''Vergeten''
Vergeet Cloud Strife. Vergeet Yuna. Vergeet Sephiroth en vergeet vooral Tidus. Sinds Final Fantasy: Crystal Chronicles, de eerste Final Fantasy game op de Nintendo GameCube is verschenen en mensen erover praten is de meest uitgesproken zin dat we alles van de voorgaande Final Fantasy games ''moeten vergeten''. Toch jubelen we in enthousiasme al 2 jaar lang over ''Final Fantasy op de GameCube'' en ''de terugkeer van de legendarische serie bij de consolemaker waar de serie ooit begon''. Is dat niet tegenstrijdig?
Want sinds we weten dat de game op de 'Cube gaat verschijnen denken en ademen we Final Fantasy bij het denken aan ''FFCC''. Als Nintendo-only gamer heb je hoge verwachtingen, want je hoort PS2 gamers opscheppen over die toffe games. Als multiplatform gamer ben je happy dat de serie zich verspreid, en denk je aan al de uren waarin je plezier hebt beleeft en hebt genoten van een gigantisch avontuur die als geen ander leunt op een heftig, emotievol verhaal waarin een character volwassen wordt en groeit in kennis. Maar oké, dat vergeten we. We vergeten Final Fantasy, alhoewel op het hoesje die titel prijkt en je TV-scherm ook tegenstrijdige uitspraken doet.
Het ''verhaal''
Final Fantasy: Crystal Chronicles geeft het startsein met een beginfilmpje waarin je wordt geintroduceerd aan de makers van de game. Je kunt het zien als de credits, maar dan aan het begin. Je kunt het filmpje niet skippen en je wordt geforceerd het helemaal af te kijken zoals in elk ander avontuur dat ook maar een beetje op een RPG lijkt. Verwacht alleen geen lappen of verses aan text of voice acting die je uitleggen wat het verhaal is. Je vliegt als een straaljager het avontuur in, en het enige wat je echt te weten krijgt van het verhaal is wat iedereen die ''van FFCC's komst afwist'' al weet.
Je hebt namelijk een levensgevaarlijke mist, genaamd miasma. Miasma is geen verstikkende rookwolk waaruit je kunt ontsnappen door weg te rennen en je adem in te houden, maar het neemt per seconde een stuk van je leven weg totdat je het loodje legt. Het is zo dodelijk dat, toen er ooit iemand probeerde het bestaan van miasma in bedreiging te brengen, de mist zich verspreidde als normale lucht. De hele wereld zit nu vol miasma, maar er is een oplossing en tegengif...genaamd myrrh, wat voor ons lijkt op gewoon, naturel water. Elke stadje of dorpje heeft een groot kristal ergens staan die de miasma buiten bewoont gebied houdt, en elk jaar zal je nieuw myrrh moeten toevoegen aan deze kristal, want anders is de kristal niet meer in staat de miasma tegen te gaan. Je doel is dus duidelijk; je bent op zoek naar myrrh, jaar in, jaar uit.
Deze zoektocht doe je met een character, die je zelf designed en een naam geeft. Je kunt kiezen uit 4 rassen die, op uiterlijk en een kleine stat-verschil na, helemaal niets verschillen. Het is leuk en aardig, maar niets meer dan een grappige feature. Welk ras je namelijk ook neemt; de game blijft hetzelfde en ras-exclusive items of een verhaal dat alleen bestemd is voor dat ras zijn niet aanwezig. De game is zo in elkaar gezet dat je met een zelfgemaakte character gamed, een mooi excuus voor het ontbreken van een ''echt'' verhaal, want hey, wat weet Square-Enix van jouw geschiedenis en leven, nietwaar?
Kaart-lezen
Je begint de game door met een afbeelding van je karavaan op een worldmap gegooit te worden, die er uitziet als elke standaard kaart; groot, geel-bruin, en opgedeeld in locaties. Met je karavaan rij je dan van hot naar her, maak je kleine tussenpauzes in dorpjes en steden en ga je op een zoektocht naar myrrh-bomen die je een druppeltje myrrh kunnen geven. Dit dus allemaal op een van bovenaf bekeken kaart, niks te ''gamewereld''.
