pyjama’s. Zomaar een dag in de Oros-vallei.
Far Cry Primal is het vijfde deel in de Far Cry-serie, maar niet de eerste Far Cry-titel die geen nummer gekregen heeft. Eerder al mochten we grote cybermonsters aanvallen in de standalone-uitbreiding Blood Dragon gebaseerd op Far Cry 3. Far Cry Primal is echter zeker geen simpele spin-off. Integendeel zelfs.
Twaalfduizend jaar oud
In Primal kruip je in de huid van Takkar: een stereotiepe Neanderthaler met een dikke baard gekleed in een berenhuidje. Primal speelt zich namelijk zo’n twaalfduizend jaar geleden af in de fictieve Oros-vallei, een gebied dat overigens wel gebaseerd is op Slowakije, zo’n tienduizend jaar voor Christus. De wondere wereld van Oros ziet er echt prachtig uit. Variërend van dicht bedekte bossen tot prachtige ijslandschappen, Oros heeft het allemaal. Vooral ’s nachts, wanneer het maanlicht door de bomen schittert, zie je echt hoe mooi Far Cry Primal kan zijn.
Knotsen en katten
Omdat Far Cry Primal zich zo lang geleden afspeelt, kent de game geen wapens en granaten waar de serie stiekem wel een beetje om bekend staat. In plaats daarvan moet Takkar zich verweren met onder andere een speer, een knots en wat – met bijen gevulde – bommen. Dat is niet het enige, want Takkar is namelijk de eerste mens die dieren kan temmen. Dit houdt in dat je allerlei dieren kunt africhten om naast je te laten strijden, variërend van een das die vijanden in de enkels bijt tot aan een heuse sabeltandtijger. Aan wapens is zeker geen tekort in Far Cry Primal.
Een tas vol oortjes
Waar wel een tekort aan is in Primal is een goed verhaal. Takkar beleeft nou eenmaal niet zoveel boeiends en dat is erg jammer. Aan het begin van de game word je gescheiden van jouw stam en kom je in aanraking met Sayla: een half kale chick die de oortjes van haar vijanden afsnijdt en bewaart in een zelfgemaakte echt lederen schoudertas. Sayla geeft je de taak om de Wenja-stam te redden van de tirannie van de andere volkeren in de Oros-vallei.
Voor het eerst in een Far Cry-game is er gekozen om meerdere verhaallijnen uit te diepen. Dit houdt dus ook in dat er meerdere slechteriken rondlopen in Oros. De Wenja worden namelijk geplaagd door twee andere volkeren: de Udam, een bloeddorstig ras uit het kille noorden, geleid door de grote vleeshomp Ull - hebben wel iets weg van de Orks uit The Lord of the Rings - en de Izila, de wat minder lompe holbewoners die meer met pijl en boog schieten, geleid door de blauw geverfde Batari. Omdat er gekozen is voor meerdere verhaallijnen, en dus meerdere rivalen, komen deze deugnieten niet echt goed uit de verf en blijft er een hoop potentie op tafel liggen.
Eigen taal
Zo zien we Ull eigenlijk alleen in het begin en komt hij pas vlak voor het eind van het verhaal weer een keertje terug. Bij Far Cry 4 zagen we booswicht Pagan Min ook niet echt veel in beeld, maar toch wist hij een bepaalde indruk achter te laten terwijl Batari en Ull daar gewoon niet interessant genoeg voor zijn. Erg jammer, want de setting van Far Cry Primal is zó tof. Een leuk detail is het feit dat de taal die gesproken wordt door de drie stammen uit de Oros-vallei voor elke stam een beetje anders is. Iedere stam heeft namelijk z’n eigen dialect dat door taalkundigen speciaal ontwikkeld is voor Far Cry Primal.
De personages in Far Cry Primal zijn zo stereotiep als het maar kan. Zo hebben we onder andere een medicijnman die aan de cocaïne lijkt te zitten en door z’n met klei beklede hut stuitert en een uitvinder die graag wil kunnen vliegen en daarom met twee veren in z’n handen en een helm – gemaakt van het schild van een schildpad en een vis – van een hoge rots afspringt. Zulke personages moeten zorgen voor een vrolijke noot, maar de humor is er snel vanaf als je ze voor de vijfde keer bezoekt en ze precies hetzelfde doen, maar net iets anders. Het is hoog tijd dat Ubisoft eens investeert in betere schrijvers.