Tijdens de trip van locatie naar locatie op deze worldmap kom je soms random encouters tegen, wat een vervanging is voor de random battles die je in standaard RPG's tegekomt. Een random encounter kun je zien als een kort, in-game filmpje (FMV is niet aanwezig in FFCC) waarin je wordt uitgezwaait door een horde mensen, er een aantal dieven je karavaan stiekem bestelen of waarin je wordt belazerd. Via random encouters probeert men enigzins een beetje inhoud te geven aan het verhaal van Crystal Chronicles, maar het is inhoudloos, en erger nog, soms zwaar irriterend.
Het woord ''random'' in de random encounters zuigt namelijk zwaar. Je kunt rondrijden in die karavaan van je en vervolgens krijg je dan 3 keer achter elkaar dezelfde encounter. Tja, het is random, dat kun je verwachten. Wat ik dan echter ook verwacht is dat ik de encounter kan skippen, want in andere games in het genre kun je wegrennen bij de random battles, maar nee. Je wordt geforceerd te kijken naar de filmpjes, en vaak zit je dus weer een dikke minuut met het idee het schijfje te doorbreken, want je wordt uit je ritme getrokken.
''Het ritme''
Naast dorpen en steden heb je de zogenaamde grotten en locaties waarin je op zoek gaat naar myrrh. Dit doe je met een emmertje, oftewel de crystal chalice die gevuld is met een beetje myrrh, en die daardoor een zichtbare barriere creeërt waarbinnen jij mag lopen en vechten. Loop je buiten deze zogenaamde ''speelcirkel'', dan zit je in de miasma en vind je jezelf dus snel onder de zoden. Het hele spel lang zul je de crystal chalice bij je moeten dragen tijdens het onderzoeken en uitpluizen van locaties waarin vijandelijke wezens doorlopen.
Final Fantasy: Crystal Chronicles is, zoals iedereen wel zal weten, een game met multiplayer mode, en het is dus typisch de bedoeling dat 1 van de spelers de crystal chalice moet dragen. Bij de single player mode idem dito, maar dan wordt de chalice gedragen door een harig, kupo-zeggend wezentje genaamd moogle (afkomstig uit het FF-Universum). Alhoewel je je kunt indenken dat dit dus zorgt voor de nodige teamwork en daarmee communicatie tussen de spelende mensen, brengt de crystal chalice meer nadelen mee dan voordelen.
Zo zul je constant in de speelcirkel moeten blijven. Met 2 spelers (of 1 speler + moogle) is dit nog te doen, maar met 4 spelers heb je weinig ruimte je te bewegen en zul je frustraties tegenkomen waarbij je jezelf vastklemt achter bepaalde objecten. Dat de camera inzoomed op de meeste plaatsen, helpt zeker weten niet met het creeëren van ruimte en zorgt ook voor irriterende zaken als tegenstanders die je aanvallen zonder dat je ze ziet.. De crystal chalice is daarbij een blok aan je been omdat er dus 1 speler moeten zijn die zichzelf opoffert om dat ding constant te dragen, en mocht deze speler vast zitten in de te kleine beweegruimte dan is het dag met het handje voor de resterende teammembers. Daarnaast loopt de persoon met de crystal chalice erg sloom, en zul je voetje voor voetje ingehouden moeten lopen, want loop je iets te hard, dan loop je in het miasma en is het dag met het handje. Het is een constante push naar het einde, en het is opluchting in plaats van snakken naar meer als je eindelijk de eindbaas hebt verslagen. Het ritme van FFCC is ernstig sloom, en dat de game heel wat uurtjes gameplay telt ligt meer aan de tijd die gerekt wordt, dan aan dat de game echt lang is.
Hack 'N Slash
Dat de game een ''Action RPG'' wordt genoemd zal wel komen omdat RPG's beter verkopen dan Hack 'N Slash games...want Final Fantasy: Crystal Chronicles is geen RPG. Het komt er nieteens dichtbij, want het enige wat naar RPG smaakt is dat je artifacts vind, en daar na het uitspelen van het level eentje uit mag kiezen, die dan je stats verhoogt, je een extra hartje aan je levensbalkt geeft, of je een extra commandslot geeft in het vage command-systeem. Verder kun je nieuwe wapens kopen door genoeg materialen en een design voor een bepaald wapen te vinden, en vechten met je wapens is niets meer dan hak, slash, hak, slash, charge je hak, slash harder, vind een magisch truukje in de zak van een verslagen tegenstander, charge, en vuur. Hack 'N Slash tot het bot dus, 'nuff said.
Tja, en dan heb je dus de magie en dat command-systeem. Tijdens het spel zie je staan wat de A-knop zal doen, en je hebt attack, defend, en de abilities die je uitvoert door ze in een lege commandslot te plaatsen, zoals een item of een magische spreuk gebruiken. Je switcht tussen je acties met L of R, wat, naast dat het een ongemakkelijk en slome manier is wat je reactievermogen zwaar omlaag trekt, ook nog eens kut werkt. De chalice drager zal bijvoorbeeld automatisch naar defence switchen als hij de chalice even neerzet, en dat terwijl je toch zou moeten snappen dat de chalice drager dat ding niet neerzet om te verdedigen, maar om te assisteren. Verdedigen is sowiezo al nutteloos, want je zult er nooit de optie voor hebben. Je kunt niet aanvallen, snel switchen naar verdedigen en dan de slag van je tegenstander blokkeren.
Dan heb je dus de magie, en voor elke magische spreuk geld hetzelfde; chargen. Je ziet een icoontje verschijnen als je de spell oplaad, en dat icoontje plaats je over je tegenstander en hoppa, laat de knop los en vuur 'em naar de putten des hel. Het systeem kost tijd, want het opladen duurt even en richtingsvermogen is vereist. Het vervelende hieraan is dat het de moeite allemaal niet waard is. De spells zien er niet indrukwekkend uit en de kracht ervan is matig. De enige manier om echte schade aan te brengen is door de spell te combineren met die van je medespeler, waardoor je sterke combinaties krijgt (fire + fire = fira bijvoorbeeld). Daarnaast verlies je je spells zodra je het level uitwandelt, en moet je ze opnieuw vinden in de zakken van je tegenstanders in de volgende locatie.
De GBA Connectivity
Dan is er de link-up met de GameBoy Advance, en Final Fantasy: Crystal Chronicles neemt die feature mee naar een niveau van ''heb je geen GBA's, dan ben je screwed''. Dan zit je namelijk vast aan de single player mode, zonder de optie om te bekijken wat je bonus missie is op je GBA scherm, want degene die zich het best aan zijn bonus missie houdt zal neergezet worden als ''de beste speler'' van het betreffende level en zal het eerst een artifact mogen kiezen. Ook is de GBA een lekkerder voelende controller, en kun je zonder de game te onderbreken je command list aanpassen door gewoon je GBA in een andere modus te zetten met de select knop.
En mocht je het nog niet weten; ja. Als je multiplayer wilt spelen, moet iedereen een GBA hebben als controller. Sterker nog, er mag nieteens een GameCube controller ingeplugt zitten. Een van de weinige goede punten aan de game is dat de GBA link-up optimaal gebruikt wordt...maar then again, alles had ook gewoon met een controller gekunt op de bonus missies na, dus dat optimale gebruik wordt alleen gecreeërd uit geforceerdheid tot gebruik van.
Graphics
Het opvallendste pluspunt aan Crystal Chronicles zijn, zonder twijfel, de graphics. Bijna alles ziet er mooi uit, zelfs de filmpjes die allemaal in-game zijn waardoor je geen FMV/in-game graphics mix-up krijgt. De characters zien er ook goed uit, en alhoewel de actie nogal hectisch en verwarrend kan worden, komt dit niet door frame-drops. Wat wel erg jammer is is dat zowat alles bekeken wordt vanaf een lookdown-view, waardoor je nooit echt zal vatten dat deze Final Fantasy game een van de mooiste 'Cube games aanwezig is.