Tushy de tijger
De setting is gelukkig niet het enige dat tof is aan Far Cry Primal. Het temmen van dieren is écht een geweldige toevoeging aan de serie. Het temmen zelf is niet veel meer dan het ingedrukt houden van een knop, maar de gedachte dat je een grote bruine beer aan je zijde hebt om je te helpen in de strijd tegen de holbewoners is gewoon ontzettend vet. Omdat Takkar iedere keer het woord ‘tushy’ (straattaal voor kont) zegt wanneer ik mijn sabeltandtijger te eten geef, heb ik hem maar omgedoopt tot Tushy de tijger. Het voordeel van Tushy de tijger is dat-ie zo groot is dat je erop kunt rijden. Een leuke vervanging voor de voertuigen uit de eerdere delen in de serie.
Oude setting, weinig vernieuwing
Qua missies is er weinig vernieuwing te vinden in Far Cry Primal. Het bestaat wéér voornamelijk uit het infiltreren van dorpjes om schatten te stelen, of het uitmoorden van groepen Udam of Izila. Af en toe mag je een grot in of word je ’s nachts op pad gestuurd om op speciale dieren te jagen, maar ook dit kennen we van de voorgaande delen. Dat betekent echter niet dat de missies saai of niet leuk zijn, maar Far Cry Primal speelt het wel heel erg safe. Het besluipen van mammoeten, zoals Yørn en Rick gedaan hebben in het Natuurmuseum, is wel erg tof gedaan en is elke keer weer spannend!
Het missiedesign in Far Cry Primal laat veel te wensen over. Zo word je in een missie gevangen genomen, terwijl vijf meter naast je in de cel het gereedschap ligt om te ontsnappen. In een andere missie moest ik drie bijenkorven verzamelen binnen een gebied waar er maar één te vinden was. Dat ik al acht bijenkorven in m’n rugzak had zitten maakte voor de game niet uit, want ik moest ze per se vinden binnen dat gebied. Na een kwartier rondlopen waren er eindelijk genoeg gerespawnd zodat ik de missie af kon ronden. Missiedesign is iets waar de knappe koppen achter de Far Cry-reeks echt aan mogen trekken, want na zoveel games in de serie moet je dat toch wel onder controle hebben.
Knuppelen tot je er bij neervalt
In Primal wordt flink de nadruk gelegd op stealth. Zo krijg je bijvoorbeeld de beschikking over een uil waarmee je over kampen van vijanden heen kunt vliegen om te checken waar ze allemaal verstopt zitten, zodat je ze van een afstandje allemaal aan je pijlen kunt rijgen. Echter is stealth nooit de sterkste kant geweest in Ubisoft-games buiten de Tom Clancy-titels om, dus zodra je gezien wordt kun je het beste als een echte oerman op de tegenstanders afrennen en hen op barbaarse wijze de hersens inslaan met jouw knots. Dat is stiekem ook veel leuker dan langzaam rondsluipen en ze één voor één door het hoofd knallen.
Conclusie
Al met al is Far Cry Primal zeker wel een waardige opvolger van Far Cry 4. Het spel biedt een dikke vijftien uur speeltijd als je alle missies wilt doen en dan heb ik het nog niet eens over het vinden van de vele collectables. Echter is de serie is wel zwaar aan vernieuwing toe qua basisgameplay en missiestructuur. Dit is het zoveelste spel van Ubisoft waar we in een open wereld met een stoer mannelijk hoofdpersonage kampjes overnemen om fast-travel punten vrij te spelen, ongezien mannetjes af te slachten, wat XP te verdienen en skills te kopen. Doe er wat aan, Ubi!
Of het precies gezien moet worden als Far Cry 5 of als een even grote spin-off laten we in het midden, maar Far Cry Primal biedt zeker genoeg nieuwe content om ‘de volgende’ volwaardige Far Cry-titel te zijn. Echter is de doorzichtige basisgameplay wel wat vermoeid en behoorlijk gerecycled uit de voorgaande titels in de reeks. Er is dan wel vernieuwing in het temmen van dieren en het spel ziet er werkelijk prachtig uit, maar dat is niet genoeg om van Primal een echte must-have te maken. Zeker niet als je de voorgaande delen hebt gespeeld.
Deze review is geschreven door Gert Jan Naber.
Oordeel Far Cry: Primal (XboxOne)
- Graphics
90 - Gameplay
70 - Originality 75
- Sound 75
- Replay
60 - Eindcijfer 75
1888 
1)
22-02-2016 12:33
.