Nog een minpuntje zijn de vijandelijke characters. Alhoewel eindbazen er erg goed uitzien, is de variatie aan andere tegenstanders bar klein. 'Tuurlijk, je hebt orcs en rupsen, maar het enige verschil tussen deze characters is de manier waarop ze je aanvallen en het uiterlijk. Kort omgevat bewegen en acten ze soortgelijk, en de AI veranderd nooit, op toename van kracht en tegenstanders na.
Sound/Replay
Geprezen als de graphics is de sound...in andere Reviews. Final Fantasy: Crystal Chronicles heeft een soundtrack die het eerste kwartiertje een buiging waard is, maar al snel eentonig wordt. Het geluidje als je een baas tegenkomt? Altijd hetzelfde of soortgelijk. Het geluidje als je de worldmap bekijkt? Altijd hetzelfde, en ook nog eens zwaar irritant. Dan heb je nog introductie filmpjes als je een nieuwe grot of nieuw level binnenwandeld die ingesproken zijn door een vrouwenstem die barslecht klinkt. Maar god zij dank, deze filmpjes kan je dan weer wel skippen (sarcastisch: ''logistiek'')...
Qua replay value ligt het een beetje aan je vrienden. Je zult dankzij de slome gameplay de game met meerdere spelers niet snel uitspelen, en dus zul je heel wat gameavondjes kunnen organiseren tot het spel aan een eind is. De vraag is alleen of je na 1 avondje nog zin hebt in het spel, en vooral als je het spel omstebeurd speelt met varierende vrienden gaat het irriteren. Je zult namelijk elke keer als je een nieuwe game gaat beginnen met nieuwe vrienden de filmpjes weer moeten checken...kortom, alle dingen die je al hebt gedaan over moeten doen. Herspelen, oftewel ''replay'' is iets waar je zeker geen plezier aan gaat beleven in deze ''push-to-the-finish'' Final Fantasy.
Conclusie
Alhoewel Final Fantasy: Crystal Chronicles nogal een beatdown krijgt in deze Review, mis je daardoor misschien wat kleine dingetjes. Zo is een multiplayer game altijd wel leuk, met kleine uitzonderingen, en aangezien FFCC zich echt richt op de multiplayer, is de game qua multiplayer toch aardig wat waard, als je een gamer bent die niet veel vraagt van een game.
Voor liefhebbers is Crystal Chronicles een lachwekkende misser. Het is geen RPG, sterker nog, het is een standaard Hack 'N Slash met wat extra zaakjes waardoor het bijzonder lijkt, en dan zijn er ook nogeens heel wat van die zaakjes die gewoon slecht zijn uitgewerkt, en die uberhaupt slecht zijn bedacht, zoals het command-systeem en de manier om magie te hanteren. Ook is het gebrek van een boeiend verhaal een misser, want stiekem loop je maar in het rond te hakken met een zak vol vraagtekens. Hoezo doe je het, want hoeveel brieven je ook van je in-game familie ontvangt, de vraag ''waarom'' beantwoorden ze niet, want je kunt die vraag niet stellen.
En tot slot kom ik dan terug op hetgene wat van me gevraagd wordt; ''vergelijk de game niet met andere Final Fantasy games, want deze is heel anders''. Inderdaad, deze is heel anders. Crystal Chronicles is 100% anders, en het enige wat je van Final Fantasy terugziet zijn bepaalde characters en mooie logo's op je doosjes en in het titelscherm. Een matig cijfer voor deze Hack 'N Slash ''plus extra'tjes'', die lager had verdiend als ik 'em zou bekijken als een Final Fantasy titel.
Oordeel Final Fantasy: Crystal Chronicles (NGC)
- Graphics
85 - Gameplay 70
- Originality
- Sound 70
- Replay
65 - Eindcijfer 70